Σας θαυμάσαμε, κυρία Διαμαντοπούλου…

Αγέρωχη και σοβαρή, μια από τους λίγους «επισήμους» που κατάφεραν να ανέβουν και να παραμείνουν στα βάθρα. Αρκετοί άλλοι δεν ευτύχησαν φέτος, καθώς κάποιες «φασιστικές μειοψηφίες», όπως αποκάλεσε ο Υπουργός Χρ. Παπουτσής το πλήθος του αυθόρμητου λαού, δεν τους το επέτρεψαν. Εικόνες ντροπής έλεγαν τα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε. αλλά δεν κατάλαβα τι εννοούσαν: το λαό που έλεγε ΟΧΙ στη νέα Κατοχή ή τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς των δεινών των Ελλήνων να φεύγουν ατάραχοι και συχνά προκλητικοί;

Ας γυρίσουμε σε εσάς… Τι να έκρυβε το αυστηρό βλέμμα στη θέα μαθητών να παρελαύνουν κρατώντας μαύρα μαντήλια; Πώς τσαλαπατήθηκε το «πρώτα ο μαθητής» από κάτι ανάγωγους που γύριζαν αντίθετα το κεφάλι σε αυτήν που το έλεγε με στόμφο και καλούσε τους μαθητές να της πουν τα παράπονά τους από τους κακούς καθηγητές; Γιατί έχετε καιρό να τους καλέσετε; Σίγουρα θα έρθουν. Έχουν πολλά να σας πουν. Μάλλον δεν θέλετε να τα ακούσετε….

Πώς να αισθάνεται μια Υπουργός Παιδείας να βλέπει τις αστυνομικές δυνάμεις να απωθούν τους εκπαιδευτικούς που είναι οι «πρωταγωνιστές της εκπαίδευσης» και τους γονείς με τους οποίους «χτίζουμε το σχολείο του αύριο» και να τους εμποδίζουν να δουν τα παιδιά τους να παρελαύνουν; Παιδεία και δημοκρατία φρουρούμενη και αστυνομοκρατούμενη. Κάτι μου θυμίζει…. Τα σχοινιά του επισήμου βάθρου σας δεν ήταν αρκετά να δέσουν τα μάτια μας από τη θέα της μοναξιάς, της παγωμάρας και της αποτυχίας. Ευτυχώς, βρέθηκαν οι μαθητές και τσαλάκωσαν την αξιοθρήνητη και αποστειρωμένη εικόνα που επιδιώξατε να προβάλετε.

Και το κερασάκι στην τούρτα, οι δηλώσεις σας μετά. Αλήθεια…, πρόκειται για μια εθιμοτυπική αναγκαιότητα με στοιχεία καταναγκασμού ή για αυθόρμητη έκφραση της συγκίνησης και του ψυχικού παλμού; Εάν είναι το πρώτο, να τις δικαιολογήσω. Αλλιώς, συγχωρέστε με, αλλά οι γραμματικές μου γνώσεις και η διανοητική μου κατάσταση δεν επαρκούν για να συλλάβω το μέγεθος του ασυλλήπτου.

Εάν πάντως κάτι είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο, αυτό είναι το πέπλο προστασίας γύρω σας από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. και από τους πρόθυμους σκληροπυρηνικούς κομματικούς χειροκροτητές σας. Από τη μεταπολίτευση και μετά, Υπουργοί Παιδείας με λιγότερα ατοπήματα και περνούσαν στο περιθώριο με συνοπτικές διαδικασίες. Εάν κάποιος προηγούμενος υπουργός είχε διαπράξει το φετινό αίσχος με την απουσία των βιβλίων από τα σχολεία ίσως να είχε διαγραφεί και από το κόμμα του.

Οι φετινές όμως αξιόλογες και γνήσιες παρελάσεις ενώπιον του λαού, των μαχητών του έπους του ’40 και των μνημείων της ιστορίας μας, χωρίς να παρεμβάλλονται κάποιοι που γυρίζουν την πλάτη σε αυτά και σε εμάς, δείχνουν περίτρανα ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Έστω και εάν μυωπικά και προκλητικά αρνείστε να το παραδεχθείτε. Τι να κάνουμε; Το μηνιαίο επταχίλιαρο, οι αμοιβές των επιτροπών και κάτι ψιλά ακόμη πρέπει να αρχίσουν να κοστίζουν. Όχι μόνο σε εμάς αλλά και σε εσάς. Και σκεφτείτε ότι είμαστε ακόμη στην αρχή της σχολικής χρονιάς. Και έχουμε κι άλλες εορταστικές εκδηλώσεις μπροστά μας…