Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

    Τετάρτη, 30 Ιανουαρίου 2019 Πρόγραμμα εορτής - Εκκλησιασμός στον ιερό ναό Αγ. Κων/νου και Ελένης, - Συγκέντρωση στο σχολείο στις 11:30, - Γεύμα αγάπης (δείτε παρακάτω για λεπτομέρειες), - Λαχειοφόρος αγορά για φιλανθρωπικό σκοπό, - και φυσικά… κρητικό παραδοσιακό γλέντι με τον Αντώνη Κόκκινο και τον Κώστα Σκουτέλη. Ο σκοπός της εκδήλωσης είναι φιλανθρωπικός για να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τις σημαντικές πρωτοβουλίες των τριών Ιεραρχών. Για παράδειγμα, ο Μέγας Βασίλειος διέθεσε όλη την περιουσία του και έφτιαξε ένα συγκρότημα κτιρίων (νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, σχολεία, κ.λ.π.) για όλους. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος διέθετε καθημερινά φαγητό για 7.000 ανθρώπους. Επομένως, συμμετέχουμε κι εμείς στη δράση: «Μαγειρεύω για το συνάνθρωπο» Όποιος μπορεί και θέλει, αφιερώνει λίγο χρόνο, κόπο και χρήμα για να φτιάξει φαγητό ή/και γλυκό. Τα φέρνουμε στο σχολείο σε δύο σκεύη μίας χρήσης, έχοντας στο νου μας το εξής: Στο χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχουν δύο σει

Σάλος προκλήθηκε πριν από λίγες ημέρες από τις δηλώσεις ενός 50χρονου Γάλλου συγγραφέα ότι οι γυναίκες άνω των 50 ετών είναι πολύ μεγάλες για να τις ερωτευτείς. Συμπλήρωσε μάλιστα ότι το σώμα μιας 25χρονης είναι εντυπωσιακό σε αντίθεση με το σώμα μιας 50χρονης που δεν είναι. Κακώς προκλήθηκε σάλος και κακώς, κυρίως γυναίκες, επιτέθηκαν ή ειρωνεύτηκαν τον συγγραφέα. Η πλειοψηφία αντρών, αλλά και γυναικών, ασπάζονται (έστω κι αν δεν τις ομολογούν όλοι κυνικά) αυτές τις απόψεις. Με αυτές ως οδηγό κυκλοφορούν, συναναστρέφονται, ψάχνουν, ποστάρουν φωτογραφίες, συνάπτουν σχέσεις. Η κυτταρίτιδα, τα ψωμάκια, η ηλικία είναι αιτία άγχους, αυτομαστιγώματος και χλευασμού στη δική μας «απελευθερωμένη» και ταυτόχρονα πουριτανική κοινωνία. Κατακρίνουμε μια γυναίκα που δεν ταιριάζει στα δικά μας κουτάκια της προοδευτικής φθοράς και του κοινωνικού αποκλεισμού, ανάλογα με την ηλικία της και το οικογενειακό της status . Φθονούμε και σ-χολη-άζουμε μια γυναίκα «μεγάλης ηλικίας» που ντύνεται «νεα

Αυτό ήταν; Τελείωσε; Έληξε η φιέστα με την αλλαγή του χρόνου και επέστρεψες στο α-νόητο; - Τι κάνεις; Πώς είσαι; - Ε, εδώ. Τα ίδια. Στη ρουτίνα. Απάντηση που αν δεν δίνεις τυπικά ή για να αποφύγεις (μακάρι δηλαδή…), μάλλον θα πρέπει να σε ανησυχήσει. Ο χρόνος είναι ένα πρόβλημα. Θεωρείται δεδομένος (εσφαλμένα, αρκεί να δούμε για λίγο γύρω μας) και τον διαχειρίζονται συνήθως άλλοι. «Στη δουλειά θα είσαι μέχρι τις 4», μάς λέει το αφεντικό, «κερδίστε χρόνο», μάς λένε οι διαφημίσεις. Από την άλλη πλευρά, έχουμε ανάγκη να τον μετράμε, να τον ορίζουμε, να μιλάμε μαζί του. Πρωτοχρονιά, γενέθλια, επέτειοι. Ίσως για να τον σταματάμε, ίσως για να του δίνουμε νόημα. Βέβαια, και γι’ αυτό υπάρχουν οι συνταγές του σύγχρονου   life style . - Άντε να περάσει κι αυτό… - Πλάκα κάνεις! Τόση ώρα; Θα τα έλεγες ποτέ για μια υπέροχη εκδρομή, για μια ταινία που σου αρέσει, για ένα καφέ με ένα φίλο; Σε ἐνα εργαστήριο είναι στημένο ένα καβαλέτο με έναν καμβά. Κάποια πράγματα δεν αλλάζο

Πίσω από τις συρόμενες πόρτες. Μαζί με τους άλλους. Με τα μάτια καρφωμένα, να τελειώσει το παλιό, να αρχίσει το νέο. Αρχίζουν να ανοιγοκλείνουν. Τα μάτια όλα εκεί, με αγωνία, κάποια με συγκρατημένα δάκρυα. Κάποιοι τεντώνονται μήπως και δουν πρώτοι από τους άλλους, μήπως επιταχύνουν την παρουσία των δικών τους. Μιλάνε, μοιράζονται την αγωνία και την ανυπομονησία. Γίνονται πιο εύκολες άραγε; Βήματα προσέγγισης, αγκαλιές σφιχτές, δάκρυα ελεύθερα. Μαγεμένη εικόνα, αληθινά συναισθήματα, αυθεντική αγάπη. Προς στιγμήν αποσπώμαι. Αυτοί είμαστε… Ένα κομμάτι χρυσό, αν θέλουμε…. Το βλέμμα μου πάλι στην πόρτα. Φευγαλέα, κοιτάζω στο χέρι μου το κόκκινο τριαντάφυλλο. Το διάλεξα ανάμεσα σε άλλα. Και στέκει μεγαλόπρεπο μέσα στο περιτύλιγμα, με αγκαλιά του την κορδέλα. Για σένα…. Πυκνή ροή στο ποτάμι που έρχεται για να ενωθεί με αυτό που περιμένει. Ακόμη δεν έχεις φανεί. Χαμογελώ. Όπου να ‘ναι…. Η βουή μετατρέπεται αργά σε σιωπή. Στο βάθος, βλέπω πλάτες αγκαλιασμένες να φεύγουν με αργά