Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

Αυτές τις ημέρες πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη ένα πολύ ενδιαφέρον συνέδριο, με θέμα «Εκκλησία και Αριστερά». Αφήνω κατά μέρος τις ανούσιες, αλλά συνήθεις θεωρίες συνωμοσίας (τι σκοπό εξυπηρετεί, ποιοι είναι από πίσω, κ.λ.π.) και πραγματικά στενοχωριέμαι που δεν μπορώ να το παρακολουθήσω, κυρίως λόγω εργασίας και απόστασης. Η μόνη πηγή πληροφόρησής μου είναι τα κείμενα των εισηγητών που «ανεβαίνουν» στο διαδίκτυο. Η πρώτη μου διαπίστωση είναι η ικανοποίηση για τις σωστές προσεγγίσεις από τους θεολόγους. Χωρίς διάθεση ωραιοποίησης, με ματιά κριτική και αυτοκριτική, με ανοίγματα σκέψης και λόγου. Από την άλλη πλευρά, είναι κρίμα κι άδικο για ορισμένες αριστερές προσεγγίσεις, οι οποίες αν και ξεκινούν ζωντανές, τελικά καταπνίγονται από τα γνωστά ζιζάνια: από τη διάθεση στείρας «αγιογραφίας» του χώρου και από τα κομματικά τσιτάτα του απόλυτου τίποτα. Χθες διάβασα μια ακόμη δημοσκόπηση για τις κομματικές προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Είναι πραγματικά απορίας άξιο: Σε μια κοινωνία

Το Προεδρικό Διάταγμα είναι γεγονός. Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με ημερομηνία 17 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του  Μ. Αντωνίου,  μεγάλου καθηγητή της ερήμου και εμπνευστή των μοναχών ανά τους αιώνες. Έχει καμιά σημασία αυτό; Όχι, απλώς σύμπτωση. Το Δελτίο τύπου εκ της Ιεράς Μητροπόλεως ήρθε αμέσως. Ως συνήθως.  α)   " Η διαδικασία εκδόσεως του συγκεκριμένου Προεδρικού Διατάγ­ματος κατά τον νόμο είχε την ακόλουθη πορεία: Σύμφωνη γνώμη του τοπικού Μητρο­πολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Έγκριση της Ιεράς Συνόδου, Πρόταση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Γνωμο­δότηση του Συμβουλίου της Επικρα­τείας, υπογραφή από τον Υπουργό Παιδείας, Υπογραφή από τον Πρό­εδρο της Δημοκρατίας, δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως" . Πρόταση - πρόκληση στη λογική για όσους γνωρίζουν λίγα πράγματα σχετικά με αυτές τις διαδικασίες και κυρίως για τα παρασκήνια της εκκλησιαστικής διοίκησης. Επίσης, θα είχε ενδιαφέρον να έβγαινε ένα δελτίο τ

Σχετικά με τον εκκλησιασμό του σχολείου αυτή τη στιγμή το τοπίο είναι αρκετά θολό και περίεργο. Σε επίπεδο εγκυκλίων και κανονισμών, ουσιαστικά ισχύει η εγκύκλιος του Υπουργείου (με ημερομηνία 26-11-1977), όπου προβλέπεται πως «ο προγραμματισμός του εκκλησιασμού των μαθητών, μια φορά την εβδομάδα ή τουλάχιστον ανά δεκαπενθήμερο, αποτελεί βασικό καθήκον των Δ/ντων των σχολείων και του διδακτικού προσωπικού» . Στην πράξη τι γίνεται; Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα (ίσως και πριν από το Πάσχα) και συνήθως ύστερα από επιμονή, υπενθύμιση και προγραμματισμό των θεολόγων καθηγητών και ορισμένων διευθυντών.  Το ωραίο στην υπόθεση είναι ότι ορισμένοι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί "θυμούνται" τις χαμένες ώρες όταν πρόκειται για τον σπανιότατο εκκλησιασμό των μαθητών εντός σχολικού ωραρίου. Το πολύ πολύ να διατεθούν δύο διδακτικές ώρες για τον εκκλησιασμό. Αντιθέτως, δεν προβληματίζονται και ιδιαίτερα για ολόκληρη τη "χαμένη" ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών καθώς η ετσ