Το θέατρο σκιών στο μάθημα των Θρησκευτικών



Αυτός είναι ο τίτλος της ερευνητικής εργασίας (project), την οποία δούλεψε και παρουσίασε μια ομάδα μαθητών της Β΄ τάξης του Γενικού Λυκείου Γαζίου για το σχολικό έτος 2013 – 2014. Υπεύθυνος καθηγητής ήταν ο θεολόγος του σχολείου Παναγιώτης Ασημακόπουλος.
Η ιδέα που υλοποιήθηκε είχε τρία σκέλη: α) να αναβιώσουμε έναν μάλλον ξεχασμένο τρόπο θεατρικής ψυχαγωγίας (θέατρο σκιών), β) να δημιουργηθεί μια θεατρική παράσταση εμπνευσμένη από μια διδακτική ενότητα του σχολικού βιβλίου των Θρησκευτικών της Β΄ Λυκείου, και γ) να παρουσιαστεί η εργασία και να ερευνηθεί εάν και κατά πόσο μπορεί να αξιοποιηθεί διδακτικά αυτή η πρόταση.
Έγιναν δυο θεατρικές παραστάσεις. Ανάλογα με τα χαρίσματα και τις επιθυμίες τους, οι μαθητές δημιούργησαν φιγούρες και σκηνικά, έγραψαν το σενάριο και επιμελήθηκαν τη μουσική. Σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας, συνεργαστήκαμε, εκμεταλλευτήκαμε τους πρόθυμους (!!!), κυνηγήσαμε τους «αραχτούς» (….), μαλώσαμε, γελάσαμε, παίξαμε ρόλους της ζωής, όπως του Καραγκιόζη, του Χατζηαβάτη, του Μορφονιού και της Μορφονιάς, του Σταύρακα.  Σίγουρα το χαρήκαμε.

Η πρώτη μας παράσταση ήταν δοκιμαστική και ήταν μια σύγχρονη «ανάγνωση» της παραβολής του Καλού Σαμαρείτη. Ως σκηνή χρησιμοποιήσαμε ένα χαρτόκουτο από το γειτονικό μπακάλικο που κάποτε κουβαλούσε φρούτα. Ο πάτος του αφαιρέθηκε και καλύφθηκε από λαδόχαρτο για την κουζίνα. Οι χάρτινες μικρές φιγούρες ήταν στηριγμένες σε καλαμάκια προορισμένα για σουβλάκια, για τα οποία διαπιστώσαμε μια ακόμη χρησιμότητα. Η σκηνή φωτιζόταν από φωτιστικό που στην υπόλοιπη ζωή του βρίσκεται σε οικιακό γραφείο μαθήτριας.
Στη δεύτερη παράσταση ανεβήκαμε επίπεδο. Επιλέχθηκε η ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης για τη δημιουργία του Αδάμ και της Εύας και την εμφάνιση του κακού (διδακτικές ενότητες 10 και 11 του σχολικού βιβλίου της Β΄ Λυκείου). Ο ξυλουργός μπαμπάς μιας μαθήτριας έφτιαξε ένα δίμετρο ξύλινο πλαίσιο και οι ηλεκτρολόγοι του δήμου πρόσφεραν τα φώτα τους. Ψαλίδια, χαρτόνια, μολύβια, κόλλες, μπογιές, δίκαρφα, ακτινογραφίες (που κάποτε εικόνιζαν χέρια, πόδια και θώρακες), πινέζες, ξύλινα χερούλια και σφυριά μπήκαν στην τάξη μας και δούλεψαν για μας. Τα χέρια των παιδιών δημιούργησαν τον Αδάμ, την Εύα, το φίδι και το δέντρο της γνώσης, τον Καραγκιόζη με τη χρονομηχανή του, τη σχολική τάξη με τον Άρη και την Αγάπη που πετάγονται στο μάθημα των Θρησκευτικών και τη θεολόγο καθηγήτρια που τους μαλώνει. 
Με βάση το αστείο, το πείραγμα και το χιούμορ, προσφέραμε το νόημα του μαθήματος. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα μας δικαίωσε….





Σχόλια

  1. Εξαιρετική ιδέα, μπράβο στους μαθητές και φυσικά στο διδάσκοντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγχαρητήρια!!!!!!!!!!!!!! Έτσι, να ξεφύγουμε λίγο απο τα στερεότυπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγχαρητήρια σε όλη τη δημιουργική ομάδα και στον καθοδηγητή της. Όχι που μας λένε οπισθοδρομικούς....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιώργος Στριλιγκάς1 Ιουλίου 2014 στις 6:45 μ.μ.

    Αγαπητέ Παναγιώτη,
    Συγχαρητήρια και σε σένα και στα παιδιά για τη δημιουργική ιδέα σας και το όμορφο διδακτικό αποτέλεσμα.
    Η εργασία αυτή, που είναι πολυεπίπεδη (δημιουργική γραφή, συνεργατικότητα, βιωματική συμμετοχή, αναστοχασμός, έκφραση κλπ.) είμαι βέβαιος ότι άφησε καλό μαθησιακό αποτέλεσμα και πλούσιες εμπειρίες σε όλους.
    Καλό καλοκαίρι και καλή συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…