Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

Ο μαθητικός θίασος "Κουκλοσκιοθεολογία" παρουσιάζει το έργο "Χριστούγεννα εδώ, Χριστούγεννα εκεί, πού είναι τα Χριστούγεννα;" Σενάριο - σκηνοθεσία: Παναγιώτης Ασημακόπουλος Κατασκευή σκηνής - σκηνικά: Μαρία Γραικού - Χριστίνα Βατσινά Βιντεοσκόπηση: Αστρινός Τσουτσουδάκης Η βιντεοσκόπηση έγινε κατά τη διάρκεια παράστασης στην αίθουσα εκδηλώσεων στο Λύκειο Γαζίου, την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016.

Μαθητικός θίασος: Κουκλοσκιοθεολογία Σενάριο: Παναγιώτης Ασημακόπουλος Χριστούγεννα: Μια απλή ευκαιρία για ξεκούραση και βόλτες; Μια απλή ευκαιρία για φαγοπότι και ψώνια; Ή μια γιορτή με νόημα και περιεχόμενο; Α΄ ΣΚΗΝΗ: Καραγκιόζης   (Ακούγεται η μουσική του Καραγκιόζη και εμφανίζεται η φιγούρα του) - ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ώπα, ώπα, ώπα… Καλημέρα, πέρα για πέρα…. Κυρίες και κύριοι και μικρά μας παιδιά… Σήμερα έχουμε την παράσταση «Χριστούγεννα εδώ, Χριστούγεννα εκεί, πού είναι τα Χριστούγεννα;». Συνήθως, στις παραστάσεις παίζω κι εγώ. Για την ακρίβεια, δεν παίζω απλά. Είμαι ο πρωταγωνιστής. Σήμερα όμως θα κάτσω κι εγώ για να δω την παράσταση. Μετά από τόσα χρόνια πίσω από το πανί, δεν δικαιούμαι κι εγώ μια άδεια; Λίγη ξεκούραση, βρε αδερφέ; Συνέχεια μού το λέει η Αγλαϊα. «Ξεκουράσου, βρε Καραγκιόζη μου, θα πάθεις τίποτε από την υπερκόπωση. Να, έχουν αρχίσει να ασπρίζουν οι τρίχες που δεν έχεις και να μειώνεται η καμπούρα σου που είναι η γοητεία σου» . Βρε λέτε να πάθω

Φανταστείτε σε ένα παράλληλο σύμπαν να μπαίνει στην τάξη ο θεολόγος και να λέει «βγάλτε την κασετίνα με τα σοκολατάκια» ή «ανοίξτε τη σοκολάτα σας»…. (και οι μαθητές να λένε «πάλι σοκολάτα»;;;) Από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς (εκπαιδευτική, παιδαγωγική, συνδικαλιστική, θεολογική…) συνήθως ανήκουμε σε πολλά σύμπαντα: παράλληλα και τεμνόμενα. Τι καλύτερο λοιπόν από το να αξιοποιήσουμε την «εμπειρία» μας αυτή; Περιδιαβαίνοντας μια βραδιά και για άλλη μια φορά τον θαυμαστό κόσμο του facebook , είδα ότι μία συνάδελφος από Βόρειο Ελλάδα ανέβαζε φωτογραφίες από σοκολιχουδιές. (Η συγκεκριμένη θεολόγος το έχει ξανακάνει, κύριε εισαγγελέα…). Μού ήρθε στο μυαλό ένα παλαιό παιγνίδι από τα μαθητικά μου χρόνια στα Κατηχητικά. Με ελαφρές παραλλαγές γεννήθηκε το «Θρησκευτικά και σοκολάτα»… Οδηγίες προς θεολόγους καθηγητές: Προσέξτε πώς έχουν τα πράγματα. Μπαίνετε στην τάξη (ή σε άλλο κατάλληλο χώρο) με ένα κουτί παπουτσιών. Προφανώς, οι μαθητές απορούν. Το καλύτερο σχόλιο πο

