Γιατί με κοιτάς παράξενα;

  

Στο δεύτερο έργο της "Κουκλοσκιοθεολογίας" με τίτλο "Γιατί με κοιτάς παράξενα;" υπάρχουν θεολογικές αναφορές στον κοινωνικό αποκλεισμό, στο φυλετισμό και στο σχολικό εκφοβισμό. Πρωταγωνιστές είναι πάλι το αθώο αρνάκι και ο λύκος με τις θεολογικές ανησυχίες. Συναντούν έναν φοβισμένο και μοναχικό κροκόδειλο που αισθάνεται ξένος και παρείσακτος.

Σενάριο: Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Α΄ ΣΚΗΝΗ: Καραγκιόζης

Β΄ ΣΚΗΝΗ: Αρνάκι – Λύκος

Γ΄ ΣΚΗΝΗ: Αρνάκι – Λύκος – Κροκόδειλος

Δ΄ ΣΚΗΝΗ: Αρνάκι – Λύκος – Αγελάδα

Ε΄ ΣΚΗΝΗ: Πινόκιο – Κροκόδειλος – Καραγκιόζης

Α΄ ΣΚΗΝΗ: Καραγκιόζης

 (Ακούγεται η μουσική του Καραγκιόζη και εμφανίζεται η φιγούρα του)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ώπα, ώπα, ώπα!! Γειά σου, ξυπόλητη οικογένεια. Ώπα, ώπα, ώπα!! Σήμερα θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε. Καλησπέρα σας, πέρα για πέρα, κάνετε πιο εκεί για να παίρνω λίγο αέρα, κι εσύ βάλε το χέρι στην τσέπη δύστυχε πατέρα, γιατί ο κανακάρης σου θέλει drone που να πηγαίνει σφαίρα…

Πω, πω, Παναγία μου, έγινα και ποιητής… Για νόμπελ ποίησης και πάνω. Το σημερινό μας έργο είναι πολύ σημαντικό. Έχετε αισθανθεί ποτέ μόνοι σας και στο περιθώριο; Σάς έχουν κοιτάξει ειρωνικά, παράξενα και υποτιμητικά; Μάλλον σάς έχει συμβεί, κάποια στιγμή. Άσχημο δεν είναι;

Β΄ ΣΚΗΝΗ: Αρνάκι – Λύκος

(Ακούγεται το ποίημα «αρνάκι άσπρο και παχύ»)

ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ:

Αρνάκι άσπρο και παχύ

της μάνας το καμάρι

εβγήκε εις την εξοχή

και στο χλωρό χορτάρι.

Απ’ τη χαρά του την πολλή

απρόσεκτα πηδούσε

της μάνας του τη συμβουλή

καθόλου δεν ψηφούσε.

Αρνάκι άσπρο και παχύ

της μάνας το καμάρι

εβγήκε εις την εξοχή

και στο χλωρό χορτάρι.

ΑΡΝΑΚΙ: Ε, όχι και παχύ… Τολμηρό, ναι. Είναι η πρώτη φορά που βγαίνω έξω από τη φάρμα μονάχο μου, αλλά πρέπει να κάνω κι εγώ την επανάστασή μου. Είμαι στην εφηβεία και ο αρνοψυχολόγος είπε ότι δικαιούμαι λίγη περισσότερη ελευθερία. Κάθε φορά στο σχολείο πάμε με το αρνοσχολικό και με συνοδεία μαντρόσκυλων με κοστούμια, μαύρα γυαλιά και ακουστικό στο αυτί. Λίγο υπερβολικοί οι ιδιοκτήτες της μάντρας, δεν βρίσκετε; Εξάλλου, δεν θα πάω μακριά. Λίγο παρακάτω. Πάω να βρω ένα φίλο μου που μού έστειλε στο messenger, αφού του απάντησα στο «+1 και στέλνω».

Είμαι σίγουρο ότι δεν κινδυνεύω. Όλες οι ιστορίες που ακούμε και διαβάζουμε είναι υπερβολικέεεεςς…. Παναγία μου……. Θεέ των μικρών και άκακων αρνιών….. Τι βλέπω…… Τι να κάνω τώρα….. Ένας λύκος…….. Έρχεται προς το μέρος μου. Τι να κάνω τώρα; Τι τις ήθελα εγώ τις ελευθερίες;

ΛΥΚΟΣ: Μη φοβάσαι, αρνάκι.

