Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μεγάλη τουριστική στροφή του ελληνικού κοινού προς την Κωνσταντινούπολη. Με αφορμή και μια δική μου επίσκεψη εκεί, θέλω να καταθέσω δυο σκέψεις: α) Η παρουσία Ελλήνων εκεί δεν είναι απλή εκδρομή ή τουρισμός. Είναι προσκύνημα. Τα περισσότερα των μνημείων αναδύονται μέσα από έναν πολιτισμό με χαρακτηριστικά ελληνικής σκέψης και χριστιανικής πίστης. β) Το επιφανειακό πέρασμα από τα μνημεία (π.χ. Αγία Σοφία, Μονή της Χώρας, Μπαλουκλή) με βασική σκέψη πού θα φάμε είναι άνευ νοήματος. γ) Μας βλέπουν (και είμαστε) ως την κυριότερη χρηματοδότηση της αγοράς. Το νεοελληνικό σύμπλεγμα "να πάω στην Τουρκία να πάρω δερμάτινο και αργιλέ" το εκμεταλλεύονται μια χαρά. Προσωπικά, είδα ότι το φτηνιάρικο και η απατεωνιά είναι επιστήμη. Τα καλά πράγματα έχουν τις ίδιες τιμές και στην Ελλάδα. δ) Αφού δίνουμε λεφτά (και μάλιστα πολλοί πολλά...), ας μην ξεχνάμε να χρηματοδοτούμε και την ελληνική μειονότητα της Πόλης και το Οικουμενικό Πατριαρχείο που παλεύε

Τελευταία μέρα μάθημα σήμερα.... Αρχίζουν πλέον οι εξετάσεις. Μια διαδικασία απαραίτητη για το εκπαιδευτικό σύστημα αλλά χωρίς στόχευση στην ψυχή του μαθητή. Το κλίμα σε κάθε σχολείο είναι περίεργο. Σχολιασμός της επικαιρότητας, διακωμώδηση της επίταξης, αγωνία για το αύριο. Πάντως, το ηθικό ψηλά. Μπήκα στις τάξεις που είχα μάθημα. Διευκρίνισα την ύλη σε μαθητές που δεν χαμπαριάζουν από κρίσεις και από λογικούς υπολογισμούς. Ευγενικά παιδιά, ζωντανές υπάρξεις, άλλα φωνακλάδικα, άλλα πιο μαζεμένα. Όλα όμως έχουν ένα κακό: Γελάνε ακόμη..... Κακό αυτό για το σύστημα. Φαίνεται πως ονειρεύονται κι από πάνω. Ε, όχι..... Σε όσα τμήματα πρόλαβα και σε όσους μαθητές βρήκα στο προαύλιο έκανα την εξής ερώτηση: "Τι πήρατε, βρε παιδιά, φέτος από τα Θρησκευτικά; Κάντε μια κριτική....". Γκρέμισμα δεισιδαιμονιών και προλήψεων, ανασκευή μύθων περί θρησκείας ριζωμένων στο "έτσι το βρήκαμε" και πάνω από όλα διάλογος και άνοιγμα του μυαλού. Κακομοιριά, φόβος, εξαγορά του Θεο

