Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2017

Απασφάλιση θεολόγου…

Εικόνα
Γειά σας. Είμαι ο Παναγιώτης Ασημακόπουλος, θεολόγος καθηγητής στο Λύκειο Γαζίου στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είμαι 41 ετών, παντρεμένος με μια πραγματική ηρωίδα και έχουμε τρία παιδιά. Δεν είμαι χορτοφάγος, ούτε vegan . Δηλώνω χριστιανός αναρχικός, απεχθάνομαι τη βία και δεν έχω κατοικίδιο. Από μουσική ακούω τα πάντα (εκτός από hip hop ), αλλά κυρίως τα ξένα που παίζουν στα club , βυζαντινή μουσική και καψουροτράγουδα. Δεν πίνω αλκοόλ, δεν καπνίζω και κοιμάμαι από τις 11 το βράδυ. Δεν ανήκω στο θεολογικό σύνδεσμο Καιρός, δεν εκπροσωπώ κανέναν, δεν λιβανίζω κανέναν και ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά είναι οι μπάμιες. Άνετα θα με χαρακτήριζε κανείς τουλάχιστον ανισόρροπο. Γι’ αυτό το λόγο από εδώ και κάτω διαβάζετε με δική σας ευθύνη… Νέα προγράμματα σπουδών στα Θρησκευτικά. Μπουρλότοοοο!!! Εδώ και πέντε χρόνια γράφονται, δοκιμάζονται, διορθώνονται και, από το Σεπτέμβρη που μας πέρασε, εφαρμόζονται. Με πολλά προβλήματα και δυσκολίες, καθώς η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδ

Το Σαββατόβραδο της Ελένης

Εικόνα
Σάββατο βράδυ. 04:40. Μάλλον ξημερώματα Κυριακής. Κι αυτή εκεί, στο γνωστό σημείο. Πίσω από τους κάδους. Κάποτε την πείραζε το μέρος. Τώρα είναι απλά ο τόπος, όπου μπορούν να τη βρουν. Η πλάτη και τα πλευρά της πονούν ακόμη πολύ. Πριν από δυο ώρες έφαγε δυο μπουνιές δυνατές από πελάτη. Μέσα στη δουλειά είναι κι αυτό, της λέει το “αφεντικό”, όταν τη δει να δυσανασχετεί. Μέσα στο αμάξι του είναι αυτό το μούτρο και ασχολείται με το κινητό του, όπως κάνει συνήθως. Δεν αντέχει άλλο. Ένας τελευταίος πελάτης και μετά θα συρθεί μέχρι το σπίτι της. Άτιμη ζωή… Ένα τζιπ σταματά μπροστά της και ο οδηγός τής κάνει νόημα να πλησιάσει. Πάει κοντά και από το κατεβασμένο τζάμι της δίνει πενήντα ευρώ. -«Δώστα στο μάγκα πίσω και πες του να φύγει. Δεν θα τον χρειαστούμε άλλο απόψε». Η αποφασιστικότητα και το κοφτό ύφος του δεν της άφησαν και πολλά περιθώρια. Το "αφεντικό" απρόθυμα άνοιξε το τζάμι του συνοδηγού, αλλά όταν είδε τα 50 ευρώ χαμογέλασε, έβαλε μπροστά τη μηχανή του α

Όλα είναι εδώ…

Εικόνα
Είναι εδώ. Όλα; Ναι, όλα. Γιατί ρωτάς; Νόμισες ότι έφυγαν ποτέ; Σπασμένα όνειρα, πληγωμένες ελπίδες, θλιμμένες προσδοκίες, γλυκόπικρες μνήμες. Πράγματα που ήθελες να πεις και δεν μπόρεσες.  Πράγματα που ήθελες να πεις και δεν πρόλαβες. Για το ενδιαφέρον που αγνοήθηκε, για τα χαμόγελα που πάγωσαν. Όλα είναι  εδώ. Μα κυρίως, ο πόνος. Αυτός ο πόνος ο γλυκός, ο πόνος ο βαθύς, ο πόνος ο λυτρωτικός, ο πόνος της αγάπης… Βρίσκουν τον τρόπο να σε επισκεφτούν. Για να σού δείξουν ακόμη μια φορά τι σε ορίζει. Κάποια τυχαία συνάντηση, κάποια σύμπτωση, κάποιος στίχος. Και έρχονται. Και σε πλημμυρίζουν. Εσύ φταις. Κάπου ξέφυγες, κάπου σκέφτηκες, κάπου αισθάνθηκες. Επικίνδυνα πράγματα αυτά… Τότε που ήθελες να πας κόντρα σε όλες τις φωνές της λογικής και να ρωτήσεις απλά "γιατί". Τότε που σε έπιανε η γνωστή ταχυπαλμία. Τότε που ήθελες να τα διαλύσεις όλα και να τα αναστήσεις όλα. Αλλά δεν το έκανες... Σκέφτηκες φρόνιμα... Θα είχες εκτεθεί... Αυτός ο πόνος της αγάπης! Κάνεις ότι δεν