Καμία μείωση στους μισθούς των βο(υ)λευτών

Με την ανακοίνωση των νέων κυβερνητικών μέτρων για την οικονομία, αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι η κοινή γνώμη είναι σαν το φουσκωμένο μπαλόνι. Πατάς από τη μια μεριά και εξογκώνεται κάπου αλλού. Αυτή η διαδικασία δεν είναι απαραίτητα κακή, αρκεί να μην την εκμεταλλεύονται λαοπλάνοι και λασπολόγοι. Βρέθηκαν λοιπόν για άλλη μια φορά χρυσοποίκιλτοι και παντογνώστες δημοσιογράφοι να μιλήσουν για τις αποδοχές των εκπαιδευτικών, τις μεγάλες και αναντίστοιχες με το έργο τους. Είμαστε, λέει, χαρακτηριστικό δείγμα καλοπληρωμένων και μη εργαζομένων δημοσίων υπαλλήλων. Τι να πεις τώρα για αυτούς, αρκετοί εκ των οποίων χρησιμοποίησαν (θελημένα ή αθέλητα) ψεύτικα στοιχεία. Όπως λέει και μια ωραία φράση «δεν ωφελεί να παλεύεις με το γουρούνι στις λάσπες. Κι εσύ θα λερωθείς και το γουρούνι θα περάσει υπέροχα».
Θα συμφωνήσω λοιπόν κι εγώ ότι είναι πολύ σωστά τα νέα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης για τους εκπαιδευτικούς. Και άλλες μειώσεις πρέπει να γίνουν. Για σκεφτείτε πόσο λίγες ώρες κάνουν μάθημα στο σχολείο. Ε, τώρα οι ατέλειωτες (και απλήρωτες) ώρες απογευματινής και νυχτερινής εργασίας στο σπίτι και τα Σαββατοκύριακα για προετοιμασία των μαθημάτων, διόρθωση διαγωνισμάτων και ένα τσούρμο άλλες παιδαγωγικές εκκρεμότητες και δραστηριότητες είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Άσε που το να κάνεις μάθημα σε παιδιά ή εφήβους με τις ιδιαιτερότητές τους και συχνά με ένα πλήθος μαθησιακές δυσκολίες, οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα, συναισθηματικές διαταραχές και ένα σωρό άλλες απρόβλεπτες καταστάσεις είναι το ίδιο με το να σφραγίζεις άψυχα χαρτιά και να αράζεις στην καρέκλα σου και να συζητάς με τον απέναντι συνάδελφο για το χθεσινό ματς.
Πρέπει να τιμωρηθούν οι εκπαιδευτικοί και μαζί με αυτούς όλοι οι εξ ορισμού κακοί δημόσιοι υπάλληλοι. Νομίζω – και φαντάζομαι ότι θα συμφωνήσεις μαζί μου – πως η μόνη ομάδα που δεν πρέπει να θιχτεί οικονομικά είναι οι βο(υ)λευτές. Α, εδώ θα μαλώσουμε. Βρες να εκτονωθείς αλλού, κοινή γνώμη. Θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσει ο ανάγωγος ελληνικός λαός μετά την εξαγγελία των νέων μέτρων της κυβέρνησης να τους στραβοκοιτάζει και να τους κακοσχολιάζει. Καμία μείωση στις αποδοχές των βο(υ)λευτών!!! Αντίθετα, αμέσως παρακάτω έχω να προτείνω τη θεσμοθέτηση νέων επιδομάτων.
Ο βασικός λόγος που δεν πρέπει να πειραχτούν οι αποδοχές των βο(υ)λευτών είναι ότι δεν μπορούμε εμείς που αποτελούμε την κακομαθημένη ελληνική κοινωνία να γκρεμίζουμε τα όνειρά τους. Εγώ ήθελα να γίνω εκπαιδευτικός, έγινα. Εσύ ήθελες να γίνεις επιχειρηματίας, αγρότης, γιατρός, έγινες. Σε πείραξε κανένας; Αυτοί ήθελαν να γίνουν βολευτές, έγιναν. Εσύ τι πρόβλημα έχεις; Επειδή ξέχασαν το –υ ανάμεσα στο ο και στο λ. Σιγά τα λάχανα. Οι περισσότεροι εξ αυτών ούτε βουλή έχουν (όποιος διαφωνεί, φεύγει, άρα δεν διαφωνεί, γιατί είναι πολλά τα λεφτά Άρη) ούτε βουλές παίρνουν με την αρχαία ελληνική έννοια της δημοκρατίας.
