Είναι κάποιοι άνθρωποι....


Είναι κάποιοι άνθρωποι που θα έρθουν σε σένα. Για να σε κρίνουν, να σε προσγειώσουν, να σε βοηθήσουν, για το καλό σου. Πρέπει να σε σκεπάσουν. Με το νέφος τους. Για να μη σε κάψει ο ήλιος. Σε διατάζω! Ευχαρίστησέ τους...
Είναι κάποιοι άνθρωποι που θα βγουν από τις φυλλωσιές του μυαλού σου.  Θα περιφέρονται, όπως παλιά. Άδειες υπάρξεις, μνήμες του πόνου, της ψυχής δεσμοφύλακες. Σε διατάζω! Εκτίμησέ τους...
Είναι κάποιοι άνθρωποι που θέλουν πολλά από σένα. Δικαίως. Έτσι πάει.... Έτσι πρέπει.... Τους χρωστάς. Σε διατάζω! Σεβάσου τους...
Είναι κάποιοι άνθρωποι που θα πάρουν αγκαλιά τις πληγές σου, δεν θα τρομάξουν με την κόλασή σου, θα έρθουν μαζί σου στη δύση. Κάνουν τη συνάντηση ταξίδι,  δίνουν στο χρόνο μελωδία, προσφέρουν στην ψυχή σου το φως τους...
Έτσι απλά.... Χωρίς λόγο!
Αυτούς τους ανθρώπους τους αγαπάς, γαμώτο!! Έτσι απλά... Χωρίς λόγο!

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…