Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

Τι είναι ο χρόνος; Ένας καμβάς που μάς προκαλεί να τον ζωγραφίσουμε. Άλλος δεν θέλει να λερωθεί και τον αφήνει έτσι. Καλύτερα. Τι θα πει ο κόσμος αν με δει πιτσιλισμένο με χρώματα; Καλό είναι και το γκρι. Επιβίωση να με λες… Άλλος πιάνει τα χρώματα με λαχτάρα και πασχίζει να μην του μείνει σημείο αζωγράφιστο. Κοίτα τον πώς έγινε! Λευκό στο μέτωπο και μπλε στα μάγουλα, κόκκινο πάνω από την καρδιά, πράσινο στα χέρια και μωβ στα πόδια. Δεν έχουν στεγνώσει ακόμη τα χρώματα. Ειδικά εκείνο το κόκκινο. Μη με ακουμπάς! Θα με λερώσεις! Ζωή το λένε… Αμάν και αυτή η επιμονή σου να θέλεις να εξηγήσεις τον πίνακά σου, τώρα που τον τελειώνεις! Αφού δεν θα τα καταφέρεις. Άντε, κάνε μια προσπάθεια. - Λοιπόν, εκεί μέσα στο μπαούλο έχω φυλάξει τις εμπειρίες, τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα, η λίμνη συμβολίζει τα δάκρυά μου και ο ήλιος το γέλιο μου, τα συννεφάκια είναι αυτοί που έφυγαν, με πράσινο έχω κάνει την ελπίδα για το νέο. - Ωραία! Ποιοι είναι αυτοί, οι οποίοι ίσα που φαίνονται

Ένα μικρό δήγμα (δεν είναι λάθος η ορθογραφία...) για το πώς σύγχρονα, γνωστά και αγαπημένα τραγούδια μπορούν να υπηρετήσουν τη θεολογική προοπτική του μαθήματος των Θρησκευτικών. Τα παρακάτω συνδυάζονται με τα υπέροχα κείμενα του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, που παρατίθενται στη σελίδα 38 του Φακέλου του μαθήματος των Θρησκευτικών της Γ΄ Λυκείου, στην ενότητα 2.3 Συμβίωση.  Λειτουργούν ως αφορμή για πολλές συγκρίσεις, αντιθέσεις και συμπεράσματα:        «Φωτιά εσύ, νερό εγώ, γλυκιά στιγμή για μας θα ζει, εσύ εισ’ εγώ κι εγώ εσύ.         Εγώ κι εσύ θα πει Θεός, εγώ κι εσύ μαζί Θεός, κι όταν μ’ αγγίζεις όλα είναι φως». (Ανδριάνα Μπάμπαλη) «Μη, μη μ' ακουμπάς, όπου μ' αγγίζεις πονάω, μια φεύγεις, μια ξανά γυρνάς,    μη μ' ακουμπάς, ήσουν Θεός στη ζωή μου, μα φεύγω ψυχή μου». (Πέγκυ Ζήνα) Γιατί; (Από διαγώνισμα Α΄ τετραμήνου σε τμήματα της Γ΄ Λυκείου) Παναγιώτης Ασημακόπουλος Θεολόγος καθηγητής

Ξέρεις γιατί σου αρέσουν τα ερωτικά και συναισθηματικά τραγούδια; Επειδή εσύ ποτέ δεν θα κάνεις αυτά που λένε. Δεν σου επιτρέπεις. Ξέρεις γιατί σού αρέσουν οι ιστορίες με αυτούς που πάνε για την αγάπη τους ως το τέλος του κόσμου; Επειδή εσύ δεν θα βγεις ποτέ από την πόρτα σου.  Πότε ήταν η τελευταία φορά που παρασύρθηκες από ένα όνειρο; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κολύμπησες στη φεγγαρολουσμένη θάλασσα του έρωτα; Πότε θέλησες και χάθηκες στην αβεβαιότητα μιας αγάπης; Πάει καιρός… Τι θα πει ο κόσμος; Προτιμάς το στέρεο έδαφος της λογικής. Σου αρέσει το τετράγωνό της. Με λίγο στρίμωγμα, χωράς μέσα του και βολεύεσαι. Σε οδηγεί πια το μυαλό σου. Σταθερά και σίγουρα. Κι ας κολυμπάς στα λασπόνερα των στερεοτύπων, κι ας χάνεσαι άθελά σου στη φυλακή των «πρέπει». Πρέπει να θέλεις. Έτσι είναι η ζωή, έτσι κάνουν όλοι… Θα ξαναφτιάξεις τον παιδικό σου κόσμο; Θα πάρεις πάλι αγκαλιά την κούκλα σου για να της πεις τα μυστικά που δεν καταλαβαίνουν οι μεγάλοι; Θα ανέβεις στο σκουριασμέ

