Το καραγκιοζιλίκι με τις σχολικές απουσίες
Στο ίδιο έργο
θεατές… κάθε χρόνο.
- Το όριο των
απουσιών (64 δικαιολογημένες και 50 αδικαιολόγητες) που απαιτείται για να
θεωρείται η φοίτηση επαρκής, μοιάζει να είναι η λύτρωση από τα κάτεργα για
αρκετούς μαθητές. Κάποιοι μάλιστα φτάνουν το όριο κυρίως των αδικαιολόγητων απουσιών
(λέγε με και κοπάνα) ακριβώς στις 50. Η κλασική νεοελληνική κακομοιριά του «πόσα λιγότερα μπορώ να κάνω». Κι όλοι
οι υπόλοιποι, σιωπηλοί και άπραγοι, καθώς «το
επιτρέπει ο νόμος».
- Συγκεκριμένες
μέρες πριν από τις Πανελλήνιες (…ανάλογα με τα αποθέματα καθενός) σχεδόν όλοι
οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου «αρρωσταίνουν». Και πηγαινοέρχονται γονείς και
χαρτάκια γιατρών που πιστοποιούν του λόγου το «αληθές». Κάποιοι μάλιστα
αξιοποιούν και το παραθυράκι του νόμου για +50 απουσίες σε περίπτωση νοσηλείας
σε νοσοκομείο. Θαυματουργικά βέβαια, όλοι οι μαθητές χαίρουν άκρας υγείας για
την παρακολούθηση των πάσης φύσεως φροντιστηριακών μαθημάτων.
- Μπουγάδες,
μαγειρέματα, πιέσεις, αδιάφορα σφυρίγματα (και όλα νομότυπα) σε αρκετές
συνεδριάσεις συλλόγων.
- Το Υπουργείο
Παιδείας παρακολουθεί και αγχώνεται. Γι’ αυτό συχνά δίνει τη λύση. Φέτος, ο
αγαπητός μας κ. Φίλης θυμήθηκε – λίγες ημέρες πριν από τις Πανελλήνιες – την
εποχική γρίπη. Με μια εγκύκλιο – μνημείο, ουσιαστικά μάς είπε: Βαπτίστε όποιες
απουσίες θέλετε ως γριπούλα κι ας πάνε από εκεί που ήρθαν. Τόσο απλά. Δεν θα
ξεχάσουμε βέβαια την κυρία Διαμαντοπούλου (γνωστή και ως Υπουργό φωτοτυπίας)
που το 2010 και ένα μήνα πριν από τις Πανελλήνιες έδωσε ένα μπόνους 30% στις
απουσίες, καθώς είχε πέσει πολύ νωρίς το Πάσχα!!
- Για όλα τα
παραπάνω δεν έχει βγει ποτέ ούτε μια ανακοινωσούλα, ούτε μια καταγγελιούλα από
την άλλοτε λαλίστατη ΟΛΜΕ και τις κατά τόπους ΕΛΜΕ…
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος - Εκπαιδευτικός
Κατ αρχάς οφείλω να σας συγχαρώ πρωτίστως γιατί ενδιαφέρεστε να διασώσετε το κύρος και την αξία του σχολείου αλλά και για το θάρρος που δείχνετε. Εύγε σε Σας σαν άνθρωπο και σαν εκπαιδευτικό!! Λίγους σαν Εσάς χρειαζόμασταν στην εκπαίδευση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη συνέχεια θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι όλο αυτό που σε Εσάς, δικαίως, φαίνεται τραγικό για τον δικό μας τόπο είναι, συγχωρήστε μου την έκφραση, αστείο.
Στο σχολείο των παιδιών μας, σε χωριό των Καλαβρύτων, οι απουσίες δεν λογίζονται καν. Μαθητές επί δύο σχεδόν μήνες βάφουν το σχολείο με την παρότρυνση του λυκειαρχη χωρίς να μπάινουν απουσίες. Μαθητές που δεν πατούν ποτέ στο σχολείο παρά μόνο για τις εκδρομές δεν χάνουν ποτέ την τάξη τους. Μαθητές που γράφουν σε βασικά μαθήματα όπως τα μαθηματικά, η φυσική και τα αρχαία 4 και 5 έχουν βαθμούς 17 και 18 στα αντίστοιχα μαθήματα. Μαθητές που δεν γνωρίζουν καλά ανάγνωση και γραφή και δυσκολεύονται σε πράξεις μέχρι το 10, χωρις καμια υπερβολή, αποκτούν απολυτήριο λυκειου και συνήθως με πολύ καλό βαθμό.
Μη μας πείτε να κάνουμε καταγγελίες σε δευτεροβάθμιες εκαπιδεύσεις. Εδώ οι πάντες γνωρίζουν τα πάντα και γνωρίζονται μεταξύ τους και μόνο μας εγκαλούν χωρίς καμία βελτίωση.
Λυπάμαι για την κατάντια της παιδείας και χαίρομαι που υπάρχετε εσείς οι ελάχιστοι.
Τα δείγματα που αναφέρουν τόσο ο ιστογράφος όσο και ο σχολιαστής παραπάνω είναι απολύτως αντιπροσωπευτικά. Υπάρχει περίπτωση να αλλάξουμε ως χώρα; Τότε θα πετάξει και ο γάιδαρος.
ΑπάντησηΔιαγραφή