Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

http://www.youtube.com/watch?v=aeQDI_jQ4uI

- "Καλές γιορτές. Να περάσετε όμορφα και μαγικά...". Σε βγάζουν από τη δύσκολη θέση τα λόγια αυτά. Άλλωστε, τι να πεις; Άσε που είναι και politically correct. Μη θιχτεί και κανείς αν ακούσει το "Καλά Χριστούγεννα"...  Και μετά από λίγες ημέρες... "Πώς περάσατε; Φάγατε καλά; Πήγατε κάπου; Ξεκουραστήκατε; Άντε, καλή χρονιά τώρα"!  Φτιάξαμε μια γλυκανάλατη γιορτή, με κούφιες και μηχανικές ευχές για αγάπη, ειρήνη και υγεία. Φτάσαμε στον ωραίο μύθο περί Χριστού και στη μαγική νύχτα των Χριστουγέννων. Έτσι, η θρησκεία που φοράει «τα γιορτινά της» είναι μόνο μια ωραία ιστορία δίπλα στο τζάκι, ο Χριστούλης είναι απλά ένα ροδοκόκκινο πλαστικό μωράκι, η καρδιά μας γίνεται πρόσκαιρα γλυκιά και απλόχερη (προς φίλους και συγγενείς βέβαια…). Ως συνέπεια, το συμπέρασμα ότι οι γιορτές είναι για τα παιδιά με τη βασική έννοια ότι σε αυτά αρέσουν τα παραμυθάκια, είναι αναπόφευκτο. Ο οίκτος μας για τα παιδάκια που πεινάνε, εύκολα παραμερίζεται μετά από δυό μπουκιές ρο

1. Το ζήτημα σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών που προέκυψε πρόσφατα με το προσχέδιο για το «νέο Λύκειο» (τυπικά επιλεγόμενο, ουσιαστικά στα αζήτητα) δεν είναι συντεχνιακό. Είναι καθαρά ιδεολογικό και έχει να κάνει με αρχές, αξίες και ιδανικά. Είναι επίσης βαθιά πολιτικό και έχει να κάνει με τον τρόπο και τις αρχές που κυβερνάται αυτή η χώρα. Στο άρθρο 16.2 του Συντάγματος αναφέρεται ότι «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Πώς αναπτύσσεται η θρησκευτική συνείδηση; Πώς επιτυγχάνεται ο σκοπός της ηθικής και πνευματικής αγωγής των Ελλήνων; Πώς γίνεται ελεύθερος και υπεύθυνος πολίτης ο μαθητής, πώς θα ξεφύγει από τη θρησκοληψία και το φανατισμό, αυτές τις θλιβερές καταστάσεις που είναι όμως παιδιά της ανεπαρκούς θρησκευτικής παιδείας; Πώς θα ήθελες αύριο τα παιδιά σου; Σε τι χώρ

Προβλέψιμα «πιασάρικος» και κοινότοπος ο τίτλος θα πει κάποιος. Ναι, θα απαντήσω, με την παρατήρηση ότι ιδιαίτερη σημασία δίνω στη λέξη «αλήθεια», με την ακρίβεια της ετυμολογίας της, α + λήθη = το αντίθετο της λησμονιάς, η υπενθύμιση. Θα το γενίκευα λέγοντας ότι είναι καιρός να ξυπνήσουμε από το λήθαργο. Όλο και κάποιες αιτίες και αφορμές δίνονται για να συζητάμε για το «είδος» των θεολόγων καθηγητών και το «είδος» του μαθήματος των Θρησκευτικών. Πόσω μάλλον τώρα, μετά την διαρροή (εντέχνως και άκομψα) από το Υπουργείο Παιδείας ενός προσχεδίου για το «νέο Λύκειο» και αναμένοντας το τελικό σχέδιο για διαβούλευση. Στα πλαίσια αυτά, θέλω σε δύο άρθρα να διατυπώσω τις δικές μου αλήθειες. 1) Μην απορείς που μιλάω για το «είδος» των θεολόγων. Αρκετοί συνάδελφοι άλλων ειδικοτήτων και θεσμικοί παράγοντες της εκπαίδευσης, καθώς και ένα ποσοστό της κοινής γνώμης μάς αντιμετωπίζουν με προκατάληψη. Αυτό βασίζεται κυρίως στις (συχνά αβάσιμες και αυθαίρετες) αντιλήψεις τους γύρω από το μάθημα και τ

