Τι σου είναι η καρδιά…



Πόσο τυχεροί αυτοί που έχουν βρει το νόημα της ζωής! Εξασφάλιση, τακτοποίηση, επιβεβαίωση. Εμείς να είμαστε καλά… Κουκιά μετρημένα…
Τι να κάνεις με τους άλλους!! Ψάχνουν στα σκουπίδια για ουρανό, αναζητούν στα μάτια για σπίθες. Κι εμπιστεύονται, και γαντζώνονται, και ανεβαίνουν, και πέφτουν.
Είναι αστείο να τους παρακολουθείς πώς προσπαθούν να πείσουν ότι έχουν τον έλεγχο, ότι «όλα καλά». Θέλουν να πετάξουν, αλλά προσπαθούν να χωρέσουν μέσα στο κοστούμι των άλλων. Θέλουν να φωνάξουν, αλλά είναι ώρα κοινής ησυχίας. Θέλουν να κλάψουν, αλλά "είναι σωστό να σε δουν οι άλλοι";
Αχ, αυτή η καρδιά. Η ελεύθερη και ζωντανή! Ψάχνει το μοναδικό, ζει για το αληθινό. Μεγαλώνει όμως και με κούφιες λέξεις, ακολουθεί και την απάτη. Συχνάζει στο λιμάνι και στον ανοιχτό ορίζοντα, περιμένοντας να σαλπάρει. Με το κουρσάρικο του γητευτή, του έρωτα. Για μακρινά πελάγη, γι’ αχαρτογράφητα νερά. Για αυτό που ονόμασαν απόλυτη ευτυχία, για τη χώρα που είπαν ότι κατοικεί το όνειρο. Κάποιες φορές γυρίζει πίσω. Τσακισμένη…
Και μην ακούς που λένε ότι υπάρχουν άτολμες και τολμηρές καρδιές. Όλες είναι το ίδιο. Απλά κάποιες αντέχουν περισσότερες πληγές, έχουν δει πιο πολύ ουρανό.
Πόσο τυχεροί αυτοί που έχουν βρει το νόημα της ζωής! Τι σημασία έχει που δεν ζουν; Άλλωστε, ούτε που το φαντάζονται…

Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…