"Αυτά που ετοίμασες, τίνος είναι;"

Από τα πιο συγκλονιστικά λόγια του Χριστού είναι η παραβολή περί του άφρονα πλουσίου. Βρίσκεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Κάθε φορά που τη διαβάζει ή την ακούει κανείς, συναισθάνεται τη ματαιότητα του πλουτισμού και τη δαιμονική έπαρση όσων θέλουν τα πάντα δικά τους και δεν ρίχνουν και μια ματιά γύρω τους.

"Τους είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή· ενός ανθρώπου πλούσιου έφεραν τα χωράφια του μεγάλη σοδειά· και σκεφτόταν μέσα του λέγοντας· Τι πρέπει να κάνω, γιατί δεν έχω πού να μαζέψω τους καρπούς μου; Και είπε· αυτό θα κάνω· θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και στη θέση τους θα χτίσω μεγαλύτερες και εκεί θα μαζέψω όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου και θα πω στην ψυχή μου· Ψυχή, έχεις μαζέψει πολλά αγαθά, που σου φτάνουν για πολλά χρόνια. Αναπαύου, λοιπόν, τρώγε, πίνε, καλοπέρνα. Ο Θεός όμως του είπε· ανόητε, αυτή τη νύχτα σου ζητούν ξαφνικά την ψυχή σου. Όσα λοιπόν ετοίμασες, σε ποιον θα ανήκουν τώρα; Αυτά παθαίνει εκείνος που θησαυρίζει μόνο για τον εαυτό του και δε φροντίζει να πλουτίζει όπως ο Θεός θέλει. Και λέγοντας αυτά τόνιζε· όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει".
                                                                          (Λουκ. 12, 16-21)

Γράφει σχετικά ο Μέγας Βασίλειος:

"Ποιος είναι ο πλεονέκτης; Αυτός που δεν περιορίζεται στην αυτάρκειά του. Και ποιος είναι ο αποστερητής; Αυτός που αφαιρεί τα πράγματα του άλλου. Εσύ λοιπόν, δεν είσαι πλεονέκτης, δεν είσαι αποστερητής, αφού οικειοποιείσαι αυτά που σου δόθηκαν για διαχείριση; Είναι του πεινασμένου το ψωμί που εσύ κατακρατείς. Είναι του γυμνού το ρούχο που έχεις φυλαγμένο στις αποθήκες σου. Του ξυπόλητου είναι το υπόδημα που έχεις και σαπίζει. Αυτού που έχει ανάγκη είναι τα χρήματα που έχεις χωμένα. Ώστε τόσους αδικείς, όσους θα μπορούσες να ελεήσεις."