Κλαίνε οι άντρες;


  Ναι. Κλαίνε. Μπορεί να πασχίζουν να μην τους δεις, αλλά κλαίνε. Όταν νιώσουν ότι σε πλήγωσαν, ότι σε βάρυναν, ότι σε συννέφιασαν. Κλαίνε από συναίσθημα, κλαίνε από πόνο. Τον σωματικό τον αντέχουν περισσότερο, στον ψυχικό παραδίδονται πιο εύκολα.
Κλαίνε κι όταν γελάνε, όταν το παίζουν άνετοι, όταν τάχα αδιαφορούν. Τους καταλαβαίνεις αμέσως. Δεν μπορούν να σε κοιτάξουν στα μάτια. Παλεύουν να κρατήσουν χαρακτήρα, να τηρήσουν τα προσχήματα, να στεριώσουν τα στερεότυπα, αλλά...
Κλαίνε από αγάπη. Και για την αγάπη. Τους σμιλεύει, τους ωριμάζει, τους δυναμώνει.
Να το θυμάσαι, κορίτσι μου. Οι άντρες κλαίνε. Τα αρσενικά σε κονσέρβα δεν κλαίνε…

Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…