Η “θεολογία” της ατολμίας

 

Τρία βασικά χαρακτηριστικά της θεολογίας της Εκκλησίας στη διάρκεια των αιώνων είναι τα εξής: δεν προέκυπτε άνευ λόγου στο πλαίσιο της δήθεν “εκμοντέρνισης” της παλαιότερης, δεν υπηρετούσε τη δημιουργία image του εκφραστή της και δεν ήταν φοβική απέναντι σε εξουσίες πάσης φύσεως (ακόμη και απέναντι στην παντοδύναμη ιδεολογική ηγεμονία). Όταν έκανε κάτι ή όλα από τα παραπάνω, όλοι συμφωνούν ότι δεν ήταν θεολογία, αλλά έκπτωσή της.

Πλέον όμως η τεχνολογική επανάσταση με την ταχύτατη εξάπλωση της είδησης, της πληροφορίας και της ιδεολογίας σε κάθε μέρος της γης είναι λογικό να “στριμώχνει” πολλούς και πολλά. Οπότε οι προ(σ)κλήσεις είναι πολλές και το να ενδίδει κανείς, μεγάλος πειρασμός. Έχουμε φτάσει να παράγουμε περισσότερα αφηγήματα και ιδεολογήματα από όσα μπορούμε να καταλώσουμε.

Στην υπηρεσία ιδεολογικοποιημένων αφηγημάτων κινείται ένα σημαντικό κομμάτι του συνήθως διαδικτυακού -και κατά βάση σοσιαλμιντιακού- “θεολογικού λόγου”, που μάλιστα αυτοβαυκαλίζεται ως μοντέρνος, ανθρωπιστικός και ταυτόχρονα ως μόνος έγκυρος. Πολλά έχω αναφέρει στο άρθρο μου “Μη φας, έχουμε θεολογόσουπα”.

Ατολμία, στρογγύλεμα, μαγείρεμα και θολούρα είναι αυτά που υπάρχουν κάτω από την επίτηδες πλουμιστή και στραφταριστή επιφάνεια που προσπαθεί να πουλήσει σταριλίκι. Το ίδιο πλουμιστοί και στραφταριστοί είναι και οι χαρταετοί που πετάνε οι εκφραστές αυτής της “θεολογίας”, όταν συγκρούονται τα ιδεολογήματα που υπηρετούν ή όταν δεν τούς “παίρνει” να πούνε κάτι. Υπάρχουν φορές που τα ιδεολογήματα ξεπερνάνε ακόμη και τη δική τους αν(τ)οχή.

Πρόσφατο παράδειγμα είναι ο νόμος για το “γάμο” των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, που ξεκάθαρα νομιμοποιεί το εμπόριο μήτρας και βρεφών αρχικά από το εξωτερικό. Δέκα λεπτά της ώρας απαιτεί το διάβασμα του νόμου και των διατάξεών του...

Η σιωπή ήταν και είναι εκκωφαντική και οι δικαιολογίες ξεπερνούσαν το όριο της αστειότητας. Επειδή όμως κάτι έπρεπε να πουν και να γράψουν, κλωθογύριζαν στο θέμα της ομοφυλοφιλίας και των δικαιωμάτων γενικά. Τούς δόθηκε και μια αφορμή από μια αποστροφή του λόγου μιας 45σέλιδης αναφοράς του Μητροπολίτη Μεσογαίας (την οποία και διαστρέβλωσαν βολικά...) και έτσι περνούσε ο καιρός...

Κουβέντα για τα τεράστια ηθικά και θεολογικά ζητήματα με επίκεντρο τη γυναίκα, το παιδί, τη σύλληψη, τη γέννηση και την αγοραπωλησία τους. Κι από ανθρώπους που υπεραμύνονται της ηθικής και της θεολογίας, κάνουν ομιλίες, γράφουν βιβλία και εκπομπές, φτιάχνουν όνομα και φήμη! Κουβέντα!

Σιωπή και συμβιβασμός! Αυτά τα δύο που καταδικάζουν σε άλλους μαζί με την υποταγή στον Καίσαρα.

Τελικά, αυτό που έχει σημασία είναι ποιος είναι ο Καίσαρας. Η “θεολογία” της ατολμίας, πρόθυμη υπηρέτριά του...

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Θεολόγος καθηγητής