Τρεις αλήθειες, μια ερώτηση και ένα παράδοξο για το Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως και τη Ναύπακτο

-

Το Υ.Γ. το βάζω στην αρχή: Όποιος θέλει να σχολιάσει, ας το κάνει με επιχειρήματα και βιώματα και όχι με θρησκευτικά κουτσομπολιά, τύπου «άκουσα και ψυχανεμίστηκα». Στη δεύτερη περίπτωση και θα εκτίθεται και θα αγνοείται.
Γεννήθηκα στη Ναύπακτο το 1976. Εκεί και μεγάλωσα. Από μικρό παιδί μέσα στην Εκκλησία. Οι εμπειρίες και τα βιώματά μου υπαγορεύουν στην ηλεκτρονική μου πένα τα κάτωθι:
1. Χωρίς το Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως η Ναύπακτος θα ήταν ένας πνευματικός ξερότοπος. Στα κατηχητικά και τις κατασκηνώσεις που πήγαινα μαζί με εκατοντάδες άλλα παιδιά δίδασκαν, οργάνωναν, ξενυχτούσαν οι μοναχοί και τα πνευματικοπαίδια τους. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Τις πνευματικές συζητήσεις; Τις λατρευτικές εμπειρίες; Τις εκδρομές; Τις εκδηλώσεις – υπερπαραγωγές στην Παπαχαραλάμπειο αίθουσα; Την καθημερινή επίσκεψη στο Πνευματικό Κέντρο της Μητροπόλεως που έσφυζε από ζωή; Το πόσο ζηλεύαμε που ακούγαμε από τους παλιότερους για το οικοτροφείο;
2. Το ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο του Μοναστηριού είναι τεράστιο. Πόσα παιδιά γλίτωσαν από ναρκωτικά και άλλες καταχρήσεις; Πόσοι στηρίχθηκαν στη δύσκολη εφηβεία; Πόσα ζευγάρια ανέβαλαν οριστικά το διαζύγιο; Πόσο στηρίχθηκαν άτομα της τρίτης ηλικίας; Πόσοι ενισχύθηκαν οικονομικά;
3. Γνωρίσαμε το Χριστό ως αγάπη, χαρά και ελευθερία. Και όχι ως φόβητρο, ως απόμακρη ανωτέρα δύναμη και ως αναμένοντα τον οβολόν μας για να μας έχει καλά και να μη μας κάψει. Οι Πατέρες μας γλύκαιναν με τη χαρά του Παραδείσου. Μας ζέσταιναν με την αγάπη της Εκκλησίας. Δεν μας τρομοκρατούσαν με το φόβο της Κόλασης. Και αυτό όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην καθημερινότητα. Και στη δική τους και στη δική μας. Βιώματα που είναι γραμμένα στο πνευματικό μας DNA και αποκλείεται να τα καταλάβει όποιος περιέρχεται τον κόσμο με ύφος αδέκαστου ιεροεξεταστή.
- Η ερώτηση: Τι έχει πιάσει τόσο κόσμο και ανεβαίνει στο λόφο της Σκάλας για να πάει στο Μοναστήρι; Του περισσεύει βενζίνη και κόπος; Ή μήπως συναντά το αυτονόητο στις ακολουθίες, στην εξομολόγηση, στις πνευματικές συζητήσεις και στην ανθρώπινη επικοινωνία;
- Το παράδοξο: Αυτά συνεχίζονται. Με δυσκολίες και προβλήματα. Αλλά και με αγάπη και όρεξη. Με φουρτούνες και κύματα. Αλλά και με γαλήνη και χαμόγελο.

Φίλε αναγνώστη, όλα αυτά (και πολύ περισσότερα που δεν αποτυπώνονται με λέξεις) δεν τα άκουσα ούτε τα ψυχανεμίστηκα. ΤΑ ΕΖΗΣΑ!!

Παναγιώτης Ασημακόπουλος
                                                                                                    Δρ. Θεολογίας – Εκπαιδευτικός 

Σχόλια

  1. Καραθανασης Γεωργιος29 Νοεμβρίου 2012 στις 11:13 π.μ.

