Εκτρώσεις: Αριθμοί και μαρτυρίες

….σε αριθμούς

….στην Ελλάδα

- Σε αναλογία πληθυσμού η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο στις εκτρώσεις. Ο αριθμός τους υπολογίζεται σε περίπου 200.000 (νόμιμες και παράνομες), τη στιγμή που οι γεννήσεις είναι περίπου 100.000 το χρόνο με συνεχή τάση μείωσης.

- Περίπου 150.000 ζευγάρια δεν μπορούν να κάνουν παιδί. Μία από τις βασικές αιτίες υπογονιμότητας είναι οι επιπλοκές από έκτρωση στο ιατρικό ιστορικό της γυναίκας.

- Από τις 200.000 εκτρώσεις, οι 40.000 γίνονται σε ανήλικα κορίτσια ηλικίας κάτω των 18 ετών. Το ένα τρίτο από αυτές γίνονται σε γυναίκες παντρεμένες, που θα ήθελαν να τις αποφύγουν, αν είχαν τα οικονομικά μέσα για μεγαλύτερη οικογένεια.

- Από το 1980 – 1999, η Ελλάδα παρουσιάζει μείωση της γονιμότητας κατά 41%, ποσοστό διπλάσιο σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.

- Στην  Ελλάδα, το 1980 αντιστοιχούσαν 2,2 παιδιά σε κάθε ζευγάρι ενώ το 2000 ο αριθμός έπεσε στο 1,3. Να σημειωθεί ότι ο αριθμός ανανέωσης του πληθυσμού είναι 2,1 ανά ζευγάρι.

- 1 στις 4 Ελληνίδες ηλικίας 16 έως 45 ετών έχει εμπειρία τουλάχιστον μια έκτρωσης.

(17^ο Ιατρικό Συνέδριο, Θεσ/νίκη, καθηγητής Ιατρικής Σχολής Ιω. Μπόντης)

…στον κόσμο

- 46.000.000 εκτρώσεις το χρόνο γίνονται παγκοσμίως, εκ των οποίων τα 19.000.000 χαρακτηρίζονται ιδιαίτερα επικίνδυνες, λόγω άγνοιας των γυναικών και απουσίας σωστών ιατρικών μεθόδων και καταρτισμένου ιατρικού προσωπικού.

- Μία γυναίκα πεθαίνει κάθε 6,5 λεπτά σε κάποια γωνιά του πλανήτη από επιπλοκές εκτρώσεων που διενεργούνται υπό πλημμελείς συνθήκες.

….μέσα από μαρτυρίες

«Απορώ τι νόμους θα είχαμε για την έκτρωση, αν το κοιλιακό τοίχωμα της γυναίκας ήταν διάφανο;

(Dr. Robert Nathanson)

«Μ’ έβαλαν σ’ εκείνο το ίσιο κρεβάτι. Άσπρο σεντόνι, άσπρο ταβάνι, άσπρη μπλούζα του γιατρού. Φοβόμουν. Αισθανόμουν το τσίμπημα της βελόνας κι έτσι, καθώς ένιωθα να χάνομαι στο κενό, σκέφτηκα πως τίποτα δε με νοιάζει πια. Ξαναβρήκα τον εαυτό μου σ’ ένα άλλο δωμάτιο. Προσπάθησα να σηκωθώ. Ζαλιζόμουν και πονούσα. Η νοσοκόμα θέλησε να με ησυχάσει. Την έπεισα πως είμαι καλά, ντύθηκα κι έφυγα σαν κυνηγημένη. Το άλλο πρωί πήγα στο πανεπιστήμιο. Επτά μήνες αργότερα θυμάμαι εκείνο το χαμένο μωρό. Μεγαλώνει δίπλα μου σαν σκιά χωρίς να το βλέπει κανείς εκτός από μένα».

(Ελένη Κ., 20 ετών, φοιτήτρια)

«Λονδίνο. Η Βρετανίδα αθλήτρια Tasha Danvers, έκτη στον κόσμο, είδε τα όνειρά της για συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας να καταστρέφονται, αλλά και οικονομικές δυσκολίες να την απειλούν, καθώς ανακάλυψε πως ήταν έγκυος. «Ήταν ο πιο ακατάλληλος καιρός για εγκυμοσύνη», δήλωσε η αθλήτρια. «Αν έτρεχα στην Αθήνα θα είχα περισσότερη οικονομική σιγουριά, μεγαλύτερη αναγνώριση. Ούτε σπίτι δεν έχουμε ακόμα και εγώ φέρνω το μεγαλύτερο εισόδημα στην οικογένεια. Σκέφτηκα να κάνω έκτρωση». Όμως τελικά, εκείνη και ο Darrell Smith, σύζυγος και προπονητής της, αποφάσισαν διαφορετικά. «Ερχόταν συνέχεια στο μυαλό μας ο λόγος του Χριστού: Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, εάν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του; Για μένα, όλος ο κόσμος ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ταυτόχρονα ένιωθα ότι χάνω την ψυχή μου. Αποφασίζοντας ότι δεν θα έκανα έκτρωση, ένιωθα ευτυχισμένη, παρότι ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο οικονομικά κι ότι θυσίαζα τα όνειρά μου για μετάλλιο».

(Tasha Danvers)

«Είμαι μαία και θα ήθελα να πω την άποψή μου για τις εκτρώσεις. Ευτυχώς, δεν έχω προσωπική εμπειρία, έχω όμως αναρίθμητες εμπειρίες από εκτρώσεις πολλών γυναικών στις οποίες πρέπει να παραβρίσκομαι και να στηρίζω ψυχολογικά. Κατά τη δική μου άποψη, η έκτρωση είναι μια από τις δύο χειρότερες εμπειρίες που μπορεί να βιώσει μια γυναίκα (η άλλη είναι ο βιασμός). Δυστυχώς όμως έχει καταντήσει να παίζει το ρόλο της αντισύλληψης ειδικά για τις νεαρές ηλικίες που επικρατεί μεγάλη άγνοια. Έχω γνωρίσει γυναίκα που έχει κάνει 37 εκτρώσεις και κοπέλα 20 ετών που έχει κάνει 10 εκτρώσεις!!! Θέλω να στείλω ένα μήνυμα προς όλες τις γυναίκες: η έκτρωση δεν είναι αντισύλληψη, διαβάστε, ενημερωθείτε, συνειδητοποιήστε την κατάσταση. Το κόστος είναι πολύ μεγάλο, ψυχικό και σωματικό!

(Άννα Κονοβέση, μαία)

Υ. Γ.: Αν κατάφερες και διάβασες όσα αναφέρονται παραπάνω είναι επειδή όταν ήσουν έμβρυο, οι γονείς σου αποφάσισαν ότι πρέπει …να ζήσεις.