ΑΡΝΑΚΙ: Ναι, δεν φοβάμαι…. Απλά τρέμω….

ΛΥΚΟΣ: Μη φοβάσαι. Δεν θα σου κάνω κακό.

ΑΡΝΑΚΙ: Ναι, καλά… Σε όλα τα παραμύθια τα ίδια λένε όλοι οι λύκοι. Και μετά….

ΛΥΚΟΣ: Εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους.

ΑΡΝΑΚΙ: Να που μας βγήκες και πολιτικός….

ΛΥΚΟΣ: Βρε, αλήθεια σου λέω. Με έδιωξαν οι άλλοι λύκοι από την αγέλη γιατί είμαι τελείως άκακος, διαβάζω πολλά βιβλία και έχω και θεολογικές ανησυχίες.

ΑΡΝΑΚΙ: Άλλο πάλι και τούτο….

ΛΥΚΟΣ: Ναι, όσο κι αν δεν το πιστεύεις, σήμερα είναι η καλή σου μέρα.

ΑΡΝΑΚΙ: Γιατί; Επειδή θα με φας και δεν θα καταλάβω τίποτε;

ΛΥΚΟΣ: Βρε, δεν θα σε φάω σου λέω… Άσε που αν το δεις στατιστικά, κινδυνεύεις πιο πολύ να την πάθεις από το βοσκό.

ΑΡΝΑΚΙ: Λες ψέματα!! Ο κύριος Ανέστης με αγαπάει!! Τον έχω ακούσει να λέει ότι είμαι το αγαπημένο του αρνάκι.

ΛΥΚΟΣ: Σίγουρα…. Κάτσε να έρθει το Πάσχα και θα καταλάβεις τι εννοεί…. Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα μου. Στα βιβλία που διαβάζω, έχω δει μια εικόνα και έχω εντυπωσιαστεί. Γι’ αυτό σταμάτησα και σου μίλησα.

ΑΡΝΑΚΙ: Τι εικόνα;

ΛΥΚΟΣ: Ένα αρνάκι είναι στους ώμους του Χριστού. Συμβολίζει την αθωότητα.

ΑΡΝΑΚΙ: Αυτό είναι αλήθεια. Είμαι τόσο αθώο πλάσμα που κάθομαι τώρα και συζητώ με ένα λύκο. Η μαμά μου το λέει «άγνοια κινδύνου».

ΛΥΚΟΣ: Άντε πάλι τα ίδια… Σου είπα ότι δεν κινδυνεύεις από μένα. Το όνειρό μου είναι να μορφωθώ και να απαντήσω στις θεολογικές ανησυχίες μου και όχι να τρώω αρνιά. Άσε που έχετε και πολλή χοληστερίνη… Το έχω διαβάσει κι αυτό.

ΑΡΝΑΚΙ: Είναι από τη χαριτωμενιά μας… Και δεν μου λες τώρα εσύ που είσαι μορφωμένος. Και ποιος είναι ο Χριστός;

ΛΥΚΟΣ: Χμμμ…. Εδώ αρχίζουν οι δύσκολες ερωτήσεις. Κοίταξε… Όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν σε κάτι πάνω από αυτούς, που το ονομάζουν Θεό. Λένε μάλιστα ότι αυτός ο Θεός δημιούργησε τα πάντα.

ΑΡΝΑΚΙ: Κι εμάς;

ΛΥΚΟΣ: Ναι, κι εμάς.

ΑΡΝΑΚΙ: Δεν μας έκανε η μαμά μας;

ΛΥΚΟΣ: Και τη μαμά μας ποιος την έκανε;

ΑΡΝΑΚΙ: Η μαμά της.

ΛΥΚΟΣ: Και τη μαμά της μαμάς μας;

ΑΡΝΑΚΙ: Η δική της μαμά.

ΛΥΚΟΣ: Και τη μαμά της μαμάς της μαμάς μας;

ΑΡΝΑΚΙ: Τελικά, είσαι πολύ μορφωμένος…..

ΛΥΚΟΣ: Είδες που σου το είπα; Ο Χριστός λοιπόν είναι ο Υιός του Θεού που δημιούργησε τα πάντα. Αγαπάει όλους τους ανθρώπους και όλη την κτίση. Αυτή η εικόνα που σου είπα δηλώνει ότι είναι ο καλός βοσκός για όλα τα πλάσματα. Χωρίς εξαιρέσεις. Να σου πω όμως. Όλο ερωτήσεις μού κάνεις και εγώ δεν σε ρώτησα ακόμη πού πας.