    Παναγιώτη δεν αμφιβάλλει κανένας για αυτό αλλά μήπως θα πρέπει να γίνουμε λίγο παρατηρητές και να κοιτάμε και από τις δύο πλευρές;
    Κάτι άλλο υπάρχει εδώ δεν είναι μόνο το εκκλησιαστικό αλλά και το νομοκανονικό.
    Ξέρεις πως ίσως γνωρίζω λίγα αλλά δεν θα εμπλακώ καθόλου με αυτό αλλά το μόνο που θα πω είναι ότι με στενοχωρεί το γεγονός πως πολλοί καλοί μοναχοί δεν θα μπορέσουν να φτάσουν εκεί που πραγματικά θέλει η καρδιά τους όσο δεν υπάρχει λύση στυο θέμα αυτό.
    Γιώργος.Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος29 Νοεμβρίου 2012 στις 12:31 μ.μ.

    Είναι νομοκανονικό να επιβάλεις ποινές χωρίς απολογία ή δικαστήριο? Ποινές που αφορούν εξορία των μοναχών, διάλυση του μοναστηριού (πέρισυ), διορισμό εξωτερικής τριμελούς επιτροπής διαχείσισης (φέτος)?
    Το νομοκανονικο να το εξετάζουμε σε όλες τις περιπτώσεις, όχι μόνο σε ό,τι μας συμφέρει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καραθανασης Γεωργιος29 Νοεμβρίου 2012 στις 12:53 μ.μ.

      Προσκλήσεις σε απολογία έγιναν πολλές αλλά αν δεν κάνω λάθος δεν πήγε κανένας.

      Διαγραφή
    2. Παναγιώτης Ασημακόπουλος29 Νοεμβρίου 2012 στις 8:17 μ.μ.

      Γιώργο, δυστυχώς από μόνη της η λεγόμενη "εκκλησιαστική δικαιοσύνη" μόνο δικαιοσύνη δεν είναι. Στην περίπτωση της "δίκης" του Μοναστηριού έχουν γίνει τόσες παρατυπίες που δεν λέγονται. Προσκλήσεις σε καθαρή απολογία δεν υπάρχουν, προσκλήσεις σε υποταγή σε προαποφασισμένα θέματα άφθονες.

      Διαγραφή
    3. Καραθανασης Γεωργιος30 Νοεμβρίου 2012 στις 7:13 μ.μ.

      Ξέρεις πολύ καλά πως δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει κάτι μέσα σε αυτό τον χώρο αλλά ακόμη και κάποιοι να προσπαθήσουν θα τους "πνίξει το σύνολο".
      Παναγιώτη η κατάσταση έχει ξεφύγει πολύ και όσο να προσπαθήσεις εσύ και πολλοί άλλοι πολύ φοβάμαι αποτέλεσμα δεν θα υπάρξει.
      Θα ήθελα πολύ πραγματικά να έρθουν εδώ στη Μαδαγασκάρη και να δουν πραγματικά τι πάει να πει Εκκλησία,να νιώσουν την έντονη ανάγκη του ανθρώπου που το μόνο που θέλουν είναι να επιβιώσουν και η Αρχιεπισκοπή εδώ μαζί με εθελοντές από την Ελλάδα κάνουν τα πάντα και με μόνη βοήθεια οικονομική από Έλληνες του εξωτερικού και μάλιστα τώτα τελευταία όπως ενημερώθηκα η βοήθεια αυτή έχει πέσει πολύ.
      Να έρθουν να δουν και οι μεν και οι δε και να δουν τι σημένει να δίνεις γάλα σε 1000 παιδιά σχεδόν κάθε μέρα.
      Θα ήθελα πολύ να δω την αντίδρασή τους και το μιαλό τους κατά πόσο μπορεί να καθαρίσει έτσι ώστε να δουν τι συμβαίνει πραγματικά γύρω τους.
      Να κοιτάξουν τους ανθρώπους γύρω τους το πόσο υποφέρουν και να σταματήσουν επιτέλους όλο αυτό τον πόλεμο σκανδαλίζοντας τους πάντες και να σκύψουν με ταπεινότητα στα προβλήματα των ανθρώπων.
      Γιώργος

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος29 Νοεμβρίου 2012 στις 2:05 μ.μ.

    Πολύ σωστά τα λέτε κύριε Ασημακόπουλε. Μπράβο σας που δεν διστάζετε να υπερασπιστείτε αυτούς που έχουν δίκιο και ανταποδίδετε όσο μπορείτε την μεγάλη προσφορά του μοναστηριού την Ναυπάκτου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος29 Νοεμβρίου 2012 στις 9:15 μ.μ.

