Δράση ενσυναίσθησης για τη διεθνή ημέρα του λευκού μπαστουνιού (15 Οκτωβρίου)
Η 15η Οκτωβρίου έχει παγκοσμίως καθιερωθεί ως η ημέρα εορτασμού του «Λευκού Μπαστουνιού», με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού στην προσπάθεια των ατόμων με προβλήματα όρασης για μια πιο ανεξάρτητη διαβίωση, αλλά και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που συναντούν στην καθημερινή μετακίνησή τους.
Η ιστορία του λευκού μπαστουνιού ξεκινά μετά τη λήξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου στην Αμερική, όπου αναπτύχθηκε ένα κίνημα αποκατάστασης και επανένταξης των ατόμων που τυφλώθηκαν από ατυχήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Το κίνημα αυτό ξεκίνησε από τον οφθαλμίατρο Richard Hoover, ο οποίος πρωτοχρησιμοποίησε ένα μακρύ καλάμι για τη βοήθεια της κίνησης των τυφλών βετεράνων του πολέμου.
Με την ευκαιρία αυτής της ημέρας (ή την Παγκόσμια ημέρα για τα Άτομα με Αναπηρία - 3 Δεκεμβρίου), στο μάθημα των Θρησκευτικών κάθε σχολική χρονιά πραγματοποιείται η παρακάτω δράση ενσυναίσθησης.
Δύο ή τρεις μαθητές φορούν μαύρα μαντίλια στα μάτια και καλύπτουν εντελώς την όρασή τους κατά τη διάρκεια μιας διδακτικής ώρας και (αν αντέχουν) και κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. Η ώρα μας κυλάει κανονικά και στην πράξη ανακαλύπτουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, τα λάθη που κάνουμε οι υπόλοιποι (π.χ. Ο εκπαιδευτικός λέει, “βλέπετε όλοι στον πίνακα;”) και τι θα μπορούσε να γίνει προκειμένου και αυτοί οι μαθητές να συμμετέχουν και να ζουν τη σχολική τους ζωή, όσο γίνεται πιο απρόσκοπτα.
Στο τέλος της δράσης οι συμμετέχοντες συμπληρώνουν ένα ερωτηματολόγιο, τα αποτελέσματα του οποίου για την τελευταία πενταετία είναι τα εξής:
Ε Ρ Ω Τ Η Μ Α Τ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
64 μαθητές
1. Ποιο ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια της προσομοίωσης της τύφλωσης;
α. βασικά κινητικό 25 (34%)
β. δεν μπορούσα να γράψω και να διαβάσω 34 (46%)
γ. ένιωθα μειονεκτικά σε σχέση με τους συμμαθητές μου 14 (19%)
2. Θεωρείς ότι τη μία διδακτική ώρα απέκτησες την ενσυναίσθηση; (αισθάνθηκες πώς νιώθει ένας πραγματικά τυφλός μαθητής)
α. ναι, ήταν ικανοποιητικός ο χρόνος 39 (61%)
β. ήταν λίγος ο χρόνος και δεν πρόλαβα 18 (28%)
γ. ήταν αρκετός ο χρόνος και με κούρασε 7 (11%)
3. Πώς πιστεύεις ότι σε αντιμετώπισαν οι συμμαθητές σου;
α. το είδαν στην πλάκα 39 (58%)
β. το είδαν σοβαρά 23 (34%)
γ. αδιαφόρησαν 5 (7%)
4. Πώς νιώθεις πλέον για τους τυφλούς μαθητές μετά την άσκηση της ενσυναίσθησης;
α. όπως και πριν 7 (10%)
β. μεγαλύτερη συμπάθεια 16 (24%)
γ. περισσότερη λύπη 6 (9%)
δ. μεγαλύτερο θαυμασμό 37 (56%)
5. Θεωρείς ότι η ύλη των μαθημάτων που διδάσκεσαι σε βοηθούν να αποκτήσεις γνώσεις και ενσυναίσθηση σχετικά με τη ζωή ατόμων με ειδικές ικανότητες
α. ναι 11 (17%)
β. όχι 34 (53%)
γ. λίγo 21 (30%)
6. Ποιο νομίζεις ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι τυφλοί μαθητές στο σύγχρονο σχολείο;
α. έλλειψη υποδομών στο κτιριακό συγκρότημα 23 (28%)
β. η ανωριμότητα των υπολοίπων μαθητών 29 (36%)
γ. δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην ύλη των μαθημάτων
και στον τρόπο διδασκαλίας 29 (36%)
7. Θεωρείς ότι είναι αποδοτικές και χρήσιμες τέτοιες δράσεις ενσυναίσθησης;
α. ναι 60 (93%)
β. όχι - (--%)
γ. λίγο 4 (7%)
8. Θα έπαιρνες πάλι μέρος σε κάποια αντίστοιχη δράση;
α. ναι 55 (85%)
β. όχι 1 (1%)
γ. ίσως 8 (13%)
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου