Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

Το αποφεύγω αυτό το δωμάτιο. Μπαίνω όμως πού και πού. «Πώς θα ήταν η ζωή μου, αν…;» Αυτός ο μόνιμος ψίθυρος με καλεί. Για άλλη μια φορά, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω. Παντού μάσκες. Όλες φανταχτερές, πολύχρωμες, απατηλές. Αλλά, μάσκες… «Πώς θα ήταν η ζωή μου, αν…;» Παράξενο, θα μου πεις. Μιλάνε οι μάσκες; Φαίνονται σαν ζωντανές, αλλά είναι μάσκες. Παράξενο να μιλάνε οι μάσκες. Το πιο παράξενο όμως είναι άλλο. Είναι στο δικό μου δωμάτιο, αλλά δεν είναι δικές μου. Είναι αυτών που συνάντησα, αυτών που με έπεισαν. Πήραν κάτι, αλλά μού άφησαν και κάτι. Φαίνονται σαν ζωντανές, φαίνονταν σαν ζωή. «Πώς θα ήταν η ζωή μου, αν…;» Παναγιώτης Ασημακόπουλος Θεολόγος καθηγητής

Απαραίτητο ερμηνευτικό υπόμνημα Εκκλησία: Πρόταση ζωής. Με τον ερχομό του Χριστού και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος η αγάπη, η χαρά και η ελευθερία συγκροτούν το είναι σου και με μη ελεγχόμενες εκρήξεις σε διαχέουν στη συνάντηση – κοινωνία με τον Άλλο. Θρησκεία: Ελεγκτικός μηχανισμός ελεγχόμενου βίου, καταστολής των εκρήξεων και κοινωνικού σωφρονισμού. Τα έχει καλά με την εξουσία και η εξουσία με δαύτη. Για τη θρησκεία θα πούμε τώρα. Ο.Κ.; Vamos … Ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει, να υποτάξει και να καλουπιάσει, χαρακτηρίζεται: Αμαρτία! Μαγική λεξούλα… Μέγιστος εχθρός, το σώμα. Έδρα της αμαρτίας, αιτία του κακού - ειδικά το σώμα της γυναίκας. Και κυρίως, οι σωματικές λειτουργίες και εκκρίσεις... Βάφεσαι, γυμνάζεσαι, βγαίνεις; Φόρεσες κάτι που αναδεικνύει ότι είσαι γυναίκα; Είσαι ερωτευμένος; Γελάς; Ασυμβίβαστα για το θρήσκο. Δεν το καταλαβαίνεις; Έχουμε τον τρόπο να σε πείσουμε. Θρησκευτικά κλισέ, απειλές για αιώνια βάσανα, τύψεις κι ενοχές. Εντάξει, σε έχουμε… Βασανίζεσαι...