    Χα! Βρε εδώ οι πατέρες ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ εδώ και 1,5 χρόνο να έχουν ακρόαση από τη Συνοδο και τους το αρνούνται. ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ να συναντήσει αντιπροσωπεία τον αρχιεπίσκοπο και δεν τους δέχεται.

    Οι αποφάσεις για ακοινωνησία, διαλυση του μοναστηριού έγιναν ερημην τους. Εκ των υστέρων μάθανε ότι είχαν ζητήσει από το υπουργείο Παιδείας και την εξορία των μοναχών.

    Μητροπολίτης που συμμετείχε στη συνεδρίαση της Συνόδου τον Αύγουστο του 2011 που βγήκαν οι ακοινωνησιες, δεν μπορούσε ούτε ο ίδιος να πει τι αποφασίσαν όταν τον ρώτησε προσωπικά φίλος λαϊκός που είχε πρόσβαση. όποιος ξέρει πως λειτουργούν αυτά τα πράγματα καταλαβαίνει

    Και ας μου πει κάποιος, εμείς οι λαϊκοί εδώ στη Ναύπακτο που βλέπουμε όλα αυτά τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, τελικά τι πρέπει να κάνουμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

-
Εικόνα
          Να κάνω από την αρχή τρεις διευκρινίσεις: α) Το παρόν είναι άρθρο. Δεν διεκδικεί δάφνες ενδελεχούς θεολογικής μελέτης ή διδακτορικής διατριβής. β) Δεν υποκαθιστά ή υποσκελίζει σωματικούς και ψυχολογικούς παράγοντες που λαμβάνει υπόψη της κάθε γυναίκα, αλλά ούτε και την πνευματική καθοδήγηση από τον πνευματικό πατέρα, που ( προφανώς ) σταθμίζει και άλλα ζητήματα. ( Βέβαια, είναι μεγάλη η συζήτηση για τις αρμοδιότητες και τα όρια των πνευματικών στο ζήτημα της Θείας Κοινωνίας των πνευματικών τους τέκνων… ). γ) Αναφέρεται μόνο στο αν υπάρχουν ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ για τη Θεία Κοινωνία ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ για την έμμηνο ρύση. Έχω κεφαλαία όλα τα γράμματα σε κάποιες λέξεις, γιατί ο Θεός να μας φυλάει από τις παρεξηγήσεις των θρήσκων. Δεν γίνεται όμως οι «ιδιωτικές θεολογίες» του καθενός να αντικαθιστούν την ανθρωπολογία και τη θεολογία της Εκκλησίας. Παλαιά Διαθήκη Στην Παλαιά Διαθήκη, κυρίως στο Λευιτικό και στο Δευτερ...
Διαβάστε περισσότερα

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

-
Εικόνα
Έχουμε συνηθίσει να δίνουμε στις εθνικές επετείους είτε μυθικά στοιχεία είτε χαρακτηριστικά μνημοσύνου. Γι’ αυτό ίσως και δεν μας αγγίζουν αρκετά. Οι μεγάλοι δεν διδάσκονται από αυτές και οι νεότεροι δεν ενδιαφέρονται. Σχεδόν όλοι οι νέοι αδιαφορούν για τους μύθους και τα πεθαμένα πράγματα και αρκετοί αντιμετωπίζουμε τις επετείους ως πέρα από εμάς, έξω από τη ζωή μας. Ίσως ως ευκαιρία ξεκούρασης και εκδρομής ή έστω ως ευκαιρία για μια ημέρα εθνικής ανάτασης. Αλλά ως εκεί. Τίποτε παραπέρα. Και κάπως έτσι, κάπου εκεί γεννιέται ο εθνικισμός από τη μια πλευρά και ο εθνομηδενισμός από την άλλη. Αποτέλεσμα και οι δυο της έλλειψης παιδείας και της ιστορικής συναίσθησης. Η σημερινή επέτειος της 28 ης Οκτωβρίου δεν είναι μνημόσυνο. Ακόμη κι αν κάποιοι από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων έχουν πεθάνει είτε στο πεδίο της μάχης είτε στη διάρκεια των χρόνων έως σήμερα, οι αξίες και τα ιδανικά που υπηρέτησαν ζουν ακόμη. Και θα ζουν, όσο υπάρχουν άνθρωποι με παιδεία και ήθος. Εξάλλου, αν ζούσ...
Διαβάστε περισσότερα

