Ήθελα να 'μουνα παιδί
Ήθελα να ΄μουνα παιδί... Να μη με νοιάζει ποιος είναι ο κόσμος σου. Να με νοιάζει μόνο ότι είσαι ο κόσμος μου. Εσύ! Να πιστεύω το ψέμα σου ως τη μόνη μου αλήθεια. Κι αν κανείς έρθει να μου “ανοίξει τα μάτια”, να κλείνω επιδεικτικά τα αυτιά μου. Να μην έχω ανάγκη κώδικες και κωδικούς για να μιλήσω μαζί σου, αλλά να αρκούν μόνο τα μάτια και το γέλιο σου. Να μη με νοιάζει που είσαι αλλού. Εύκολα κι εγώ θα ερχόμουν μαζί σου. Κάνοντας με τα χέρια μου ένα μεγάλο τιμόνι στη φαντασία και στη μόνη έγνοια μου: εσένα! Να έχουν γλυκό νόημα το πάθος κι η εμμονή. Να είναι η κουβέρτα που με σκεπάζει το βράδυ και η πινελιά που σχεδιάζει το χαμόγελό μου όταν κοιμάμαι. Ήθελα να 'μουνα παιδί. Μέσα από σένα! Και θα γινόταν. Αρκεί να ήθελες πολύ και να υπολόγιζες λίγο. Έστω... Ας ήθελες λίγο... Παναγιώτης Ασημακόπουλος Θεολόγος καθηγητής