Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

Εισήγηση στην ημερίδα σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών, που πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το Μάιο του 2018 και διοργανώθηκε από  τον Παγκρήτιο Σύνδεσμο Θεολόγων          Οι θεολόγοι είμαστε μια περίεργη ειδικότητα. Στην αποδοχή αυτής της «περιέργειας» συχνά συναντιούνται πολλοί. Μαθητές, γονείς, συνάδελφοι, εμείς οι ίδιοι και η λεγόμενη «κοινή γνώμη».  Μη μου πείτε τώρα ότι δεν μάς έχουν αντιμετωπίσει κάποιοι, κάπου, κάποτε ως κατωτέρου επιπέδου και ελλιπούς διανόησης καθηγητή, ως πιθανό εκπρόσωπο του «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» ή ως μόνιμο απολογητή για τις επιλογές και τα ανακοινωθέντα της διοικούσας Εκκλησίας. Αρκετοί μάλιστα θεωρούν τους θεολόγους ως συνώνυμο του συντηρητισμού, του ηθικισμού και της οπισθοδρόμησης, καθώς και ως εκφραστές του γλυκανάλατου και χαζοχαρούμενου «θρησκευόμενου» ύφους. Κι αν – για να χρησιμοποιήσω και μια έκφραση χωρίς όμως πολιτικό περιεχόμενο – κι αν «τους βγαίνουμε από δεξιά», γουρλώνουν τα μάτια κι απορούν: «Μωρέ, μπράβο ο/η

Ήρθε η στιγμή που τόσο περίμενες! Επιτέλους, τελείωσες! Τέρμα τα σχολεία! Γιατί κοντοστέκεσαι; Μήπως επειδή θυμάσαι εκείνο το κλαψιάρικο πεντάχρονο, που πριν από 14 χρόνια με μια σάκα στην πλάτη και μια αγωνία στην καρδιά, πήγε την πρώτη του μέρα στο σχολείο; Μήπως επειδή ξέρεις ότι εδώ μέσα αφήνεις κομμάτια του εαυτού σου, μέρος της ζωής σου; Μήπως επειδή καταλαβαίνεις ότι από αυτή την πόρτα δεν θα επιστρέψεις το Σεπτέμβριο; Φεύγεις, παλιόπαιδο… Τα τελευταία σου γέλια, τα τελευταία πειράγματα, οι τελευταίες φωνές, οι τελευταίες αγκαλιές… Μετά από λίγο σιωπή. Άδειες οι αίθουσες. Πόσο το περιμέναμε! Γιατί δεν το χαιρόμαστε; Φεύγεις, παλιόπαιδο… Και τι αφήνεις; Τις αγωνίες σου, τα χτυποκάρδια σου, τα θέλω σου. Χαραγμένα στα θρανία, σκιές στη θέση σου. Τις αμφισβητήσεις σου, τη διαμόρφωσή σου, την προσωπικότητά σου. Γεμάτη η ατμόσφαιρα, μνήμες στο μυαλό μας. Φεύγεις, παλιόπαιδο… Τι σου αφήσαμε; Γνώσεις, βαθμούς, εξετάσεις; Μηνύματα, βιώματα, παραδείγματα; Ειλικρινά, δεν

- Επειδή είσαι δειλός! Όσα δεν μπορείς να πεις δυνατά, εμφανίζονται στην οθόνη σου, ταξιδεύουν στο χαρτί σου. Για να τα διαβάσει. Θα νιώσει; Αυτό το ταξίδι δεν μπορείς να το καθορίσεις. Μέχρι εκεί μπορείς... - Επειδή είσαι ψεύτης! "Για μένα γράφω", λες και κρυφογελάνε όλες οι αυταπάτες σου, όλες οι αυτοαναιρέσεις σου... Για ποιον "εσένα"; Αυτόν που δείχνεις ή αυτόν που είσαι; - Επειδή έχεις ανάγκη να σταματήσεις, έστω για λίγο, τον χρόνο σου, τη ζωή σου. Να δεις μέσα σου. Έχεις φόβους να ξορκίσεις, ελπίδες να θρέψεις, όνειρα να ξεκρεμάσεις... - Γράψε, λοιπόν. Μάτωσε κι άλλο τις λέξεις σου! Αυτές τουλάχιστον αντέχουν... Παναγιώτης Ασημακόπουλος Θεολόγος καθηγητής

Δίνεις κι εσύ Πανελλήνιες;  Μπράβο σου. Καλή επιλογή.... Και τι θα κάνεις το βράδυ πριν από το πρώτο μάθημα;  - Θα διαβάζεις; (Πλάκα κάνεις...). - Θα κλαις; (Έχουμε χαρτομάντιλα βελούδινα...). - Θα μαλώνεις με όλους και με όλα; (Έχεις χρόνια μπροστά...). Έλα να ενώσουμε την αισιοδοξία , το θάρρος  και την αυτοπεποίθησή μας , την Πέμπτη  7 Ιουνίου, στις 7 το βράδυ, στο Λύκειο Γαζίου. Μουσική,  Φαγητό και άλλα  events …. Για ενδέκατη χρονιά είμαστε δίπλα σου. (Ψέματα... για το φαγητό ερχόμαστε...).  Σε καταλαβαίνουμε και συμπάσχουμε. (Καρφί δεν μάς καίγεται...). Αγχωνόμαστε για σένα και αντί για σένα. (Χα, χα, χα.... καλό, ε;). Είμαστε σίγουροι ότι θα πετύχεις. (Νταξ, το τερματίσαμε...). Στο χώρο θα κινούνται ελεύθερα δύο καθηγητές που αποτελούν τον καλύτερο τρόπο καταπολέμησης του άγχους, εάν σκεφτείτε ότι έγιναν έτσι μετά την επιτυχία τους στις Πανελλήνιες… .