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

-
Εικόνα
Την ώρα που γράφω αυτές τις αράδες, έχω αρκετό θυμό και θλίψη. Θα γράψω όμως αυτά ακριβώς που νιώθω. Χαιρετάς τους μαθητές σου που τελειώνουν τη Β΄ Λυκείου με την ευχή «Καλό καλοκαίρι» και το Σεπτέμβρη που τους ξαναβλέπεις, κάτι έχει χειμωνιάσει. Οι περισσότεροι μαθητές - αυτοί που ονομάζονται συνειδητοποιημένοι - έχουν το παγωμένο χαμόγελο της αμηχανίας, όταν τους ρωτήσεις πώς πέρασαν το καλοκαίρι τους. Με το θολό βλέμμα προσηλωμένο στις ημέρες του Μάη που θα κρίνουν τον κόσμο (τους). Κάποιοι έχουν ήδη μετρήσει πόσος καιρός (σε μήνες, εβδομάδες, ακόμη και ημέρες) απομένει μέχρι τότε. Στους δικούς μου τελειόφοιτους μαθητές προτείνω να θυμηθούν πώς άρχισαν το σχολικό τους ταξίδι. Να κάνουν και μια βόλτα στο παλιό τους νηπιαγωγείο. Χαρούμενα, ζωηρά παιδάκια με όρεξη για παιγνίδι και ανακαλύψεις. Πώς τελειώνουν; Κουρασμένοι, αγανακτισμένοι, αγχωμένοι και με το «άντε να τελειώνουμε για να αρχίσουμε να ζούμε». Πότε ήταν η τελευταία φορά που χάρηκαν τη μάθηση; Πότε ήταν η τελευτ...
Διαβάστε περισσότερα

Απασφάλιση θεολόγου…

-
Εικόνα
Γειά σας. Είμαι ο Παναγιώτης Ασημακόπουλος, θεολόγος καθηγητής στο Λύκειο Γαζίου στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είμαι 41 ετών, παντρεμένος με μια πραγματική ηρωίδα και έχουμε τρία παιδιά. Δεν είμαι χορτοφάγος, ούτε vegan . Δηλώνω χριστιανός αναρχικός, απεχθάνομαι τη βία και δεν έχω κατοικίδιο. Από μουσική ακούω τα πάντα (εκτός από hip hop ), αλλά κυρίως τα ξένα που παίζουν στα club , βυζαντινή μουσική και καψουροτράγουδα. Δεν πίνω αλκοόλ, δεν καπνίζω και κοιμάμαι από τις 11 το βράδυ. Δεν ανήκω στο θεολογικό σύνδεσμο Καιρός, δεν εκπροσωπώ κανέναν, δεν λιβανίζω κανέναν και ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά είναι οι μπάμιες. Άνετα θα με χαρακτήριζε κανείς τουλάχιστον ανισόρροπο. Γι’ αυτό το λόγο από εδώ και κάτω διαβάζετε με δική σας ευθύνη… Νέα προγράμματα σπουδών στα Θρησκευτικά. Μπουρλότοοοο!!! Εδώ και πέντε χρόνια γράφονται, δοκιμάζονται, διορθώνονται και, από το Σεπτέμβρη που μας πέρασε, εφαρμόζονται. Με πολλά προβλήματα και δυσκολίες, καθώς η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδ...
Διαβάστε περισσότερα

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

-
Εικόνα
- Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια . Να ψάχνουν μαζί με τον άστεγο και το φτωχό κάτι να φάει και κάτι να βάλει από πάνω του για να ζεσταθεί. Σε μια κοινωνία της οποίας η παγωμάρα και η ατσάλινη κυνικότητα υπερβαίνει το χειμωνιάτικο κρύο. Κι αυτοί εκεί, αθεράπευτα ιδεολόγοι και ρομαντικοί εκφραστές του μηνύματος του Χριστού, ενός άλλου Χριστιανισμού με κοινωνικό πρόσωπο και κρυστάλλινη αγάπη. Να τα δίνουν όλα για τους ενδεείς (Μ. Βασίλειος). Να στηρίζουν σκανδαλιστικά τους λεπρούς (Μ. Βασίλειος, Ιω. Χρυσόστομος). Να τα βάζουν στα ίσια με την δυνατή και ανάλγητη κοσμική εξουσία για το φτωχικό μιας χήρας (Ιω. Χρυσόστομος). - Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια . Εκεί πετάνε τα ύπατα εκκλησιαστικά αξιώματα για να μην δημιουργηθεί σκάνδαλο (Γρηγόριος ο Θεολόγος). Εκεί πετάνε τον ύπουλο συμβιβασμό σε θεολογικά ζητήματα. Δεν κάνουν τα στραβά μάτια σε θέματα πίστης και ζωής της Εκκλησίας. Στα παλαιότερα των υποδημάτων τους γράφουν τις αβροφροσύνες και τα δείπνα πολυτελείας με την εξουσ...
Διαβάστε περισσότερα

