Τρεις αλήθειες, μια ερώτηση και ένα παράδοξο για το Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως και τη Ναύπακτο


Το Υ.Γ. το βάζω στην αρχή: Όποιος θέλει να σχολιάσει, ας το κάνει με επιχειρήματα και βιώματα και όχι με θρησκευτικά κουτσομπολιά, τύπου «άκουσα και ψυχανεμίστηκα». Στη δεύτερη περίπτωση και θα εκτίθεται και θα αγνοείται.
Γεννήθηκα στη Ναύπακτο το 1976. Εκεί και μεγάλωσα. Από μικρό παιδί μέσα στην Εκκλησία. Οι εμπειρίες και τα βιώματά μου υπαγορεύουν στην ηλεκτρονική μου πένα τα κάτωθι:
1. Χωρίς το Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως η Ναύπακτος θα ήταν ένας πνευματικός ξερότοπος. Στα κατηχητικά και τις κατασκηνώσεις που πήγαινα μαζί με εκατοντάδες άλλα παιδιά δίδασκαν, οργάνωναν, ξενυχτούσαν οι μοναχοί και τα πνευματικοπαίδια τους. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Τις πνευματικές συζητήσεις; Τις λατρευτικές εμπειρίες; Τις εκδρομές; Τις εκδηλώσεις – υπερπαραγωγές στην Παπαχαραλάμπειο αίθουσα; Την καθημερινή επίσκεψη στο Πνευματικό Κέντρο της Μητροπόλεως που έσφυζε από ζωή; Το πόσο ζηλεύαμε που ακούγαμε από τους παλιότερους για το οικοτροφείο;
2. Το ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο του Μοναστηριού είναι τεράστιο. Πόσα παιδιά γλίτωσαν από ναρκωτικά και άλλες καταχρήσεις; Πόσοι στηρίχθηκαν στη δύσκολη εφηβεία; Πόσα ζευγάρια ανέβαλαν οριστικά το διαζύγιο; Πόσο στηρίχθηκαν άτομα της τρίτης ηλικίας; Πόσοι ενισχύθηκαν οικονομικά;
3. Γνωρίσαμε το Χριστό ως αγάπη, χαρά και ελευθερία. Και όχι ως φόβητρο, ως απόμακρη ανωτέρα δύναμη και ως αναμένοντα τον οβολόν μας για να μας έχει καλά και να μη μας κάψει. Οι Πατέρες μας γλύκαιναν με τη χαρά του Παραδείσου. Μας ζέσταιναν με την αγάπη της Εκκλησίας. Δεν μας τρομοκρατούσαν με το φόβο της Κόλασης. Και αυτό όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην καθημερινότητα. Και στη δική τους και στη δική μας. Βιώματα που είναι γραμμένα στο πνευματικό μας DNA και αποκλείεται να τα καταλάβει όποιος περιέρχεται τον κόσμο με ύφος αδέκαστου ιεροεξεταστή.
- Η ερώτηση: Τι έχει πιάσει τόσο κόσμο και ανεβαίνει στο λόφο της Σκάλας για να πάει στο Μοναστήρι; Του περισσεύει βενζίνη και κόπος; Ή μήπως συναντά το αυτονόητο στις ακολουθίες, στην εξομολόγηση, στις πνευματικές συζητήσεις και στην ανθρώπινη επικοινωνία;
- Το παράδοξο: Αυτά συνεχίζονται. Με δυσκολίες και προβλήματα. Αλλά και με αγάπη και όρεξη. Με φουρτούνες και κύματα. Αλλά και με γαλήνη και χαμόγελο.

Φίλε αναγνώστη, όλα αυτά (και πολύ περισσότερα που δεν αποτυπώνονται με λέξεις) δεν τα άκουσα ούτε τα ψυχανεμίστηκα. ΤΑ ΕΖΗΣΑ!!

Παναγιώτης Ασημακόπουλος
                                                                                                    Δρ. Θεολογίας – Εκπαιδευτικός 

