Χαμένες σχολικές ημέρες

Να διευκρινίσω κάτι: Προσωπικά, θεωρώ χαμένη ώρα ή ημέρα οτιδήποτε δεν έχει ουσιαστικό ή εκπαιδευτικό περιεχόμενο και νόημα. Για παράδειγμα, χαμένη ημέρα είναι μια σχολική γιορτή που γίνεται απλά διεκπεραιωτικά, όχι όμως μια εκδρομή που περιλαμβάνει τον καθαρισμό μιας παραλίας. Υπάρχουν όμως κάποιες ημέρες που, κατά την άποψή μου, είναι εξ ορισμού χαμένες.

α) Εορτή πολιούχου αγίου: Κάποτε γιόρταζε όλη η κοινότητα και τα σχολεία ήταν κλειστά, καθώς εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς συμμετείχαν στον εκκλησιασμό και στις εορταστικές εκδηλώσεις. Πλέον δεν συμβαίνει. Έχει καταντήσει τυπική αργία.

β) Ημέρα, εορτή, αργία τριών Ιεραρχών: Όπως και να την πεις, η λογική της θέσπισής της ήταν η παύση μαθημάτων και η αφιέρωση της ημέρας για εκδηλώσεις συναφείς και εμπνευσμένες από τη ζωή, το έργο και τη διδασκαλία των τριών μεγάλων αυτών Πατέρων της Εκκλησίας και Διδασκάλων. Πέρασε σε φάση προαιρετική (ακόμη γελάω με το «όσα σχολεία δύνανται» της σχετικής εγκυκλίου), έγινε σκέτη αργία (από "σχολική αργία" με τη λογική της παραπάνω πρότασης) και από πέρσι το Υπουργείο μάς ζητάει να αφιερώσουμε για την ημέρα τις δυο τελευταίες ώρες ...της προηγούμενης ημέρας. Είναι λοιπόν ώριμες οι συνθήκες να γίνει κανονική σχολική ημέρα.

γ) Δευτέρα Αγίου Πνεύματος: Ακατανόητο. Ειδικά, που ο εορτασμός του κάνει διάκριση ανάμεσα στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Για τα σχολεία, δεν θα ήταν καλύτερα να λειτουργούν; Είναι περίοδος εξετάσεων τότε και η  ευχή αγχωμένων συγγενών και φίλων «να σε φωτίσει το Άγιο Πνεύμα να γράψεις καλά» (ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται…) θα είχε αμεσότητα εφαρμογής (ή μη)!

Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι «προδευτικές» παρατάξεις που έχουν τοποθετήσεις σθεναρές και …αλάνθαστες περί του μαθήματος των Θρησκευτικών, του κατηχητισμού και του …καταπιεστικού και αναχρονιστικού μηχανισμού της Εκκλησίας (ουάου!!) δεν έχουν πει κουβέντα για τα παραπάνω. Περίεργο! Μάλλον εγώ δεν έχω βρει…

δ) Συνδικαλιστικές εκλογές …τριών δόσεων:

        α) Εκλογές για ΟΛΜΕ και ΕΛΜΕ, όπου υπάρχει και πρωινή γενική συνέλευση. Τα σχολεία είναι κλειστά για τη συνέλευση (περάστε και μετρήστε πόσοι πάνε), αφού οι εκλογές αρχίζουν μετά το μεσημέρι. Υποτίθεται ότι η άδεια δίνεται για τη συνέλευση. Πριν από λίγα χρόνια, ενημέρωσα τη διεύθυνση ότι δεν θα πάω στη συνέλευση και ζήτησα να είναι ανοικτό το σχολείο (όπως υποτίθεται ότι προβλέπεται). Γελούσαν και τα ζαντολάστιχα των διερχομένων τουτού…

        β) Εκλογές για τα κεντρικά υπηρεσιακά συμβούλια, όπου δεν υπάρχει πρωινή γενική συνέλευση. Για έναν ανεξήγητο (για μένα τουλάχιστον) λόγο οι εκλογές αρχίζουν στην 9 το πρωί! Ενώ στις προηγούμενες προλαβαίνουμε, σε αυτές δεν προλαβαίνουμε;

        γ) Εκλογές για τους εκπροσώπους μας στο συνέδριο της ΟΛΜΕ!

Για όλα τα παραπάνω υπάρχουν ωραιότατα απογεύματα, Σαββατοκύριακα και (λίαν προσφάτως… καμιά δεκαριά χρόνια) η δυνατότητα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

Κι αν κάποιος βλέπει σε όλα αυτά έκφραση λαϊκισμού, έχω να αντιπροτείνω ως βασίλισσα του λαϊκισμού τη φράση «συνδικαλιστικό κεκτημένο»!

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Θεολόγος καθηγητής