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

-
Εικόνα
Ως έθιμο πλέον – αυτονόητο και αδιατάρακτο – κάθε φθινόπωρο στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας υλοποιείται το «δικαίωμα» της κατάληψης. Της κατάληψης που βολεύει...(κάποιες φορές και για μικροκομματικά οφέλη)! Ε, ας το πούμε ξεκάθαρα πλέον. Δεν υπάρχει τέτοιο δικαίωμα. Η κατάληψη οποιουδήποτε δημοσίου κτιρίου ή δρόμου, η απαγόρευση πρόσβασης σε δημόσια αγαθά είναι ενέργειες παράλογες, παράνομες και υποτιμητικές για μια κοινωνία που θέλει να λέγεται πολιτισμένη. Βέβαια, το μάθημα «όποιος έχει το θράσος και τα μέσα κλείνει το δρόμο και κατεβάζει το γενικό διακόπτη του ρεύματος χωρίς ίχνος ντροπής ή κάποιας επίπτωσης» είναι από τα πρώτα που παπαγαλίζουν οι μαθητές μας. Προσωπικά, ως γονιός και ως εκπαιδευτικός αισθάνομαι ντροπή και θυμό για το «δικαίωμα» των καταλήψεων. - Θυμό που ξεκινώ να πάω στο σχολείο μου για μάθημα και γίνομαι άθελά μου μέρος μιας φαρσοκωμωδίας, καθώς δυο τρεις (συνήθως οι πλέον αδιάφοροι…) ήρθαν δέκα λεπτά νωρίτερα και με μια αλυσίδα έ...
Διαβάστε περισσότερα

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

-
Εικόνα
Τα Θρησκευτικά αλλάζουν. Νέα Προγράμματα Σπουδών. Τα πρώτα μάλιστα σε σχέση με όλα τα άλλα μαθήματα. Αντιδράσεις, ενθουσιασμοί, μουδιάσματα. Άλλοι "εις το πυρ το εξώτερον", άλλοι "ναι μεν, αλλά", άλλοι "επιτέλους". Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια; Σίγουρα; Πάμε… - Όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν σταθήκαμε όλοι στο ύψος και στην ουσία της αποστολής μας. Ουκ ολίγοι – και μάλιστα μεγαλόσχημοι και με θέσεις – επιδόθηκαν σε ένα φαύλο κύκλο καταγγελιών, διχασμού και αλληλοφαγωμάρας. Άλλοι ανακάλυπταν παντού προδοσίες των ιερών και των οσίων και άλλοι έχτιζαν τη φήμη τους ως προχώ και updated . Το κοινό τους; Δεν είχαν διαβάσει αυτό που πολεμούσαν ή που εκμεταλλεύονταν.... - Δόθηκε αφορμή και χώρος στους κάθε λογής ΓΟΧ, ιδεοληπτικούς και περιφερόμενους του διαδικτύου να εκμεταλλευτούν και να διαστρεβλώσουν την έννοια «μάθημα των Θρησκευτικών». - Θυμηδία και οίκτος μόνο μπορεί να συνοδεύει σχόλια του τύπου «το 666 επιβάλει το νέο μάθημα των Θρησκευτικ...
Διαβάστε περισσότερα

