Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

            Μόλις που γέννησες και δεν πρόλαβες να χαρείς. Φεύγεις αλαφιασμένη για την Αίγυπτο. Η εξουσία άγρυπνη με σκοπό να σκοτώσει το Παιδί. Άγρυπνη κι εσύ για να το σώσεις. Από μικρή απέναντι στον Άρχοντα του κόσμου. Τον βλέπεις να ξεψυχάει. Σπαράζεσαι. Τι φρικτό για μια Μάνα να κηδεύει το Παιδί! Και δεν είναι μόνο αυτό. Είσαι Μάνα ενός κακούργου, ενός αποτυχημένου, ενός ατιμασμένου. Κακούργα, αποτυχημένη, ατιμασμένη κι εσύ. Ανελέητη και οδυνηρή η ρομφαία που σε διαπέρασε. Ανελέητη και οδυνηρή η κοινή γνώμη. Μαζί με τη θρησκεία αποφάσισαν. Τέλος το Παιδί. Το σκέπασε ο τάφος. Στο περιθώριο εσύ. Να περιμένεις το δικό σου θάνατο. Τέλος, είπαμε… Όποιος θυμώνει με τη ζωή του, όποιος τα βάζει με τη θρησκεία, όποιος είναι στο τέλος, ας σηκώσει το βλέμμα του σε αυτή τη Μάνα. Δεν θα του πει τίποτα. Δεν χρειάζεται, άλλωστε… Όποιος διδάσκει μισογυνισμό με θρησκευτικό ένδυμα, ας ρίξει μια καλύτερη ματιά στην εικόνα της Κοίμησης. Σε μία λεπτομέρεια. Συνήθως αθέατη στους βιαστικο

(Αδριανούπολη, 25 - 3 - 1922)             Να εξηγηθώ για να …παρεξηγηθώ! Ο καθένας σε αυτή τη ζωή ό,τι θέλει βλέπει και ό,τι θέλει καταλαβαίνει. Ως εκ φύσεως αντίθετος με τη στρατιωτική νοοτροπία και το μιλιταριστικό πνεύμα, στις μαθητικές παρελάσεις βλέπω τα κάτωθι: α) Τους μαθητές μου να βαδίζουν με χαμόγελο και ζωντάνια σε μία συμβολική εκδήλωση απόδοσης τιμών σε ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους για να υπηρετήσουν αξίες και ιδανικά (φιλοπατρία, ελευθερία, αξιοπρέπεια, κ.λ.π.) β) Μικρούς και μεγάλους να καμαρώνουν μέσα στις ποικίλες, περίτεχνες και πολύχρωμες παραδοσιακές ενδυμασίες του τόπου μας. Στοιχείο πολιτισμού, λαογραφίας και ιστορίας, όπως συμβαίνει και σε αντίστοιχες παρελάσεις σε κάθε γωνιά αυτού του πλανήτη. γ) Μικρές ψηφίδες ιστορίας και σεβασμού των συμβόλων, μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας της σημαίας, των τραγουδιών και των λόγων που ακούγονται. Στο χέρι εκπαιδευτικών και γονιών είναι να αξιοποιήσουμε σωστά τις ευκαιρίες και να αποφύγουμε τη σκοτεινιά του