ΝΑΙ. Μένουμε …Θρησκευτικά! Γιατί; - Το «ανακάτεμα» της ύλης πλέον μού δίνει τη δυνατότητα να κάνω μεγαλύτερη χρήση της Αγίας Γραφής, των Πατέρων της Εκκλησίας και συγχρόνων θεολογικών γραφών. Τα προηγούμενα – συστηματικά μεν, πλην όμως προσανατολισμένα σε μία θεματική – βιβλία είχαν πιο στεγανή και στενή λογική (λογικό για αυτό που εξυπηρετούσαν). - Δεν με δεσμεύει ένα βιβλίο και προσπαθώ (στα μέτρα των δυνατοτήτων μου) να μετατρέψω την ευελιξία αυτή σε ελευθερία σκέψης και κρίσεων, σε ζωντανή θεολογία και σε αγάπη για το μάθημα. - Χρησιμοποιώ το πλούσιο υλικό των Φακέλων, αξιοποιώ το υλικό που έως τώρα είχα, μπαίνω και σε άλλα χωράφια και, σε συνδυασμό με τη μικρή μου εμπειρία, σχεδιάζω το μάθημά μου. - ΕΠΙΛΕΓΩ από το υλικό και τις δραστηριότητες ό,τι με εξυπηρετεί, ό,τι ταιριάζει στις ανάγκες της τάξης μου και στη δική μου ιδιοσυγκρασία και λογική. - Εδώ και τρεις μήνες εφαρμογής των ΝΠΣ, βλέπω μεγαλύτερο ενδιαφέρον, συμμετοχή και προβληματισμό στους μαθητές μου. (Σημ

Η φτώχεια δεν προκύπτει από την έλλειψη πλούτου, αλλά από την άνιση κατανομή Φτώχεια και ανισότητα:                     Ø 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. 854 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από πείνα. 50.000 άνθρωποι πεθαίνουν την ημέρα από αίτια που σχετίζονται με τη φτώχεια (έλλειψη τροφής, ασθένειες που θα μπορούσαν να προληφθούν, AIDS , άδικες εμπορικές πολιτικές).                     Ø 600 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Κάθε χρόνο περισσότερα από 10 εκατομμύρια παιδιά σκοτώνουν η πείνα και οι συνεπακόλουθες αρρώστιες. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους 30.000 παιδιά: ένα παιδί κάθε τρία δευτερόλεπτα!!                     Ø 500.000 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της γέννας – αυτό σημαίνει ένα θάνατο κάθε λεπτό.                     Ø 800.000.000 άνθρωποι – εκ των οποίων 584.000.000 γυναίκες - είναι αναλφάβητοι