Πάνε κι αυτές οι εκλογές. Το μόνο που μας μένει είναι να ευχηθούμε να έχουν εκλεγεί οι καλύτεροι, γιατί ωραία και γλυκά είναι τα λόγια και οι υποσχέσεις. Σαν το μούστο. Να δούμε όμως αν θα μας βγει κρασί ή ξίδι. 1 στους 2 δεν ψήφισε ή ακύρωσε τη διαδικασία. Και επειδή το φαινόμενο ήταν πανελλαδικό, αυτό έγινε συνειδητά και με νόημα. Φίλε αναγνώστη, ούτε κι εγώ ψήφισα. Πρώτον, επειδή ψηφίζω στην απρόσωπη και αδιέξοδη χοάνη της πρωτεύουσας. Σταθμίζοντας, θεώρησα υπερβολικό κόστος τα εισιτήρια από την Κρήτη για εκεί και προσωπική ήττα να περιδιαβώ κομματικά γραφεία για το τζάμπα. Δεύτερον και πιο σημαντικό, πήρα στα σοβαρά τα υπονοούμενα των πολιτικών και τα ξεκάθαρα λόγια του πρωθυπουργού. Μόλις ψηφίσεις το πρόσωπο που θεωρείς άξιο να διοικήσει ένα δήμο ή μια περιφέρεια, ώστε να λύσει προβλήματα και να βοηθήσει στην ανάπτυξη, θα σε περιμένουν τα πράσινα, γαλάζια, κόκκινα και εμπριμέ κοράκια για να δουν τι μπορούν να αρπάξουν. Όπως κι έγινε. Ε, όχι ρε φίλε… Κανένας δεν έχασε, όλοι νίκησαν

Το άρθρο αυτό αναφέρεται στον τύπο «ο συνδικαλιστής μάς δουλεύει». Το λέω αυτό γιατί υπάρχει και ο τύπος «ο συνδικαλιστής μας δουλεύει», ο οποίος είναι δυστυχώς σπάνιος και δυσεύρετος, αλλά στις επικείμενες συνδικαλιστικές εκλογές εκπαιδευτικών οφείλουμε να τον βρούμε και να τον αναδείξουμε. Πρόσεξε, φίλε αναγνώστη, το «μεγαλείο» της πονηριάς και των ιδεολογικοπολιτικών σκοπιμοτήτων στο παρακάτω παράδειγμα από το σχολικό έτος 2010-2011, που μόλις ξεκίνησε το ταλαίπωρο. Το καλοκαίρι του 2008 με εισήγηση του Συνηγόρου του Πολίτη, ο οποίος επικαλέστηκε μια (άσχετη με το θέμα, όπως αποδείχθηκε τελικά) απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, εκδόθηκαν τρεις εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας για την απαλλαγή των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών. Οι δύο πρώτες ήταν ασαφείς σχετικά με το ποιοι μαθητές έχουν το δικαίωμα της απαλλαγής από το μάθημα και ακολούθησε η τρίτη, η οποία αναφέρει ρητά ότι «οι μη Ορθόδοξοι μαθητές, δηλ. οι αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι…απαλλάσσονται από το μάθημα των Θ

Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε στον τύπο και στο διαδίκτυο ένα προσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για το «νέο Λύκειο». Κλασσική μέθοδος κυβερνήσεων (πόσω μάλλον τούτης εδώ) για να μετρήσουν και να αξιολογήσουν αντιδράσεις. Για όποιον γνωρίζει πέντε πράγματα για την εκπαίδευση, πρόκειται για σχέδιο του ποδαριού, που αποδομεί το Λύκειο και μειώνει την παιδευτική και μορφωτική του αξία. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, αλλά θέλω να σταθούμε σε μια διάσταση του προσχεδίου αυτού, η οποία έχει κυρίως ιδεολογικό χαρακτήρα. Στο νέο σχέδιο και για τις τρεις τάξεις του Λυκείου υποβαθμίζεται το μάθημα των αρχαίων Ελληνικών, καταργούνται τα μαθήματα της Βυζαντινής και της Νεοελληνικής Ιστορίας και εξοβελίζεται το μάθημα των Θρησκευτικών, αφού παραμένει ως επιλεγόμενο μεν, αλλά τοποθετημένο σε τέτοια θέση ώστε να υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες να το επιλέξει ο μαθητής. Δεν θα απορήσεις προφανώς, φίλε αναγνώστη, εάν μάθεις ότι η σχεδιάστρια αυτού του κομψοτεχνήματος είναι η γνωστή ειδική γραμματέας