Θέλεις ένα παράδειγμα για να πειστείς; Προεκλογικά, ήταν οι πολιτικοί (κυρίως της τότε αντιπολίτευσης) λαλίστατοι και λάβροι εναντίον της ακρίβειας, εναντίον της ανισότητας στη φορολόγηση, κατά της κεφαλαιοκρατίας, υπέρ της στήριξης των μικρομεσαίων και εναντίον του παγώματος των μισθών. Τώρα πού λουφάξανε; Πού είναι όσοι ευθύνονται για την κατάσταση της χώρας; Μια ανάληψη ευθυνών, μια δημόσια συγγνώμη, μια παραίτηση, μια λογοδοσία στη δικαιοσύνη; Μπα, για τέτοια είμαστε τώρα;
Στο (οικονομικό) διά ταύτα. Η βουλευτική αποζημίωση, οι υπουργικοί μισθοί, οι συμμετοχές σε επιτροπές, οι υπερωρίες τους (αλήθεια ποιο είναι το κανονικό τους ωράριο;), οι δωρεάν παροχές αυτοκινήτων, οδηγών, κινητών τηλεφώνων, αποσπασμένων υπαλλήλων – κυρίως εκπαιδευτικών – στα γραφεία τους (άραγε να ψάχνει η Υπουργός Παιδείας γιατί υπάρχουν ακόμη (!!) τα κενά στα σχολεία;) είναι ψίχουλα μπροστά στα τρέχοντα έξοδά τους.
Προς ενίσχυσή τους λοιπόν, προτείνω την περαιτέρω μείωση των αποδοχών των εκπαιδευτικών και τη διάθεση των χρημάτων που θα συγκεντρωθούν για τη θέσπιση των εξής επιδομάτων:
α) Επίδομα κομμωτηρίου: Κυρίως για τις γυναίκες, χωρίς βέβαια να αποκλείονται και άντρες. Εξαιρούνται οι ασκεπείς (μη μας καταλάβουν κιόλας). Έχω μακριά μαλλιά και καταλαβαίνω πλήρως και την Υπουργό μας και την Υφυπουργό μας. Και να πάω εγώ λίγο αναμαλλιασμένος στο φούρνο, στην τάξη μου ή να πάρω τα παιδιά μου από το σχολείο, λίγο το κακό. Σκέψου όμως να πρέπει να διακηρύττεις από διάφορα δημόσια βήματα τη νεκρανάσταση της παιδείας. Δεν πρέπει το εντυπωσιακό χτένισμα και η στοίχιση και τιθάσευση της τρίχας να συμφωνεί με τα λόγια σου;
β) Επίδομα μεταξωτής γραβάτας για τους άντρες και δερμάτινης τσάντας για τις γυναίκες: Σκέψου να πρέπει να πας το πρωί στη Βουλή, μετά σε μια ή δύο επιτροπές, το απόγευμα στη συγκέντρωση του συλλόγου κυνηγών Κάτω Ραχοβίτσας και το βράδυ στον ετήσιο χορό του Οργανισμού Αέναης Ανάπτυξης. Με τα ίδια θα πας; Ίσως αυτό το επίδομα να πρέπει να επεκταθεί και στη ζώνη, στα παπούτσια και στα ρούχα.
γ) Επίδομα γενικού καλλωπισμού: Εάν κατανοήσεις όσα αναφέρονται παραπάνω και νιώσεις υπαρξιακά πόσο σημαντικό είναι για την ψυχοσύνθεσή σου και το συλλογικό αισθητήριο ένα απαστράπτον πολιτικό πρόσωπο, τότε θα δικαιολογήσεις απόλυτα την ανάγκη θέσπισης και αυτού του επιδόματος. Μακάρι να ωριμάσει κι άλλο η κοινή γνώμη και να θεσπιστούν επιδόματα πλαστικών χαμογέλων και υποκριτικής ευδιαθεσίας, ανεφάρμοστων υποσχέσεων και ανερμάτιστων λογυδρίων, φτηνής επιδειξιομανίας και κενής ματαιοδοξίας.
Μην ξεχνάς ότι σε λίγο καιρό έρχεται η εθνική μας επέτειος. Οι πολιτικοί μας θα βγουν και πάλι καλοντυμένοι και φρεσκαρισμένοι και θα τολμήσουν ανερυθρίαστα να υμνήσουν τις αρετές της φυλής μας, να μας ξαναδιδάξουν το μήνυμα της αγωνιστικότητας, της τιμιότητας και της πίστης σε ιδανικά και αξίες και να τονίσουν το μεγαλείο της εθνικής μας παλιγγενεσίας. Με άλλα λόγια, θα ξαναποδοπατήσουν ό,τι πραγματικά αξίζει σε αυτό τον τόπο.
Α, τι βρήκα στα χαρτιά μου… Για διάβασε: «…Ελπίζω ότι όσοι εξ´ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ´ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ´ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της… . Εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Ποιος τα είπε αυτά; Ο Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, προς την Δ´ Εθνοσυνέλευση. Για να μην ξεχνιόμαστε, μέρες που έρχονται.
Τι έχουν να αντιπροτείνουν οι σύγχρονοι πολιτικοί στα σπουδαία αυτά λόγια και στο μεγάλο αυτό Έλληνα; Το γεγονός ότι δολοφονήθηκε από αδερφικά χέρια, τον κάνει ακόμη πιο μεγάλο. Τα λόγια του αφιερωμένα ως πρότυπο μίμησης για τους βουλευτές και ως υπενθύμιση τύψεων για τους βολευτές. Αμήν…