Ο Ιωάννης Καποδίστριας και το ασκέρι του GAP

Την Τρίτη 4 Οκτωβρίου κλείνουμε δυο χρόνια από τη μέρα που με ένα τσουβάλι ψέματα κέρδισε τις εκλογές στη χώρα (με τον ίδιο αριθμό ψήφων που τις έχασε το 2007) το αλήστου μνήμης σοσιαλιστικό κόμμα, το οποίο έχει μετονομαστεί σε ΤΑΣΟΚ (Τρόικα Αναπαύσου, Συνεχίζω Ολοκληρωτική Καταστροφή). Από τότε ένα ασκέρι (τουρκική λέξη που σημαίνει στρατός και όχλος) από βολευτές, συνδικα-ληστές και «δικά μας παιδιά» συνεργάζονται για να μην μπορείς να συντηρήσεις εσύ το σπίτι σου και να μεγαλώσεις τα παιδιά σου με αξιοπρέπεια. Για να μην έχεις δασκάλους και καθηγητές ούτε και σχολικά βιβλία παρά μόνο DVD με τη γλώσσα που σου ετοιμάζουν: τα greeklish.

Στις 9 Οκτωβρίου (πέντε μόλις ημέρες μετά…) συμπληρώνονται 180 χρόνια από τη δολοφονία του μεγαλύτερου Έλληνα (το Ε κεφαλαίο) πολιτικού που γνώρισε αυτός ο τόπος: του Ιωάννη Καποδίστρια. Ο πρώτος κυβερνήτης της ανεξάρτητης μεν, αλλά μικρής και ταλαιπωρημένης Ελλάδας. Ίδρυσε σχολεία (κάποιοι άλλοι τα κλείνουν), ανέπτυξε την οικονομία (κάποιοι άλλοι την διαλύουν) και ενίσχυσε τη θέση της Ελλάδας στο εξωτερικό (κάποιοι άλλοι την ρεζιλεύουν).

Ως ελάχιστη τιμή για τη μνήμη του αλλά και για θίξιμο στο φιλότιμο (τι λέξη, Θεέ μου… πού να τη βρεις σήμερα στους διοικούντες;) των τρωκτικών που λυμαίνονται τη χώρα, παραθέτω τα εξής λόγια του αείμνηστου Ηγέτη (το Η κεφαλαίο): «…Ελπίζω ότι όσοι εξ´ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μετ´ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ´ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της…Εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Και φυσικά, στις 9 Οκτωβρίου 1831 δολοφονήθηκε από ελληνικό χέρι με ξένη καθοδήγηση. Α, ρε Έλληνα… Ως πότε θα είσαι πιόνι των δοσίλογων, των συμφερόντων και των ξένων;

Το κενό που άφησε ο κυβερνήτης ήταν δυσαναπλήρωτο. Όμως η αξία του δεν έσβησε. Ακόμη και 180 χρόνια από το θάνατό του τον θυμόμαστε και τον τιμάμε. Το κακό (για τους άλλους…) είναι ότι τον συγκρίνουμε με το σήμερα. Ουδεμία σύγκριση, αδερφέ. Εκτός από ένα σημείο. Ήρθε κι αυτός από το εξωτερικό. Εκεί διέπρεπε αλλά σε μια δύσκολη συγκυρία εγκατέλειψε τα πάντα (ανέσεις, δόξα, χρήμα) και ήρθε για να υπηρετήσει με ψυχή και αλήθεια την Ελλάδα. Και έμεινε στην ιστορία ως ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας. Ο άλλος θα μείνει ως …GAP!!