Η 5η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η παγκόσμια ημέρα που τιμώνται οι εκπαιδευτικοί και το έργο τους. Δεν θα μπορούσε βέβαια η μεγάλη πρωταγωνίστρια της παιδείας, η Υπουργός μας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, να μη στείλει μήνυμα ευχετήριο. Θες από υπηρεσιακό καθήκον, θες για να μη σχολιαστεί αρνητικά, θες ως εθιμικό δίκαιο, θες από αγάπη και ευσυνειδησία (όπως θέλει ο καθένας ερμηνεύει τις έννοιες) το έστειλε. Α, κοίτα να δεις που γράφει ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε οι πρωταγωνιστές της εκπαίδευσης. Αυτό το σύνθημα μαζί με το άλλο νεόκοπο «πρώτα ο μαθητής» θα την αφήσουν στην ιστορία της εκπαίδευσης ως κενολόγο ή και ως «λέω αυτά, αλλά εννοώ τα αντίθετα». Μάλλον στο λεξιλόγιό της: πρωταγωνιστές = μαριονέτες. Σε μια εκπαίδευση όπου με απολυταρχία και δεσποτισμό κάνει ό,τι θέλει και μετά μας βάζει να «διαβουλευτούμε». Όπου δεν υπάρχουν οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, αλλά κάπου στα τέλη Σεπτεμβρίου τους ανακάλυψε (μετά την ανακοίνωση των ελάχιστων διορισμών, βέβαια). Όπου ακόμη λείπουν εκπαιδ

Αυτή είναι η εικόνα που συναντά κανείς όταν επισκεφθεί το όμορφο, ενετικό λιμάνι της Ναυπάκτου. Κάγκελα παντού. Δεν μπορείς πλέον να ανέβεις στις πολεμίστρες του λιμανιού και στο άγαλμα του ήρωα Ανεμογιάννη του μπουρλοτιέρη, από όπου υπάρχει και μία θαυμάσια άποψη του κάστρου, του λιμανιού και της πόλης της Ναυπάκτου. Δεν μπορείς να πας στο, κατ' ευφημισμόν, πολιτιστικό πάρκο Θερβάντες. Θαυμάστε τις φωτογραφίες και δείτε την κατάντια! Σίδερα και σκουπίδια σε ένα χώρο που αξίζει πολύ μεγαλύτερης προσοχής και σεβασμού. Δεν είναι μόνο η ομορφιά του, αλλά και η ιστορική του αξία. Ημερομηνία λήψης των φωτογραφιών είναι η 5η Σεπτεμβρίου 2010. Μια δικαιολογία που άκουσα για την τοποθέτηση των σιδεριών είναι ότι τις τοποθέτησε η Αρχαιολογική Υπηρεσία επειδή ο Δήμος Ναυπάκτου δεν μπορεί να εγγυηθεί την καθαριότητα του χώρου. Χα, χα, χα. Εάν ισχύει, είναι για γέλια, για κλάματα και για πολλές σφαλιάρες προς πολλές κατευθύνσεις. Πήξαμε στους τεμπέληδες του δημοσιοϋπαλληλικού καθισιού και στην