ΑΡΝΑΚΙ: Δεν σου λέω.

ΛΥΚΟΣ: Γιατί δεν μού λες;

ΑΡΝΑΚΙ: Αφού δεν με ρώτησες.

ΛΥΚΟΣ: Πού πας;

ΑΡΝΑΚΙ: Να βρω ένα φίλο μου.

ΛΥΚΟΣ: Να έρθω κι εγώ μαζί σου;

ΑΡΝΑΚΙ: Όχι, ο φίλος μου θα φοβηθεί μόλις σε δει.

Γ΄ ΣΚΗΝΗ: Αρνάκι – Κροκόδειλος – Λύκος

 (Ακούγεται η μουσική «Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο». Στο «μου ‘λεγες σ’ αγαπώ»  εμφανίζεται ο κροκόδειλος)

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Εμένα κανείς δεν μου λέει «σ’ αγαπώ». Μόνο προσβολές και βρισιές ακούω. Και είμαι μόνος μου. Κανείς δεν με κάνει παρέα, όλοι με κοροϊδεύουν και με αποφεύγουν. Περπατώ και με κοιτάνε περίεργα. Όταν απομακρύνομαι, γελάνε πίσω από την πλάτη μου και μού λένε παρατσούκλια.

ΑΡΝΑΚΙ:  Γειά σου, φίλε. Ήρθα…

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Ααααα… φοβήθηκα!

ΑΡΝΑΚΙ: Συγγνώμη, δεν ήθελα να σε τρομάξω.

ΛΥΚΟΣ: Καλησπέρα κι από μένα.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Ααααα… ξαναφοβήθηκα!

ΑΡΝΑΚΙ: Δεν σου είπα να μην έρθεις γιατί θα φοβηθεί ο φίλος μου;

ΛΥΚΟΣ: Συγγνώμη για την απότομη εμφάνιση. Είμαι και ελαφρώς αξύριστος. Είμαι ο Λύκος Λουδοβίκος, μελετητής θεολογικών κειμένων. Αναζητώ την ευτυχία, την αγάπη και τη χαρά.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Αυτά ψάχνω κι εγώ αλλά δεν τα βρίσκω…

ΛΥΚΟΣ: Μην ανησυχείς, φίλε μου. Αν αισθάνεσαι μόνος και παραμελημένος, αν νιώθεις ότι σε αποφεύγουν και σε αντιπαθούν, να ξέρεις ότι δεν είσαι ο μόνος. Εμείς οι λύκοι να δεις τι τραβάμε. Ακόμη και στα παραμύθια για μικρά παιδιά μάς παρουσιάζουν ως τέρατα. Αυτή η Κοκκινοσκουφίτσα και η γιαγιά της έχουν κάνει μεγάλη ζημιά.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Ναι, αλλά εγώ είμαι πράσινος, ενώ εσείς είστε άσπροι μαύροι και γκρι.

ΑΡΝΑΚΙ: Ε, και; Η πολυχρωμία καλή είναι. Πράσινο είναι και το χορταράκι στα λιβάδια. Πολύ το αγαπώ.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Ναι, αλλά εγώ είμαι στη χώρα σας.

ΑΡΝΑΚΙ: Ε, και; Τον ίδιο ουρανό δεν έχουμε; Θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στη δική σου. Αλήθεια, από πού είσαι;

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Από τον Αμαζόνιο.

ΑΡΝΑΚΙ: Από τον Αμαζόνιο; Ακουστά τον έχω. Νομίζω εδώ κοντά πρέπει να είναι.

ΛΥΚΟΣ: Ε, πέφτει και λίγο μακριά.

ΑΡΝΑΚΙ: Δεν θα έπρεπε όμως όλοι οι άνθρωποι που είναι τα λογικά όντα να ζουν αρμονικά, ανεξάρτητα από πού είναι και τι χρώμα έχουν;

ΛΥΚΟΣ: Μμμμ…, ενδιαφέρουσα άποψη. Να είχαμε έναν ειδικό να μας το πει λίγο καλύτερα…

ΑΡΝΑΚΙ: Το βρήκα. Θα πεταχτώ μέχρι τη φάρμα να ρωτήσω κάποια που ξέρει καλά αυτά τα ζητήματα. Την αγελάδα. Είναι η θεολόγος του σχολείου μας.

ΛΥΚΟΣ: Θα έρθω μαζί σου.

