Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες

Τι είναι ο χρόνος; Ένας καμβάς που μάς προκαλεί να τον ζωγραφίσουμε. Άλλος δεν θέλει να λερωθεί και τον αφήνει έτσι. Καλύτερα. Τι θα πει ο κόσμος αν με δει πιτσιλισμένο με χρώματα; Καλό είναι και το γκρι. Επιβίωση να με λες… Άλλος πιάνει τα χρώματα με λαχτάρα και πασχίζει να μην του μείνει σημείο αζωγράφιστο. Κοίτα τον πώς έγινε! Λευκό στο μέτωπο και μπλε στα μάγουλα, κόκκινο πάνω από την καρδιά, πράσινο στα χέρια και μωβ στα πόδια. Δεν έχουν στεγνώσει ακόμη τα χρώματα. Ειδικά εκείνο το κόκκινο. Μη με ακουμπάς! Θα με λερώσεις! Ζωή το λένε… Αμάν και αυτή η επιμονή σου να θέλεις να εξηγήσεις τον πίνακά σου, τώρα που τον τελειώνεις! Αφού δεν θα τα καταφέρεις. Άντε, κάνε μια προσπάθεια. - Λοιπόν, εκεί μέσα στο μπαούλο έχω φυλάξει τις εμπειρίες, τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα, η λίμνη συμβολίζει τα δάκρυά μου και ο ήλιος το γέλιο μου, τα συννεφάκια είναι αυτοί που έφυγαν, με πράσινο έχω κάνει την ελπίδα για το νέο. - Ωραία! Ποιοι είναι αυτοί, οι οποίοι ίσα που φαίνονται

Ένα μικρό δήγμα (δεν είναι λάθος η ορθογραφία...) για το πώς σύγχρονα, γνωστά και αγαπημένα τραγούδια μπορούν να υπηρετήσουν τη θεολογική προοπτική του μαθήματος των Θρησκευτικών. Τα παρακάτω συνδυάζονται με τα υπέροχα κείμενα του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, που παρατίθενται στη σελίδα 38 του Φακέλου του μαθήματος των Θρησκευτικών της Γ΄ Λυκείου, στην ενότητα 2.3 Συμβίωση.  Λειτουργούν ως αφορμή για πολλές συγκρίσεις, αντιθέσεις και συμπεράσματα:        «Φωτιά εσύ, νερό εγώ, γλυκιά στιγμή για μας θα ζει, εσύ εισ’ εγώ κι εγώ εσύ.         Εγώ κι εσύ θα πει Θεός, εγώ κι εσύ μαζί Θεός, κι όταν μ’ αγγίζεις όλα είναι φως». (Ανδριάνα Μπάμπαλη) «Μη, μη μ' ακουμπάς, όπου μ' αγγίζεις πονάω, μια φεύγεις, μια ξανά γυρνάς,    μη μ' ακουμπάς, ήσουν Θεός στη ζωή μου, μα φεύγω ψυχή μου». (Πέγκυ Ζήνα) Γιατί; (Από διαγώνισμα Α΄ τετραμήνου σε τμήματα της Γ΄ Λυκείου) Παναγιώτης Ασημακόπουλος Θεολόγος καθηγητής

Ξέρεις γιατί σου αρέσουν τα ερωτικά και συναισθηματικά τραγούδια; Επειδή εσύ ποτέ δεν θα κάνεις αυτά που λένε. Δεν σου επιτρέπεις. Ξέρεις γιατί σού αρέσουν οι ιστορίες με αυτούς που πάνε για την αγάπη τους ως το τέλος του κόσμου; Επειδή εσύ δεν θα βγεις ποτέ από την πόρτα σου.  Πότε ήταν η τελευταία φορά που παρασύρθηκες από ένα όνειρο; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κολύμπησες στη φεγγαρολουσμένη θάλασσα του έρωτα; Πότε θέλησες και χάθηκες στην αβεβαιότητα μιας αγάπης; Πάει καιρός… Τι θα πει ο κόσμος; Προτιμάς το στέρεο έδαφος της λογικής. Σου αρέσει το τετράγωνό της. Με λίγο στρίμωγμα, χωράς μέσα του και βολεύεσαι. Σε οδηγεί πια το μυαλό σου. Σταθερά και σίγουρα. Κι ας κολυμπάς στα λασπόνερα των στερεοτύπων, κι ας χάνεσαι άθελά σου στη φυλακή των «πρέπει». Πρέπει να θέλεις. Έτσι είναι η ζωή, έτσι κάνουν όλοι… Θα ξαναφτιάξεις τον παιδικό σου κόσμο; Θα πάρεις πάλι αγκαλιά την κούκλα σου για να της πεις τα μυστικά που δεν καταλαβαίνουν οι μεγάλοι; Θα ανέβεις στο σκουριασμέ

ΝΑΙ. Μένουμε …Θρησκευτικά! Γιατί; - Το «ανακάτεμα» της ύλης πλέον μού δίνει τη δυνατότητα να κάνω μεγαλύτερη χρήση της Αγίας Γραφής, των Πατέρων της Εκκλησίας και συγχρόνων θεολογικών γραφών. Τα προηγούμενα – συστηματικά μεν, πλην όμως προσανατολισμένα σε μία θεματική – βιβλία είχαν πιο στεγανή και στενή λογική (λογικό για αυτό που εξυπηρετούσαν). - Δεν με δεσμεύει ένα βιβλίο και προσπαθώ (στα μέτρα των δυνατοτήτων μου) να μετατρέψω την ευελιξία αυτή σε ελευθερία σκέψης και κρίσεων, σε ζωντανή θεολογία και σε αγάπη για το μάθημα. - Χρησιμοποιώ το πλούσιο υλικό των Φακέλων, αξιοποιώ το υλικό που έως τώρα είχα, μπαίνω και σε άλλα χωράφια και, σε συνδυασμό με τη μικρή μου εμπειρία, σχεδιάζω το μάθημά μου. - ΕΠΙΛΕΓΩ από το υλικό και τις δραστηριότητες ό,τι με εξυπηρετεί, ό,τι ταιριάζει στις ανάγκες της τάξης μου και στη δική μου ιδιοσυγκρασία και λογική. - Εδώ και τρεις μήνες εφαρμογής των ΝΠΣ, βλέπω μεγαλύτερο ενδιαφέρον, συμμετοχή και προβληματισμό στους μαθητές μου. (Σημ

Η φτώχεια δεν προκύπτει από την έλλειψη πλούτου, αλλά από την άνιση κατανομή Φτώχεια και ανισότητα:                     Ø 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. 854 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από πείνα. 50.000 άνθρωποι πεθαίνουν την ημέρα από αίτια που σχετίζονται με τη φτώχεια (έλλειψη τροφής, ασθένειες που θα μπορούσαν να προληφθούν, AIDS , άδικες εμπορικές πολιτικές).                     Ø 600 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Κάθε χρόνο περισσότερα από 10 εκατομμύρια παιδιά σκοτώνουν η πείνα και οι συνεπακόλουθες αρρώστιες. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους 30.000 παιδιά: ένα παιδί κάθε τρία δευτερόλεπτα!!                     Ø 500.000 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της γέννας – αυτό σημαίνει ένα θάνατο κάθε λεπτό.                     Ø 800.000.000 άνθρωποι – εκ των οποίων 584.000.000 γυναίκες - είναι αναλφάβητοι