Τι είναι τα Χριστούγεννα; Απλά μια ευκαιρία για χαλάρωση, βόλτες, ψώνια και φαγητό; Ή είναι και μια γιορτή με περιεχόμενο και νόημα; «Χριστούγεννα εδώ….,                     Χριστούγεννα εκεί….,                                 Πού είναι τα Χριστούγεννα;» Ένα αθώο αρνάκι βγαίνει κατά λάθος από το μαντρί. Περιπλανιέται και σκέφτεται μέχρι που συναντά ξαφνικά ένα λύκο διαφορετικό από τους άλλους, καθώς έχει θεολογικές ανησυχίες και υπαρξιακά ερωτήματα… Η συνέχεια επί της σκηνής. Πρόγραμμα παραστάσεων: - Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου το πρωί: Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση στο Λύκειο Γαζίου για τους μαθητές του σχολείου.   - Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου, στις 6:30 το απόγευμα: Στο Λύκειο Γαζίου σε εκδήλωση ανοικτή στο κοινό. - Κυριακή 25 Δεκεμβρίου, στις 11 το πρωί: Στην Παιδιατρική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου για τα νοσηλευόμενα παιδιά, τους συγγενείς τους και το προσωπικό του Νοσοκομείου (μαζί με τα Χριστουγεννιάτικα Κρητικά κάλαντα με παραδοσιακά όργα

Ως έθιμο πλέον – αυτονόητο και αδιατάρακτο – κάθε φθινόπωρο στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας υλοποιείται το «δικαίωμα» της κατάληψης. Της κατάληψης που βολεύει...(κάποιες φορές και για μικροκομματικά οφέλη)! Ε, ας το πούμε ξεκάθαρα πλέον. Δεν υπάρχει τέτοιο δικαίωμα. Η κατάληψη οποιουδήποτε δημοσίου κτιρίου ή δρόμου, η απαγόρευση πρόσβασης σε δημόσια αγαθά είναι ενέργειες παράλογες, παράνομες και υποτιμητικές για μια κοινωνία που θέλει να λέγεται πολιτισμένη. Βέβαια, το μάθημα «όποιος έχει το θράσος και τα μέσα κλείνει το δρόμο και κατεβάζει το γενικό διακόπτη του ρεύματος χωρίς ίχνος ντροπής ή κάποιας επίπτωσης» είναι από τα πρώτα που παπαγαλίζουν οι μαθητές μας. Προσωπικά, ως γονιός και ως εκπαιδευτικός αισθάνομαι ντροπή και θυμό για το «δικαίωμα» των καταλήψεων. - Θυμό που ξεκινώ να πάω στο σχολείο μου για μάθημα και γίνομαι άθελά μου μέρος μιας φαρσοκωμωδίας, καθώς δυο τρεις (συνήθως οι πλέον αδιάφοροι…) ήρθαν δέκα λεπτά νωρίτερα και με μια αλυσίδα έ

          Είσαι ο ευχάριστος τύπος της παρέας. Κάνεις τους άλλους να ξεκαρδίζονται. Αλήθεια είναι... Έχεις πηγαίο και καλό χιούμορ. Επιδιώκουν τη συντροφιά σου, γιατί περνάνε καλά. Ενδόμυχα, ίσως και να σε ζηλεύουν κιόλας. Με την καλή έννοια - αυτή του θαυμασμού. Δείχνεις ότι δεν έχεις μεγάλα προβλήματα και μάλλον έχεις λύσει και τα μικρά. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα ήσουν τόσο άνετος, τόσο αστείος, τόσο κοινωνικός….          Έρχεται όμως πάντα αυτή η στιγμή. Που η παράσταση τελειώνει, που τα φώτα σβήνουν. Τότε που φεύγεις από τη σκηνή, τότε που ξεβάφεις τα χρώματα. Τότε που δεν είναι κανείς εκεί για να δει την αλλαγή σου.           Με το αλμυρό δάκρυ στα μάτια και την πικρή γεύση της θλίψης στην ψυχή.           Με την αλησμόνητη αίσθηση της προδοσίας στη μνήμη.           Με τη μοναξιά σου παρέα να βλέπετε ξανά - σαν σε ταινία - τα γέλια, τα πειράγματα και τα δρώμενα πριν από λίγο.           Με ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη για τον πειστικό ρόλο.           Με τη βε