ΑΡΝΑΚΙ: Είσαι καλά; Θα βάλω ένα λύκο μέσα στη φάρμα;

ΛΥΚΟΣ: Αυτά είναι προκαταλήψεις και ρατσισμοί. Εσύ, νέο παιδί, δεν πρέπει να παρασύρεσαι από τέτοια στερεότυπα.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Εγώ τι θα κάνω μόνος μου εδώ; Φοβάμαι.

ΑΡΝΑΚΙ: Δεν γίνεται να έρθεις κι εσύ στη φάρμα. Είναι πολύ αυστηρός ο έλεγχος από τα μαντρόσκυλα. Άντε να περάσω κρυφά έναν μέσα. Δεν γίνεται να έρθετε και οι δυό. Α, κοίτα ποιος έρχεται. Ο φίλος μου, ο Πινόκιο. Θα σου κάνει καλή παρέα…

Δ΄ ΣΚΗΝΗ: Αρνάκι – Λύκος – Αγελάδα

(Μουσική: I feel good)

ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ: Με τα λίγα με τα πολλά, το αρνάκι και ο λύκος ξεκίνησαν για τη φάρμα. Περπατούσαν, κρύβονταν, περπατούσαν, κρύβονταν… Κάποια στιγμή έφτασαν στη φάρμα.

ΑΡΝΑΚΙ: Σσσς… Μην κάνεις φασαρία. Ευτυχώς που κοιμούνται όλοι. Θα ξυπνήσω μόνο την κυρία αγελάδα, τη θεολόγο, που είναι ψύχραιμη και πάντα δείχνει κατανόηση για τις μικροσκανταλιές μου…. Κυρία Αγελάδα…. Κυρία Αγελαδίτσα….

ΑΓΕΛΑΔΑ: Μμμμμμ….

ΑΡΝΑΚΙ: Είστε ξύπνια;

ΑΓΕΛΑΔΑ: Μμμμμμ…..

ΑΡΝΑΚΙ: Είναι το Μμμμμ που κάνετε όταν είστε ξύπνια ή το Μμμμμμ που κάνετε όταν κοιμάστε;

ΑΓΕΛΑΔΑ: Μμμμμμ…. Παναγία μου….. Θεέ των άκακων και αθώων μοσχαριών….. Ένας λύκος στη φάρμα….

ΑΡΝΑΚΙ: Να σας εξηγήσω….

ΑΓΕΛΑΔΑ: Τι να μου εξηγήσεις, βρε; Θα σε κάνω μαύρο στο ξύλο και θα είσαι πλέον το μαύρο πρόβατο.

ΛΥΚΟΣ: Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτή είναι η ψύχραιμη που πάντα δείχνει κατανόηση για τις μικροσκανταλιές. Ας αναλάβω δράση. (Δυνατά) Κυρία μου, τα σέβη μου! Είμαι ο λύκος Λουδοβίκος, χορτοφάγος, μελετητής θεολογικών κειμένων και ανυπόμονος να θέσω στην αξιοσύνη σας υπαρξιακά ερωτήματα.

ΑΡΝΑΚΙ: Ουάου….

ΑΓΕΛΑΔΑ: Ναι, κι εγώ είμαι η Ρωξάνη, βασίλισσα της Αγγλίας….

ΛΥΚΟΣ: Ελισάβετ λένε τη βασίλισσα της Αγγλίας.

ΑΓΕΛΑΔΑ: Μάλιστα, και πώς από τα μέρη μας, κύριε μελετηρέ λύκε;

ΛΥΚΟΣ: Τύχη αγαθή έφερε τα βήματά μου να συναντηθούν με αυτά του άκακου αμνού.

ΑΓΕΛΑΔΑ: Και αφελούς, θα πρόσθετα…

ΛΥΚΟΣ: Ψάχνω, κυρία μου, την απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα γιατί υπάρχουν οι διάφορες μορφές του κακού στον κόσμο.

ΑΓΕΛΑΔΑ: Μάλιστα. Μπήκαμε αμέσως στα βαθιά. Λοιπόν, κύριε λύκε, στην αρχή ο Θεός δημιούργησε όλα τα όντα πάνω στη γη, ώστε να ζουν με αρμονία και με αγάπη. Αργότερα όμως, ο εγωισμός έφερε τη διχόνοια, τις συγκρούσεις, τους πολέμους και κάθε λογής κακό.