Σχόλια

  1. Παναγιώτη δεν αμφιβάλλει κανένας για αυτό αλλά μήπως θα πρέπει να γίνουμε λίγο παρατηρητές και να κοιτάμε και από τις δύο πλευρές;
    Κάτι άλλο υπάρχει εδώ δεν είναι μόνο το εκκλησιαστικό αλλά και το νομοκανονικό.
    Ξέρεις πως ίσως γνωρίζω λίγα αλλά δεν θα εμπλακώ καθόλου με αυτό αλλά το μόνο που θα πω είναι ότι με στενοχωρεί το γεγονός πως πολλοί καλοί μοναχοί δεν θα μπορέσουν να φτάσουν εκεί που πραγματικά θέλει η καρδιά τους όσο δεν υπάρχει λύση στυο θέμα αυτό.
    Γιώργος.Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι νομοκανονικό να επιβάλεις ποινές χωρίς απολογία ή δικαστήριο? Ποινές που αφορούν εξορία των μοναχών, διάλυση του μοναστηριού (πέρισυ), διορισμό εξωτερικής τριμελούς επιτροπής διαχείσισης (φέτος)?
    Το νομοκανονικο να το εξετάζουμε σε όλες τις περιπτώσεις, όχι μόνο σε ό,τι μας συμφέρει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσκλήσεις σε απολογία έγιναν πολλές αλλά αν δεν κάνω λάθος δεν πήγε κανένας.

      Διαγραφή
    2. Γιώργο, δυστυχώς από μόνη της η λεγόμενη "εκκλησιαστική δικαιοσύνη" μόνο δικαιοσύνη δεν είναι. Στην περίπτωση της "δίκης" του Μοναστηριού έχουν γίνει τόσες παρατυπίες που δεν λέγονται. Προσκλήσεις σε καθαρή απολογία δεν υπάρχουν, προσκλήσεις σε υποταγή σε προαποφασισμένα θέματα άφθονες.

      Διαγραφή
    3. Ξέρεις πολύ καλά πως δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει κάτι μέσα σε αυτό τον χώρο αλλά ακόμη και κάποιοι να προσπαθήσουν θα τους "πνίξει το σύνολο".
      Παναγιώτη η κατάσταση έχει ξεφύγει πολύ και όσο να προσπαθήσεις εσύ και πολλοί άλλοι πολύ φοβάμαι αποτέλεσμα δεν θα υπάρξει.
      Θα ήθελα πολύ πραγματικά να έρθουν εδώ στη Μαδαγασκάρη και να δουν πραγματικά τι πάει να πει Εκκλησία,να νιώσουν την έντονη ανάγκη του ανθρώπου που το μόνο που θέλουν είναι να επιβιώσουν και η Αρχιεπισκοπή εδώ μαζί με εθελοντές από την Ελλάδα κάνουν τα πάντα και με μόνη βοήθεια οικονομική από Έλληνες του εξωτερικού και μάλιστα τώτα τελευταία όπως ενημερώθηκα η βοήθεια αυτή έχει πέσει πολύ.
      Να έρθουν να δουν και οι μεν και οι δε και να δουν τι σημένει να δίνεις γάλα σε 1000 παιδιά σχεδόν κάθε μέρα.
      Θα ήθελα πολύ να δω την αντίδρασή τους και το μιαλό τους κατά πόσο μπορεί να καθαρίσει έτσι ώστε να δουν τι συμβαίνει πραγματικά γύρω τους.
      Να κοιτάξουν τους ανθρώπους γύρω τους το πόσο υποφέρουν και να σταματήσουν επιτέλους όλο αυτό τον πόλεμο σκανδαλίζοντας τους πάντες και να σκύψουν με ταπεινότητα στα προβλήματα των ανθρώπων.
      Γιώργος

      Διαγραφή
  3. Πολύ σωστά τα λέτε κύριε Ασημακόπουλε. Μπράβο σας που δεν διστάζετε να υπερασπιστείτε αυτούς που έχουν δίκιο και ανταποδίδετε όσο μπορείτε την μεγάλη προσφορά του μοναστηριού την Ναυπάκτου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χα! Βρε εδώ οι πατέρες ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ εδώ και 1,5 χρόνο να έχουν ακρόαση από τη Συνοδο και τους το αρνούνται. ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ να συναντήσει αντιπροσωπεία τον αρχιεπίσκοπο και δεν τους δέχεται.

    Οι αποφάσεις για ακοινωνησία, διαλυση του μοναστηριού έγιναν ερημην τους. Εκ των υστέρων μάθανε ότι είχαν ζητήσει από το υπουργείο Παιδείας και την εξορία των μοναχών.

    Μητροπολίτης που συμμετείχε στη συνεδρίαση της Συνόδου τον Αύγουστο του 2011 που βγήκαν οι ακοινωνησιες, δεν μπορούσε ούτε ο ίδιος να πει τι αποφασίσαν όταν τον ρώτησε προσωπικά φίλος λαϊκός που είχε πρόσβαση. όποιος ξέρει πως λειτουργούν αυτά τα πράγματα καταλαβαίνει

    Και ας μου πει κάποιος, εμείς οι λαϊκοί εδώ στη Ναύπακτο που βλέπουμε όλα αυτά τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, τελικά τι πρέπει να κάνουμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…