Εδώ και τρία χρόνια στο Λύκειο Γαζίου, γίνεται μία προσπάθεια για «πάντρεμα» του μαθήματος των Θρησκευτικών με μορφές τέχνης. Στη σχολική χρονιά 2013-2014 δημιουργήθηκε ένα θέατρο σκιών στα πλαίσια ερευνητικής εργασίας ( project ) με σχετικό θέμα. Για περισσότερα, δείτε εδώ:  http://theologosnaf.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html . Την περσινή χρονιά, υλοποιήθηκε ένα πρόγραμμα με τίτλο «Η τέχνη κατά του φανατισμού», όπου δόθηκε έμφαση κυρίως στον κινηματογράφο. Φέτος, είπαμε να διευρύνουμε τους ορίζοντες και να «παντρέψουμε» τρία μαζί(!!!): Το κουκλοθέατρο, το θέατρο σκιών και τα Θρησκευτικά. Μια ομάδα μαθητών με όρεξη, μεράκι και ταλέντο με τη βοήθεια δύο ατάλαντων και ελαφρώς ανισόρροπων εκπαιδευτικών (Τσουτσουδάκης, Ασημακόπουλος) ξεκινούν δυναμικά την «Κουκλοσκιοθεολογία»….  

Ξημερώματα της 28 ης Οκτωβρίου 1940. Ώρα 3 το πρωί. Ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι χτυπάει την πόρτα του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά. Του επιδίδει τελεσίγραφο της ιταλικής κυβέρνησης στο οποίο οι Ιταλοί ζητούν να περάσουν ελεύθερα από την Ελλάδα. Ο Μεταξάς απαντά στα γαλλικά. «Αυτό σημαίνει ότι έχουμε πόλεμο». Μετά από περίπου δύο ώρες, ο Ιταλικός στρατός επιτίθεται από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Στις 11 το πρωί ο ηγέτης της Ιταλίας Μουσολίνι συναντά τον Αδόλφο Χίτλερ στη Φλωρεντία. Ο Μουσολίνι αρχίζει να μιλά με τη φράση «Φύρερ, προελαύνουμε…». Υπολόγιζε ότι σε λίγες ημέρες θα έπινε τον καφέ του κάτω από την Ακρόπολη στην Αθήνα. Πού να ήξερε ο κακομοίρης τι τον περίμενε. Η Ιστορία γράφεται με τις μικρές καθημερινές ιστορίες του καθενός μας. Το πρωί της 28 ης ο κόσμος ξυπνά με τις σειρήνες και τα πολεμικά ανακοινωθέντα από το ραδιόφωνο. Κάποιοι ίσως αδιαφόρησαν, κάποιοι έψαχναν πώς θα βολευτούν και με τη νέα κατάσταση. Οι περισσότεροι όμως έτρεχαν να