Αγαπητοί συνάδελφοι, Με αφορμή την υποψηφιότητά μου στις εκλογές της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων για την ανάδειξη νέου ΔΣ, θα ήθελα να σάς κοινοποιήσω κάποιες σκέψεις μου, πονεμένες σκέψεις. Να ξεκαθαρίσω πρώτα ότι επειδή δεν επιδιώκω τίποτε σε επίπεδο αξιωμάτων και θέσεων και δεν μού αρέσει να κρύβομαι ή να ωραιοποιώ, θα μιλήσω ελεύθερα. Είμαι μέλος της ΠΕΘ από το 2002, από την πρώτη στιγμή της εκπαιδευτικής μου σταδιοδρομίας, η οποία ξεκίνησε σε ένα μεγάλο ιδιωτικό Λύκειο των Αθηνών. Είχα την ευτυχή συγκυρία να έχω διευθυντή τον κ. Ηλία Φραγκόπουλο, ο οποίος με προσέλαβε, με έβαλε για πρώτη φορά στην τάξη και μού μίλησε για την ΠΕΘ. Ο ίδιος αργότερα διετέλεσε και πρόεδρός της. Με δυο λέξεις θα χαρακτήριζα τον κ. Φραγκόπουλο ως ιδεολόγο αγωνιστή για το μάθημα των Θρησκευτικών. Συναισθηματικός, μειλίχιος, ήρεμη δύναμη και πραγματικό στήριγμα. Συνεργάστηκα μαζί του για 4 υπέροχα χρόνια, πριν διοριστώ στο Δημόσιο με τις εξετάσεις του πάλαι ποτέ ΑΣΕΠ.  «Ακόμη ασχολείσαι με τ

Δεν πάει πολύς καιρός που πυροβολούσες (συνώνυμο του «πληκτρολογούσες») πρόθυμα, άνετα και με απίστευτες κατάρες έναν απλό άνθρωπο, τη φωτογραφία του οποίου ανέβασε στο facebook ένας ημιπαράφρονας γραφικός και τον υπεδείκνυε ως βασανιστή ζώων. Απεδείχθη ότι όλα ήταν αποκυήματα της φαντασίας του ημιπαράφρονος καθοδηγητή σου. Δεν πάει πολύς καιρός που κατακεραύνωνες την κρητική μαφία και τους ψευτονταήδες Κρητικούς για τον ξυλοδαρμό ενός 30χρονου στο Ρέθυμνο. Απεδείχθη ότι οι δράστες ήταν Γάλλοι τουρίστες. Τώρα, ο διευθυντής και ο σύλλογος διδασκόντων ενός ολόκληρου σχολείου είναι ρατσιστές, υπεύθυνοι και ηθικοί αυτουργοί για την ρατσιστική όσο και ηλίθια ενέργεια της επίθεσης με πέτρες στο σπίτι που μένει ο 11χρονος Αμίρ, μαθητής του σχολείου. Τα πράγματα εδώ είναι πιο σοβαρά. Όχι μόνο λόγω βιασύνης (για την οποία συχνά εκτίθεσαι, αλλά μυαλό δεν βάζεις), πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Όχι μόνο γιατί γίνεσαι θύμα των sites που ψοφάνε για μερικά κλικ κα

Έθνος, πατρίδα, σημαία. Αιώνια ευγνωμοσύνη στις νηπιαγωγούς και στους δασκάλους που μάς φύτεψαν αυτά τα ιδανικά, αυτά τα σύμβολα. Και μπαίνεις στην εφηβεία και αναποδογυρίζουν όλα. Φτάνεις και σε ακρότητες, και όλα σού φταίνε. Και παθιάζεσαι και παρασύρεσαι και έντονα αισθάνεσαι. Και μπαίνεις στα 20 και αγωνίζεσαι. Σπουδές, μέλλον, αποκατάσταση. Η Ελλάδα που αρχίζει και σε πληγώνει. Αρχίζεις και μαθαίνεις το σύστημα. Κατεβαίνεις από τα συννεφάκια. Πολιτικοί, συστημικοί, βολεμένοι. Τσαλαπατούν το έθνος, εκπορνεύουν την πατρίδα, εκμεταλλεύονται τη σημαία. Για να φτιάξουν καριέρα, όνομα, λεφτά. Τι να κάνεις; Σιωπάς. Δεν γίνεται αλλιώς… Και να που είσαι στα 30. Ακούς καθαρότερα τώρα. Το διάγγελμα βγήκε: «Όποιος μιλάει για έθνος, πατρίδα και σημαία είναι φασίστας». Δεν σού φτάνουν οι πατριδοκάπηλοι, έχεις και τους μπουρδολόγους. Βούτυρο στο ψωμί όσων ανεγκέφαλων νομίζουν ότι ιερό χρέος του γνησίου Έλληνος είναι να χτυπάει με το κοντάρι της σημαίας όσους δεν ταιριάζουν με τη γν