Κοίτα να δεις που καθώς πληκτρολόγησα τον τίτλο, ο Η/Υ μού φανέρωσε ότι δεν υπάρχει για αυτόν η λέξη «διαβούλευση». Την υπογράμμισε με κόκκινο. Έλα ρε συ, Η/Υ… Αφού τη λέει συνέχεια η Υπουργός Παιδείας. Δεν ξέρει αυτή που έχει λύσεις για όλα και ξέρεις εσύ… Πάντως, για να ξέρεις φίλε αναγνώστη, τη λέξη «δούλεμα» ο Η/Υ την αναγνώρισε κανονικά. Άρα, υπάρχει και μεγαλουργεί. Ένα πολύπαθο διδακτικό έτος μόλις τελείωσε. Δεν θυμάμαι – από τη θητεία μου στο σχολείο ως μαθητής και ως εκπαιδευτικός – τόσο πολύ δημόσιο δούλεμα από τόσο μικρούς ανθρώπους σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Όλοι οι υπουργοί ήθελαν να γραφτούν στην ιστορία για τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις τους, αλλά η νοοτροπία ότι όλα ήταν έως τώρα σκάρτα και με νεόκοπο μεσσιανικό προφίλ σαρώνουμε τα πάντα δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ με τέτοια ένταση τα τελευταία είκοσι χρόνια. Και αφού υπάρχει η «διαβούλευση» προσπαθούν να μας πείσουν ότι εμείς οδηγούμε τις αλλαγές!! Υπάρχει όμως ο συνδικαλισμός που προασπίζεται τα συμφέροντα του

Ας ξεκινήσουμε με τον υποθετικό λόγο ότι θέλεις να προσφέρεις στην πατρίδα σου και τους συμπολίτες σου και γίνεσαι βουλευτής. Ελπίζω αυτή η υπόθεση να μην είναι αντίθετη του πραγματικού, όπως θα έλεγαν και οι φιλόλογοι. Ευτυχώς ή δυστυχώς να πούμε; Από σένα εξαρτάται. - Είναι απίστευτα γρήγορος και αξιοθρήνητος ο τρόπος που από βουλευτής γίνεσαι βολευτής. Σου φαίνεται για λογοπαίγνιο; Ξέρεις τι θα πει βουλή στην ελληνική γλώσσα; Το ακριβώς αντίθετο από την ενιαία κομματική γραμμή σε όλα τα θέματα. Θα πει να μιλάς, όταν έχεις άποψη. Να μη φοβάσαι να συγκρουστείς όχι μόνο με «ιδεολογικούς αντιπάλους», αλλά και με συντροφικές ύαινες. Είδες κανένα να φεύγει από το ελληνικό κοινοβούλιο και να είναι φτωχός ή έστω μεροκαματιάρης; Είδες κανένα πολιτικό να πεθαίνει στην ψάθα; Πάνε δεκαετίες από τότε… - Είναι φοβερό να διαφωνείς (κεκλεισμένων των θυρών του μυαλού και της ψυχής σου πάντα) με το σύνολο ή μέρος νομοσχεδίων και μετά να ψηφίζεις «ναι σε όλα». Ή αντίστοιχα να συμφωνείς με κάποια και μ

Με την ανακοίνωση των νέων κυβερνητικών μέτρων για την οικονομία, αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι η κοινή γνώμη είναι σαν το φουσκωμένο μπαλόνι. Πατάς από τη μια μεριά και εξογκώνεται κάπου αλλού. Αυτή η διαδικασία δεν είναι απαραίτητα κακή, αρκεί να μην την εκμεταλλεύονται λαοπλάνοι και λασπολόγοι. Βρέθηκαν λοιπόν για άλλη μια φορά χρυσοποίκιλτοι και παντογνώστες δημοσιογράφοι να μιλήσουν για τις αποδοχές των εκπαιδευτικών, τις μεγάλες και αναντίστοιχες με το έργο τους. Είμαστε, λέει, χαρακτηριστικό δείγμα καλοπληρωμένων και μη εργαζομένων δημοσίων υπαλλήλων. Τι να πεις τώρα για αυτούς, αρκετοί εκ των οποίων χρησιμοποίησαν (θελημένα ή αθέλητα) ψεύτικα στοιχεία. Όπως λέει και μια ωραία φράση «δεν ωφελεί να παλεύεις με το γουρούνι στις λάσπες. Κι εσύ θα λερωθείς και το γουρούνι θα περάσει υπέροχα». Θα συμφωνήσω λοιπόν κι εγώ ότι είναι πολύ σωστά τα νέα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης για τους εκπαιδευτικούς. Και άλλες μειώσεις πρέπει να γίνουν. Για σκεφτείτε πόσο λίγες ώρες κάνουν μάθ