Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

Τον τελευταίο καιρό έχω αηδιάσει όσο πότε με τον κανιβαλισμό και τον αυτισμό δυο κομμάτων της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου: του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής. Μην βιάζεσαι να πεις ότι συγκρίνω δυο ανόμοια πράγματα. Σε άλλα θέματα ναι, στο παρακάτω όχι. Όπως προφανώς όλοι οι λογικά σκεπτόμενοι πολίτες, είμαι προβληματισμένος με τις επιπτώσεις της λαθρομετανάστευσης, είμαι στενοχωρημένος όταν μαθαίνω για περιστατικά βίας (όλης της βίας, όχι αυτής που «βολεύει») και είμαι εκνευρισμένος με τον απεχθέστατο τρόπο που οι ιδεολογικές και μιντιακές συνιστώσες των παραπάνω κομμάτων εκμεταλλεύονται τα γεγονότα. Με μισοδαγκωμένη γλώσσα και γουρλωμένα μάτια περιδιαβαίνουν το διαδίκτυο και το αστυνομικό ρεπορτάζ για να βρουν το τζόκερ που θα εκτινάξει στα ύψη τη μετοχή τους. Των μεν ως «καθαριστών» του τόπου, των δε ως των μόνων ευαίσθητων προασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ρητορεία τους είναι απίστευτα πρωτοποριακή. Σαν δυο κακομαθημένα παιδιά που χωρίζονται από την υπόλοιπη παρέα που παί

Γέμισε ο κόσμος από τέλειους. Αλάνθαστοι, ιεροεξεταστές, κατακεραυνωτές που τα ξέρουν όλα και τα ελέγχουν όλα. Ένας από αυτούς ζει στον καθρέφτη μας. Γνωρίζουμε πώς θα καθαρίσει ο τόπος, ποιος αξίζει και ποιος όχι, ποιος είναι καλός και ποιος όχι, σε ποιον αντιστοιχούν οι ταμπέλες που έχουμε ετοιμάσει. Γέμισε ο κόσμος μας από ανθρώπους δίκαιους. Επικαλούμαστε τη δικαιοσύνη του Θεού, την οποία και ζητάμε να επιβληθεί. Στους άλλους, βέβαια... Δεν γνωρίζουμε τι είναι αγάπη, αλλά γνωρίζουμε ποιον αγαπάει ο Θεός και ποιον όχι.   Είναι βέβαια και κάποιες μικρολεπτομέρειες που ανατρέπουν λίγο το πώς έχουμε "μοιράσει" τους ανθρώπους. Συμβουλή: Αν δεν θέλετε τέτοιες ανατροπές, μην ανοίγετε το «Γεροντικό», το βιβλίο που περιγράφει ιστορίες και σύντομες διδασκαλίες μεγάλων ασκητών και αγίων της Εκκλησίας.  «Σε ένα μέρος υπήρχε ένας μοναχός με κακή φήμη. Μια ημέρα οι γείτονές του, που παρακολουθούσαν τη ζωή του, είδαν μια γυναίκα να μπαίνει στο κελί του. Εξοργισμένοι, έτρεξ