Το κενό…



Υπάρχουν πολλά κενά. Το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας, το λευκό κουτάκι στο σταυρόλεξο, το κενό μνήμης. Υπερβαίνονται, συμπληρώνονται, θεραπεύονται.
Ίσως το πιο σκοτεινό σημείο στο οποίο συναντιούνται ο νεκρός έρωτας με το ζωντανό θάνατο είναι σε αυτή την παραλυτική αίσθηση. Στο κενό! Κοιτάζεις, αλλά δεν βλέπεις. Ακουμπάς, αλλά δεν αγγίζεις. Αναπνέεις, αλλά δεν ζεις. Άδεια μάτια, άδειες αγκαλιές, άδειες υπάρξεις. Έχουν στερέψει τα δάκρυα, έχουν εξατμιστεί τα γιατί, έχουν τελειώσει τα λόγια. Τίποτα. Κενό!
Αν το κενό έχει κέντρο, είναι αυτό το «από τη μια στιγμή στην άλλη». Έτσι χάνονται οι βεβαιότητες, θρυμματίζονται τα όνειρα. Από τη μια στιγμή στην άλλη. Χωρίς λόγο. Χωρίς εξήγηση. Τότε που ο συνήθης χρόνος γίνεται αβάσταχτος πόνος, απέραντη θλίψη. Τότε που πέφτεις, που κουλουριάζεσαι, που παλεύεις να γίνεις πάλι έμβρυο. Που παλεύεις να ξαναγεννηθείς...
Κι αν δεν έχει κέντρο, σίγουρα έχει κεντρί. Εσύ, ο άλλος. Δεν μπορείς να θεραπεύσεις τα πάντα. Μπορείς όμως να ρουφήξεις λίγο από το δηλητήριο και να το διώξεις. Μίλησαν άλλοι, παρηγόρησαν άλλοι. Εσύ απλά αγκάλιασε. Φέρε την καρδιά σου κοντά στο κομμάτι πάγου, δες γλυκά μέσα στην άβυσσο. Όσα χιλιόμετρα κι αν απέχει, όσες θυσίες κι αν χρειαστούν.
Κάνε απλά τα μάτια πάλι να δακρύσουν. Ίσως και στιγμιαία να σου χαμογελάσει. Έστω, πικρά. Πολύ δύσκολα μετατρέπεται το «ε» σε «αι»….

Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής

Σχόλια

  1. Πόσο υπέροχο κείμενο! Αγκάλιασε την ψυχή μου και... άθελά του, γέμισε δικά μου κενά... Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…