Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

Ήταν η συμμετοχή του πρώτου πολίτη αυτής της δύσμοιρης χώρας στην Ακολουθία της Γονυκλισίας κατά την Κυριακή της Πεντηκοστής για να πυροδοτήσει για άλλη μια φορά την καυσώδη αρλουμπολογία των αυτοχρισμένων προοδευτικάριων. Γιατί γονάτισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπροστά στους παπάδες; ( Το ότι γονάτιζαν κι αυτοί είναι μια λεπτομέρεια, που δεν "βολεύει"... ). Μπροστά σ’ αυτή την επάρατη εξουσία που ροκανίζει και εμποδίζει τον ελεύθερο βίο του κράτους; Προφανώς, οι ασχετολογούντες έχουν ξαναδεί Πρόεδρο σε επίσημη εμφάνιση σε Ναό, αλλά πότε δεν τον είδαν να «ταπεινώνεται» έτσι. Άντε τώρα να εξηγήσεις τι είναι η Ακολουθία της Γονυκλισίας… Είναι πολύ φασαρία για το τίποτε, αλλά ίσως και κάποιος να καταλάβει τα αυτονόητα… - Εάν ο Πρόεδρος επισκεφτεί κάποιο τζαμί, να βγάλει τα παπούτσια του; Σημαίνει την απουσία βεβήλωσης του χώρου λατρείας του Αλλάχ. Εννοείται πως ναι, καθώς οφείλει να σεβαστεί την πίστη των άλλων. - Εάν ο Πρόεδρος επισκεφτεί κάποια Συναγωγή ή και Ε

Μια μικροαστική σάτιρα των στερεοτύπων Αρκετοί άνθρωποι θεωρούν ότι οι έννοιες «Θεός» και «Επιστήμη» πολεμούν μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα όμως, αποτελούν ένα κλασσικό ελληνικό ζευγάρι. Η συνέχεια επί σκηνής, όπου σατιρίζονται τα στερεότυπα στις σχέσεις των δύο φύλων, η αδιαφορία για την Επιστήμη και οι ιδιότητες που αυθαίρετα αποδίδουμε στο Θεό. Δύο καθηγητές του Λυκείου Γαζίου, ο Αστρινός Τσουτσουδάκης (Φυσικός) και ο Παναγιώτης Ασημακόπουλος (Θεολόγος), είπαμε να αφήσουμε για λίγο τον παραδοσιακό ρόλο της διδασκαλίας στην τάξη μας και να «εκτεθούμε» επί σκηνής. Οι σκηνοθετικές οδηγίες και τα κοστούμια είναι της συναδέλφου Μαρίας Γραικού (Γυμνάστρια). Την τελευταία ημέρα του διδακτικού έτους, την Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016 στις 8 μ.μ., σκεφτήκαμε να προσφέρουμε στους μαθητές μας, στους γονείς τους, στους συναδέλφους και σε όσους ακόμη μάς τιμήσουν με την παρουσία τους έναν «εναλλακτικό» και ψυχαγωγικό τρόπο θέασης των δύο αυτών εννοιών. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δι

Μπορεί κάποιος, διαβάζοντας μόνο τον τίτλο, να νομίσει ότι το άρθρο είναι περιπαικτικό. Όχι, όχι, καθόλου…. Εξάλλου, το παιδί και το παιγνίδι (ομόρριζα) είναι πολύ σοβαρές υποθέσεις. «Θρησκευτικά δεν διδάσκονται στα σχολεία. Η ώρα του παιδιού είναι». Δεν μπορώ να υποθέσω εάν, την ώρα που έλεγε τα παραπάνω, ο υπουργός Παιδείας κ. Ν. Φίλης είχε και τη χαρά που νιώθει κανείς, όταν ανεβάζει το αίμα του άλλου στο κεφάλι. Συγγνώμη που θα σας απογοητεύσω, κύριε Υπουργέ, αλλά πλέον έχουμε συνηθίσει. - Έχουμε συνηθίσει από προκατόχους σας ότι όποιος θέλει να τραβήξει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, λέει και μια περισπούδαστη κοτσάνα για τα Θρησκευτικά. - Έχουμε συνηθίσει ότι όποιος δεν παράγει έργο, μιλάει εναντίον των Θρησκευτικών για να πείσει τα απανταχού πρόβατα ότι έλυσε τα θέματα της παιδείας. - Έχουμε συνηθίσει ότι όποιος θέλει να πουλήσει δήθεν προοδευτισμό και αριστεροσύνη, υψώνει κορώνες (όχι βασιλικές…) κατά των Θρησκευτικών. Απλά αυτό που χρειάζεται στην κοινω