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

-
Εικόνα
«Ρώσος γιατρός, χειρουργός και καθηγητής Ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης, στις αρχές του περασμένου αιώνα. Σε όλη τη ζωή του δημοσίευσε σαράντα σπουδαία επιστημονικά έργα. Θεωρείται πρωτοπόρος στο ζήτημα της αναισθησίας πριν από μία χειρουργική επέμβαση.  Σε ηλικία 33 ετών έκανε μια σημαντική τομή στην ιατρική επιστήμη.  Επειδή η γενική αναισθησία ήταν πολύ επικίνδυνη – συχνά πιο επικίνδυνη από την ίδια την επέμβαση – εφάρμοζε μια δική του μέθοδο τοπικής αναισθησίας. Με αυτή του τη μέθοδο, πραγματοποίησε πάνω από 500 χειρουργικές επεμβάσεις με μεγάλη επιτυχία». Ο συνομιλητής μου είναι εντυπωσιασμένος. Συνεχίζω… «Τιμήθηκε με το βραβείο Στάλιν, την κορυφαία τότε τιμητική διάκριση της Ρωσίας. Μάλιστα τα χρήματα από το βραβείο τα μοίρασε σε φτωχούς». «Τέτοιους επιστήμονες και ανθρώπους χρειαζόμαστε και σήμερα», λέει με έκδηλο θαυμασμό ο συνομιλητής μου. «Πολεμήθηκε όμως έντονα από το καθεστώς και με δυσκολίες συνέχισε το επιστημονικό και ιατρικό του έργο». ...
Διαβάστε περισσότερα

Θεέ μου, είσαι άδικος….

-
Εικόνα
Ήρθε με υφάκι ο μικρός, πήρε τα λεφτά που «του ανήκουν» (άκου θράσος το παλιόπαιδο) και την έκανε από το σπίτι του γέρου. Μόλις τα έφαγε όλα και έμεινε ταπί, μπροστά στο αδιέξοδο, πήρε την απόφαση να γυρίσει. Κι Εσύ εκεί, να τον περιμένεις. Γιατί; Τη ζωή του ήθελε να κάνει. Ας τα λουστεί τώρα.  Άσε που αυτό που έκανες ήταν αντιπαιδαγωγικό. Τον κακομαθαίνεις. Κι αν κάνει σε λίγο τα ίδια; Δίκιο είχε ο μεγάλος σου γιος και θύμωσε. Δεν είναι σωστό. Να έρχεται πίσω ο μικρός και να τα συγχωρείς όλα και να τον κάνεις πάλι γιο σου!! Ε, αυτό πάει πολύ….. Αλλά, πιο πολύ ήθελα, Θεέ μου, να σε ρωτήσω το εξής: Εκεί όπως τον έβλεπες να έρχεται δεν σου βγήκε μια δικαίωση, ένας θυμός; Δεν σου πέρασε από το μυαλό το «έρχεσαι, ε…. τώρα θα δεις, αχάριστε»; Δεν σου ήρθε να του τα πεις ένα χεράκι; Την ώρα που τον αγκάλιαζες, δεν σου βγήκε να τον στήσεις απέναντι και να του πεις με οργή, ως πατέρας θιγμένος και ζημιωμένος, «εμείς οι δυο πρέπει να πούμε δυο κουβεντούλες»; Εμένα δεν με βλέπεις...
Διαβάστε περισσότερα

Γράμμα στον Ιούδα…

-
Εικόνα
Δεν θα σε κατηγορήσω. Ούτε θα σε βρίσω. Απορώ και με αυτούς που σε καίνε την Κυριακή του Πάσχα. Δεν νιώθουν τις φλόγες στο κορμί τους; Σού γράφω αυτό το γράμμα για να σε συγχαρώ. Αποτελείς έμπνευση για όλους εμάς. Πώς να σού το πω αλλιώς; Δεν αντέχεται τόση αγάπη! Σαλεύει το μικρόκοσμο και τα διανοητικά κουτάκια μας. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να πατάσσονται αμέσως. Μόνο μία απορία έχω: Πώς είναι να ξέρεις ότι ξέρει; Πώς είναι να μην σε εμποδίζει ενώ μπορεί; Φαντάζομαι ότι όταν είπε «ένας από εσάς θα με προδώσει», μιλούσες χαλαρά με το διπλανό σου. Φαντάζομαι ότι όταν σού έδωσε το ψωμί από το πιάτο, το πήρες αδιάφορα και με φαινομενική άνεση. Φαντάζομαι ότι όταν Τον φίλησες στον κήπο, δεν τον κοίταξες στα μάτια. Μόνο αυτό το πρόβλημα έχουμε ακόμη όλοι οι Ιούδες. Δεν αντέχουμε τα μάτια. Μάς καίνε. Αυτά τα μάτια που μάς αγαπούν. Αυτά τα μάτια που κλαίνε για μάς. Αυτά τα μάτια που μάς υπενθυμίζουν για ποιο μοναδικό λόγο υπάρχει το φιλί… Παναγιώτης Ασημακόπου...
Διαβάστε περισσότερα