Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

«Ωραίος ο μύθος περί Χριστού…». Με αυτά τα λόγια άρχισε ένας ιερέας το κυριακάτικό του κήρυγμα στην Εκκλησία. Ήμουν στην εφηβεία, όταν ήμουν παρών σε αυτό το κήρυγμα που το κράτησα μέσα μου ως κάτι από τα πιο συγκλονιστικά που έχω ακούσει από άμβωνος. Μέσα στα αναρίθμητα υπαρξιακά ερωτήματά μου, στις προσωπικές μου αμφισβητήσεις, και στα αναπάντητα γιατί, ήρθε ένας φωτισμένος παπάς να σπάσει το γυάλινο κατασκεύασμα που δυστυχώς έχουμε φτιάξει οι περισσότεροι Χριστιανοί και μέσα εκεί έχουμε κλείσει το Χριστό, όπως τον θέλουμε και βολεύεται ο καθένας μας. Κάθε χρόνο που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, έρχεται έντονα στο μυαλό μου αυτή η φράση. Δυστυχώς, αυτή τη γιορτή η «χριστιανική» Ευρώπη και Αμερική και η «ορθόδοξη» Ελλάδα την έχουμε καταντήσει αγνώριστη. Ειδικά στην Ελλάδα, μια ματιά να ρίξει κανείς γύρω του, σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει την παράδοσή μας και την ορθόδοξη θεολογία περί της γέννησης του Χριστού. Εύκολα όμως θα συναντήσεις πολύχρωμα λαμπάκια, πλαστικά χαμόγελα, εορταστικ

Όχι, το ερώτημά μου δεν έχει ελεγκτικό ύφος, ούτε η πρόθεσή μου είναι να σε μαλώσω. Άσε που μπορεί να είμαστε και συνομήλικοι. Άλλωστε, το μήνυμα που εισπράττω, όταν σε βλέπω στην τηλεόραση είναι ότι δεν δέχεσαι υποδείξεις και παρατηρήσεις ειδικά από αγνώστους. Μέχρι ένα σημείο καλά κάνεις. Το ερώτημα είναι περισσότερο απορία δική μου και όσα θα διαβάσεις κάποιες σκόρπιες σκέψεις. Ψάχνοντας λοιπόν, ίσως καταλάβω τι κάνεις, ίσως καταλάβεις κι εσύ. Δεν θα σε πω κουκουλοφόρο, ούτε γνωστό άγνωστο. Άλλωστε έχω την αίσθηση ότι κάπου σε ξέρω. Όχι, μη φοβάσαι. Δεν θα σε καταδώσω στην αστυνομία. Εννοώ ότι από αυτά τα μονοπάτια του μυαλού, της ψυχής και της αγωνίας, πέρασα κι εγώ. Συχνά, ακόμη εκεί τριγυρίζω. Μόνο που προσπαθώ να λύσω τους γρίφους μου όχι καίγοντας τη σημαία, αλλά διαβάζοντάς την. - Γιατί λοιπόν καις τη σημαία; Μήπως είναι για σένα απλά ένα άχρηστο πανί, όπως λένε κάποιοι γύρω σου; Τότε γιατί δεν φέρνεις κάποια υφάσματα και από το σπίτι σου; Γιατί δεν καις και κάποια από τα ρούχ