Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

            Είναι η εποχή των ποικίλων κρίσεων. Και δεν αναφέρομαι καθόλου στην οικονομική κρίση. Αναφέρομαι στο ότι όλοι κρίνουμε και κρινόμαστε. Και καλά κάνουμε και καλά μάς κάνουν. Κρίνονται οι θεσμοί, οι άνθρωποι, οι αντιλήψεις. Και οι κρίσεις του ανθρώπου τον καθοδηγούν στις επιλογές του.             Μια από τις κρίσεις του καθενός είναι το πώς θα περάσει το καλοκαίρι του. Και εάν μάλιστα έχει και παιδιά, έχει και παραπάνω ευθύνη ώστε ο χρόνος να είναι δημιουργικός και αποδοτικός και όχι χαμένος και επιζήμιος. Μια από τις καλύτερες επιλογές είναι οι Κατασκηνώσεις που λειτουργούν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια μικρή έρευνα για το τι πρεσβεύει και πού αποσκοπεί η κάθε Κατασκήνωση. Ένα στοιχείο ακόμη είναι ότι στη χώρα μας λειτουργούν αρκετές εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις, αρκετές εκ των οποίων είναι και περιζήτητες ακόμη και από γονείς που δεν έχουν και τόσο στενή σχέση με την Εκκλησία. Μια τέτοια Κατασκήνωση λειτουργεί στην περιοχή Κωστέικα της Κάτ

Το να ενημερώνεις το f acebook για κάποιες αλλαγές είναι το πιο εύκολο πράγμα. Το να αλλάζεις υπηρεσία και επαγγελματική στέγη είναι συνήθης ρουτίνα. Για μένα όμως (και μιλώ ειλικρινά) είναι μια δύσκολη στιγμή η αλλαγή του Λυκείου Αγίας Βαρβάρας με το Λύκειο Γαζίου. Κι αυτό οφείλεται κυρίως στους μαθητές μιας καταπληκτικής Γ΄ Λυκείου που αποφοίτησε. Είναι η πρώτη φορά που το ομολογώ δημόσια: Αυτά τα παιδιά είναι ο βασικός λόγος που αρνήθηκα φέτος την άδεια ανατροφής (την οποία και χάνω πλέον) και επέλεξα συνειδητά να είμαι μαζί τους στη σχολική τάξη. Δεν ξέρω πώς θα είναι από εδώ και πέρα στο νέο σχολείο. Να ξέρετε όμως ότι σας ευχαριστώ για όλα και θα σας έχω για πάντα στην καρδιά μου. Να είστε όλοι καλά και να ζήσετε τη ζωή σας δυναμικά και με κέφι. Ο Θεός μαζί σας.  Παναγιώτης Ασημακόπουλος Θεολόγος καθηγητής

      Ε θνικιστικές αντιλήψεις, φασιστικός κοινωνικός λόγος και φοβικές δοξασίες ήρθαν για να μείνουν αρκετά. Μεγάλη είναι η αδυναμία μέρους του εκκλησιαστικού σώματος να λειτουργήσει πέρα από τα συνήθη όρια του «πάω στην Εκκλησία και ανάβω το κερί μου». Να λειτουργήσει εκκλησιαστικά στα φλέγοντα θέματα της καθημερινότητάς του, ως μέλος κοινωνίας και έθνους. Σε συζητήσεις, διαδικτυακές αψιμαχίες και καθημερινές γνωριμίες συναντάς και διθυράμβους, αλλά και λιβέλους από ανθρώπους που συνήθως συναντιούνται κάτω από τον ίδιο τρούλο με τον Παντοκράτορα να ευλογεί. Μπορεί να είναι ο παπάς και ο καντηλανάφτης της ίδιας ενορίας, ο κατηχητής και ο θεολόγος του σχολείου, η κυρία που σταυροκοπιέται συνεχώς και ο ψάλτης που επιδεικνύει τα τεριρέμ. Προφανώς και θα έπρεπε η θεολογία να μάς έχει εμποτίσει πριν από τα γεγονότα. Προφανώς και κατόπιν εορτής θα έπρεπε να μάς είχε συνεφέρει. Προφανώς και η βία, το εθνικιστικό μίσος, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί και τα πάσης φύσεως φοβικά σύνδρομα

Αποτελέσματα ενός ερωτηματολογίου για τα τέσσερα βασικά ηθικά διλήμματα (θανατική ποινή, αυτοκτονία, ευθανασία, εκτρώσεις) που θίγει το μάθημα των Θρησκευτικών στην Γ΄ Λυκείου και έχουν αναφορά στο θάνατο. Παρουσιάστηκε ως μέρος εισήγησης στο 18ο Θεολογικό Συνέδριο του Μεταπτυχιακού Φοιτητικού Θεολογικού Συνδέσμου που πραγματοποιήθηκε στη Σαντορίνη από τις 6 - 9 Ιουλίου 2012.