«Αφήστε τα παιδιά να έλθουν σε μένα και μην τα εμποδίζετε, διότι σε τέτοιους ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών» (Ματθ. 19, 14 και Μάρκ. 10, 14) Ο Χριστιανός ως παιδί. Ο Χριστιανισμός της χαράς, της αθωότητας, της καλοσύνης, της αγάπης. Ο Χριστιανισμός που αγαπά τη ζωή, που ζει για την αγάπη. Ο Χριστιανισμός που δεν βολεύει τα κουτάκια του μυαλού μας. Κι από την άλλη, ο ακίνδυνος Χριστιανισμός. Που βολεύει τους ημέτερους και εξουθενώνει τους άλλους (τους «αμαρτωλούς»), που εξαντλείται σε ηθικολογίες και σε εύπεπτες αφέλειες, που δίνει ρόλο και ισχύ σε αρλουμπολόγους. Χωρίς καμία σοβαρή μαθητεία στις Γραφές, στα Πατερικά κείμενα και στην Ιερά Παράδοση. Χωρίς ίχνος θεολογικής σκέψης. Οι μαγικές συνταγές, τα στερεοτυπικά κουτάκια του μυαλού στα καλύτερά τους. Να μεταφέρονται παθητικά από γενιά σε γενιά. Ίσα ίσα για να βγάλουμε αυτή τη ζωή. Εξάλλου, η κατανομή στην άλλη ζωή είναι ευκολάκι για τους διαχειριστές και εκπροσώπους του Θεού. Οι "κακοί" στην Κόλαση και οι...