Αγαπητοί φίλοι, Μετά από παρότρυνση αρκετών γνωστών και φίλων αποφάσισα να οργανώσω μια εκδρομή προς τα μέρη μου: την όμορφη Ναύπακτο και τη γραφική ορεινή Ναυπακτία. Με τη συνεργασία του τουριστικού γραφείου Αδραχτάς tours στη Ναύπακτο για το οικονομικό σκέλος της εκδρομής. Προσωπικά, έχω την ευθύνη για το πρόγραμμα της εκδρομής και τη γνωριμία με τα μέρη που θα επισκεφθούμε. Θα ήθελα εδώ να γράψω δυο λόγια: Η εκδρομή δεν έχει τον κλασικό τουριστικό χαρακτήρα, όπου περνάς γρήγορα από τα μέρη και μόλις που κάνεις μια επιφανειακή γνωριμία. Ως εκπαιδευτικός και θεολόγος έχω δώσει βαρύτητα στην ιστορία, τη θρησκευτική παράδοση καθώς και στο φυσικό περιβάλλον κάθε τόπου. Με εκτίμηση, Παναγιώτης Ασημακόπουλος asimnafpaktos@gmail.com 1 η μέρα: 21 Ιουλίου, Ηράκλειο – Πειραιάς Συγκέντρωση στο λιμάνι του Ηρακλείου. Επιβίβαση στο πλοίο, τακτοποίηση στις καμπίνες και αναχώρηση για Πειραιά. Διανυκτέρευση εν πλω. 2 η μέρα: 22 Ιουλίου, Πειραιάς – Δελφοί – Γαλαξίδι – Ορεινή

Δεν πρόκειται για κάποιο άρθρο προβληματισμού, για κατήχηση ή για παράθεση θεολογικών απόψεων. Πρόκειται για μια ωραία όσο και διδακτική εμπειρία που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Δευτέρα του Πάσχα, εορτή του αγίου Γεωργίου. Βρίσκομαι στο ψαλτήρι ενός μικρού ναού του αγίου Γεωργίου σε ένα χωριό της Κρήτης. Δίπλα μου στέκεται μια νεαρή μητέρα με δυο παιδάκια. Στο «μετά φόβου» τα στέλνει να κοινωνήσουν. Στη σειρά των ανθρώπων που προσέρχονται στο μυστήριο της ζωής βρίσκεται και μια ηλικιωμένη κυρία, η οποία βαδίζει κρατώντας αγκαζέ το σύζυγό της. - «Έλα κι εσύ να κοινωνήσεις», λέει με τρυφερότητα και με λαμπερή ματιά στη νεαρή μητέρα. Από το ύφος και τον τόνο της φωνής ήταν φανερό ότι οι δυο γυναίκες γνωρίζονταν μεταξύ τους. - «Δεν γίνεται. Έφαγα χθες», είπε η νεαρή γυναίκα. - «Δεν πειράζει. Έλα να κοινωνήσεις», της είπε με ακόμη πιο γλυκό και τρυφερό ύφος η ηλικιωμένη κυρία. - «Έφαγα και σήμερα το πρωί. Ξεχάστηκα», είπε και πάλι η νεαρή γυναίκα με ένα τόνο φωνής που

Η συμμετοχή στο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού διέρχεται και μέσα από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Οι Πατέρες της Εκκλησίας γνώριζαν πολύ καλά τις παιδαγωγικές παραμέτρους για την προβολή των γεγονότων της πίστης καθώς και τις ιδιαιτερότητες της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Θεμελίωσαν τη θεολογία της εικόνας προκειμένου να υπηρετεί το ευαγγελικό μήνυμα για τη σωτηρία και την ανακαίνιση της κτίσης. Επομένως, η εικόνα δεν είναι πίνακας ζωγραφικής ή φωτογραφία της στιγμής. Είναι λειτουργικό αντικείμενο, βιβλίο των αγραμμάτων, υπόμνηση και διέγερση της πίστης για όσα έχουμε διαβάσει και ακούσει. Η αγιογραφία είναι λειτουργική τέχνη, αναγωγική στο λυτρωτικό έργο του Κυρίου. Η ορθόδοξη εικόνα της Αναστάσεως είναι αυτή που ο Αναστημένος Κύριος βρίσκεται στο κέντρο της μέσα σε ένα υπερκόσμιο φως και σε μετωπική στάση προς τον προσκυνητή της εικόνας. Με τα δυο του χέρια κρατάει τον Αδάμ και την Εύα, τους οποίους βγάζει από τους τάφους τους με μια κίνηση που εκφράζει ήρεμη ένταση και λυτ