Να εξηγηθώ πρώτα. Δεν είμαι από τους Συντάκτες των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών στα Θρησκευτικά ούτε μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων. Δεν έχω κανένα προσωπικό όφελος από τη στήριξη των παραπάνω. Δεν κερδίζω κάτι με το να στηρίξω το «συριζοπρόγραμμα» (που δεν είναι τέτοιο, αλλά ας πάει και το παλιάμπελο…). Άλλωστε, στους περισσότερους είναι γνωστή η στάση μου απέναντι στο πρώτο συνθετικό του αδόκιμου όρου. Απλά, θέλω να περισώσω τα εναπομείναντα υγιή εγκεφαλικά μου κύτταρα. Ίσως και να επαναστατεί το γονίδιο της δυσανεξίας στη βλακεία και στην πονηριά. Όλοι το έχουμε. Άλλοι ως ενεργό, άλλοι σε υπνώττουσα κατάσταση, άλλοι ως συμβιβασμένο. Στο προκείμενο. Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο η παραπάνω (απομονωμένη φυσικά) φωτογραφία με ατάκες όπως, «εμπαιγμός του Χριστού», «προδοσία της πίστης» και τα τοιαύτα. Είναι από το φάκελο μαθητή των Θρησκευτικών της Γ΄ Δημοτικού, προφανώς ενταγμένη σε κάποια ενότητα. Ιδού όλη η σελίδα, η οποία ανήκει στην ενότητα για τη Γέννηση του Χριστού:

  Ναι. Κλαίνε. Μπορεί να πασχίζουν να μην τους δεις, αλλά κλαίνε. Όταν νιώσουν ότι σε πλήγωσαν, ότι σε βάρυναν, ότι σε συννέφιασαν. Κλαίνε από συναίσθημα, κλαίνε από πόνο. Τον σωματικό τον αντέχουν περισσότερο, στον ψυχικό παραδίδονται πιο εύκολα. Κλαίνε κι όταν γελάνε, όταν το παίζουν άνετοι, όταν τάχα αδιαφορούν. Τους καταλαβαίνεις αμέσως. Δεν μπορούν να σε κοιτάξουν στα μάτια. Παλεύουν να κρατήσουν χαρακτήρα, να τηρήσουν τα προσχήματα, να στεριώσουν τα στερεότυπα, αλλά... Κλαίνε από αγάπη. Και για την αγάπη. Τους σμιλεύει, τους ωριμάζει, τους δυναμώνει. Να το θυμάσαι, κορίτσι μου. Οι άντρες κλαίνε. Τα αρσενικά σε κονσέρβα δεν κλαίνε… Παναγιώτης Ασημακόπουλος Θεολόγος καθηγητής

ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΥΠΑΤΙΑΣ 5, 71307, ΜΠΕΝΤΕΒΗ, ΗΡΑΚΛΕΙΟ Ε- mail : pstheologon @ gmail . com Ηράκλειο, 17 -0 9 -2017 Αριθμ. Πρωτ. 6 Αξιότιμε κύριε Υπουργέ, Ως Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων επικοινωνούμε μαζί σας για να ευχηθούμε καλή σχολική χρονιά με υγεία, δύναμη και δράσεις για το καλό των μαθητών μας και την ποιοτική αναβάθμιση της παιδείας. Επίσης, θα θέλαμε να θέσουμε υπόψιν σας κάποια ζητήματα, τα οποία θεωρούμε καίρια και σημαντικά για τη σωστή λειτουργία των σχολείων μας. Α) Πριν από λίγες ημέρες έγινε η α΄ φάση προσλήψεων αναπληρωτών εκπαιδευτικών στη γενική εκπαίδευση . Όπως συμβαίνει κάθε χρόνο, δεν υπήρχε η ειδικότητα των θεολόγων (ΠΕ01) ανάμεσά τους. Με δεδομένο ότι από φέτος είναι σε πλήρη εφαρμογή το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών στο μάθημα των Θρησκευτικών και με τη διανομή στους μαθητές του έντυπου Φακέλου, θεωρούμε ότι είναι επιβεβλημένη η άμεση κάλυψη όλων των κενών θέσεων θεολόγων στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Όπως ο ίδιος το