Τα Θρησκευτικά αλλάζουν. Νέα Προγράμματα Σπουδών. Τα πρώτα μάλιστα σε σχέση με όλα τα άλλα μαθήματα. Αντιδράσεις, ενθουσιασμοί, μουδιάσματα. Άλλοι "εις το πυρ το εξώτερον", άλλοι "ναι μεν, αλλά", άλλοι "επιτέλους". Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια; Σίγουρα; Πάμε… - Όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν σταθήκαμε όλοι στο ύψος και στην ουσία της αποστολής μας. Ουκ ολίγοι – και μάλιστα μεγαλόσχημοι και με θέσεις – επιδόθηκαν σε ένα φαύλο κύκλο καταγγελιών, διχασμού και αλληλοφαγωμάρας. Άλλοι ανακάλυπταν παντού προδοσίες των ιερών και των οσίων και άλλοι έχτιζαν τη φήμη τους ως προχώ και updated . Το κοινό τους; Δεν είχαν διαβάσει αυτό που πολεμούσαν ή που εκμεταλλεύονταν.... - Δόθηκε αφορμή και χώρος στους κάθε λογής ΓΟΧ, ιδεοληπτικούς και περιφερόμενους του διαδικτύου να εκμεταλλευτούν και να διαστρεβλώσουν την έννοια «μάθημα των Θρησκευτικών». - Θυμηδία και οίκτος μόνο μπορεί να συνοδεύει σχόλια του τύπου «το 666 επιβάλει το νέο μάθημα των Θρησκευτικ

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα σφραγίζεται το οριστικό κλείσιμο ενός κύκλου. Μετά από την αναμονή και την αγωνία του καλοκαιριού, κάτι παιδιά (δικά σου παιδιά…) μαθαίνουν εάν θα φοιτήσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και σε ποια σχολή. Γέλια, κλάματα, πειράγματα, περηφάνια, σχέδια για το μέλλον. Η Ελλάδα που ονειρεύεται, η Ελλάδα που σχεδιάζει, οι αφιλτράριστοι (ακόμη) αυριανοί πολίτες. Κι εσύ εκεί… Ο καθηγητής τους… Ο πρώην καθηγητής τους…. - Να θυμάσαι τα δικά σου και να νοσταλγείς. Ίσως και να βουρκώνεις. - Να μετράς τα χρόνια που έχουν περάσει και να τα βρίσκεις ένα χρόνο παραπάνω από τότε που τα ξαναμέτρησες. - Να θυμάσαι τις στιγμές σου με αυτά τα παιδιά και να συνειδητοποιείς ότι παραδόξως(;) έχουν ξεθωριάσει οι κακές. - Να πιάνεις τον εαυτό σου να χαίρεται με τη χαρά τους, να συμμετέχει στην αγωνία τους, να λαχταρά να κοινωνήσει λίγο από τη νέα ζωή τους που τώρα αρχίζει. - Το καλύτερο όμως είναι όταν τα συναντάς. Στο δρόμο ή στο σχολείο όταν εκπληρώσουν το «θα έρχομαι

Ήταν η συμμετοχή του πρώτου πολίτη αυτής της δύσμοιρης χώρας στην Ακολουθία της Γονυκλισίας κατά την Κυριακή της Πεντηκοστής για να πυροδοτήσει για άλλη μια φορά την καυσώδη αρλουμπολογία των αυτοχρισμένων προοδευτικάριων. Γιατί γονάτισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπροστά στους παπάδες; ( Το ότι γονάτιζαν κι αυτοί είναι μια λεπτομέρεια, που δεν "βολεύει"... ). Μπροστά σ’ αυτή την επάρατη εξουσία που ροκανίζει και εμποδίζει τον ελεύθερο βίο του κράτους; Προφανώς, οι ασχετολογούντες έχουν ξαναδεί Πρόεδρο σε επίσημη εμφάνιση σε Ναό, αλλά πότε δεν τον είδαν να «ταπεινώνεται» έτσι. Άντε τώρα να εξηγήσεις τι είναι η Ακολουθία της Γονυκλισίας… Είναι πολύ φασαρία για το τίποτε, αλλά ίσως και κάποιος να καταλάβει τα αυτονόητα… - Εάν ο Πρόεδρος επισκεφτεί κάποιο τζαμί, να βγάλει τα παπούτσια του; Σημαίνει την απουσία βεβήλωσης του χώρου λατρείας του Αλλάχ. Εννοείται πως ναι, καθώς οφείλει να σεβαστεί την πίστη των άλλων. - Εάν ο Πρόεδρος επισκεφτεί κάποια Συναγωγή ή και Ε