ΛΥΚΟΣ: Εκεί στηρίζεται και ο ρατσισμός και ο κοινωνικός αποκλεισμός;

ΑΓΕΛΑΔΑ: Εύγε, κύριε λύκε. Συνήθως, ρατσιστής είναι αυτός που δεν βλέπει στον άλλον την εικόνα του Θεού, αλλά θεωρεί ότι μόνο αυτός αξίζει. Συνήθως, νομίζει ότι και όλα τα καλά του κόσμου ανήκουν σε αυτόν. Αποκλείει, μειώνει και πολεμά τους άλλους για να ικανοποιήσει το εγώ του.

ΛΥΚΟΣ: Τι ωραία που τα λέτε… Αχ, να ξαναπήγαινα κι εγώ στο σχολείο να σας είχα καθηγήτρια…

Ε΄ ΣΚΗΝΗ: Πινόκιο - Κροκόδειλος – Καραγκιόζης

(Μουσική: Παλιάτσος)

ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ: Όσο ο Λύκος και το Αρνάκι ήταν στη φάρμα με τη θεολόγο Αγελάδα, ο Πινόκιο πλησίασε τον Κροκόδειλο που στεκόταν φοβισμένος και του μίλησε:

ΠΙΝΟΚΙΟ: Γειά σου. Τι κάνεις;

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Καλά. Τι καλά δηλαδή… Τρίκαλα.

ΠΙΝΟΚΙΟ: Φαίνεσαι φοβισμένος και μόνος. Θέλεις να γίνουμε φίλοι;

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Δεν ξέρω.

ΠΙΝΟΚΙΟ: Θα σου πω κάτι για μένα για να μη φοβάσαι και να μου έχεις εμπιστοσύνη. Ο πατέρας μου ο Τζεπέτο με έφτιαξε με ένα χαρακτηριστικό: Να μεγαλώνει η μύτη μου, εάν λέω ψέματα. Έτσι, θα με καταλάβεις αμέσως εάν πάω να σε κοροϊδέψω. Φαντάζεσαι πόσο χρήσιμο θα ήταν αυτό, εάν το είχαν όλοι οι άνθρωποι και τα ζώα;

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Δηλαδή, αληθινά θέλεις να γίνουμε φίλοι;

ΠΙΝΟΚΙΟ: Ναι.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Α, δεν μεγάλωσε η μύτη σου. Άρα το εννοείς;

ΠΙΝΟΚΙΟ: Βέβαια.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Κοίτα να δεις που δεν μεγάλωσε η μύτη σου. Δεν με θεωρείς άσχημο και εχθρό σου;

ΠΙΝΟΚΙΟ: Όχι, βέβαια.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Πάλι δεν μεγάλωσε η μύτη σου. Ούτε με φοβάσαι;

ΠΙΝΟΚΙΟ: Να σου πω… Δεν θα ήθελα να δοκιμάσω τα δόντια σου, αλλά σε γενικές γραμμές δεν σε φοβάμαι. Φαίνεσαι καλό παιδί. Μπορούμε να κάνουμε ενδιαφέρουσα παρέα. Να σε μάθω πράγματα για τις συνήθειες και τη χώρα μου κι εσύ αντίστοιχα να με μάθεις για τη δική σου.

(Μπαίνει ο Καραγκιόζης)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπράβο, βρε παιδιά. Σας ακούω και σας χαίρομαι. Δεν έχετε τίποτε να χωρίσετε. Κι εσύ, Πινόκιο, ενώ όταν ήσουν μικρός ήσουν πολύ σκανταλιάρης, τώρα ακούω ώριμες και σωστές σκέψεις. Ο γέρο Τζεπέτο θα είναι περήφανος για σένα.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Εσείς, κύριε, ποιος είστε;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εγώ είμαι ο Καραγκιόζης Καραγκιοζόπουλος. Παρουσιαστής έργων και ηθοποιός.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Ω, το όνειρό μου είναι αυτό. Και τι ρόλους παίζετε;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τον όμορφο. Με αυτή τη μύτη και με αυτό το χέρι τι λες να παίζω;

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Αχ, γίνεται να κάνετε μια επίδειξη του ταλέντου σας εδώ;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εδώ;

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Ναι.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μες στο δρόμο;

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ: Ναι.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εδώ, μέσα στο δρόμο και στην πλατεία, θα πιαστούμε όλοι από τα χέρια και θα χορέψουμε και θα τραγουδήσουμε.

«Αν όλα τα παιδιά της γης»…

ΤΕΛΟΣ