Οι μάσκες μου


Το αποφεύγω αυτό το δωμάτιο. Μπαίνω όμως πού και πού. «Πώς θα ήταν η ζωή μου, αν…;» Αυτός ο μόνιμος ψίθυρος με καλεί. Για άλλη μια φορά, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω. Παντού μάσκες. Όλες φανταχτερές, πολύχρωμες, απατηλές. Αλλά, μάσκες…
«Πώς θα ήταν η ζωή μου, αν…;»
Παράξενο, θα μου πεις. Μιλάνε οι μάσκες; Φαίνονται σαν ζωντανές, αλλά είναι μάσκες.
Παράξενο να μιλάνε οι μάσκες. Το πιο παράξενο όμως είναι άλλο. Είναι στο δικό μου δωμάτιο, αλλά δεν είναι δικές μου. Είναι αυτών που συνάντησα, αυτών που με έπεισαν. Πήραν κάτι, αλλά μού άφησαν και κάτι. Φαίνονται σαν ζωντανές, φαίνονταν σαν ζωή.
«Πώς θα ήταν η ζωή μου, αν…;»

Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…