Περί παρελάσεων και άλλων δαιμονίων…

(Αδριανούπολη, 25 - 3 - 1922)

            Να εξηγηθώ για να …παρεξηγηθώ! Ο καθένας σε αυτή τη ζωή ό,τι θέλει βλέπει και ό,τι θέλει καταλαβαίνει. Ως εκ φύσεως αντίθετος με τη στρατιωτική νοοτροπία και το μιλιταριστικό πνεύμα, στις μαθητικές παρελάσεις βλέπω τα κάτωθι:
α) Τους μαθητές μου να βαδίζουν με χαμόγελο και ζωντάνια σε μία συμβολική εκδήλωση απόδοσης τιμών σε ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους για να υπηρετήσουν αξίες και ιδανικά (φιλοπατρία, ελευθερία, αξιοπρέπεια, κ.λ.π.)
β) Μικρούς και μεγάλους να καμαρώνουν μέσα στις ποικίλες, περίτεχνες και πολύχρωμες παραδοσιακές ενδυμασίες του τόπου μας. Στοιχείο πολιτισμού, λαογραφίας και ιστορίας, όπως συμβαίνει και σε αντίστοιχες παρελάσεις σε κάθε γωνιά αυτού του πλανήτη.
γ) Μικρές ψηφίδες ιστορίας και σεβασμού των συμβόλων, μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας της σημαίας, των τραγουδιών και των λόγων που ακούγονται. Στο χέρι εκπαιδευτικών και γονιών είναι να αξιοποιήσουμε σωστά τις ευκαιρίες και να αποφύγουμε τη σκοτεινιά του εθνικισμού.
δ) Ευκαιρία για σύναξη της κοινότητας επί το αυτό, σε μία ημέρα διαφορετική από την τετριμμένη καθημερινότητα.
Δεν ξέρω, βέβαια, τι βλέπουν αυτοί που …δεν πάνε!
«Οι παρελάσεις είναι κατάλοιπο του Μεταξά», αναφώνησε ο μέσος σύγχρονος ημιμαθής φωταδιστής, για να πουλήσει και «ιστορική γνώση» και μούρη δημοκράτη. Πού να ξέρει ότι οι μαθητικές παρελάσεις άρχισαν νωρίς στο νέο ελληνικό κράτος, όταν ακόμη και ο Μεταξάς ήταν αγέννητος. Επί Χαριλάου Τρικούπη και Ελευθερίου Βενιζέλου εδραιώθηκαν περισσότερο. Ο Μεταξάς έδωσε – για ευνόητους λόγους – στρατιωτικό πνεύμα στις μαθητικές παρελάσεις, το οποίο εν πολλοίς έχει πλέον ξεπεραστεί (και καλώς), κυρίως από την αλλαγή νοοτροπίας της εκπαιδευτικής κοινότητας.
(Από τη σελίδα στο facebook του συναδέλφου Ιω. Μπουγά)

«Να καταργηθούν οι παρελάσεις, δεν γίνονται πουθενά στην Ευρώπη», επιμένει ο φίλος μας. Αχ, αυτό το κόμπλεξ των νεοελλήνων! (Άσε δε που παρελάσεις γίνονται και στο εξωτερικό. Ω, ναι!!).
Ζητάω κι εγώ την κατάργηση των παρελάσεων. Με μία προϋπόθεση: Να βάλουμε στη θέση τους κάποιες εκδηλώσεις που να υπηρετούν επάξια τρεις στόχους: α) την απόδοση τιμών στους νεκρούς μας, β) την ιστορική μνήμη και το σεβασμό, γ) την ενσυναίσθηση των συμμετεχόντων.
Βασικό στοιχείο του πολιτισμού και του διαφωτισμού, αγαπητέ μου φίλε, είναι ότι καταργώ κάτι που έχει κάνει τον κύκλο του για να βάλω στη θέση του κάτι καλύτερο, κάτι που προάγει καλύτερα τους στόχους. Έτσι κάνουν εις τας Ευρώπας σε ημέρες ιστορικής και εθνικής μνήμης. Δεν καταργούν κάτι για να πουλήσουν μούρη ή για να πουν ότι έκαναν μεταρρύθμιση. Προσωπικά, έχω συμμετάσχει σε πολλές συζητήσεις – διά ζώσης και διαδικτυακά – με θέμα την κατάργηση των παρελάσεων. Εκτός από τα παραπάνω πυροτεχνήματα και προτάσεις του τύπου «ας κάνουμε κάτι άλλο», δεν έχω ακούσει κάτι πιο σοβαρό και συγκεκριμένο. Ίσως βέβαια, να είμαι και άτυχος…


Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής

Σχόλια

  1. Για όποιον ενδιαφέρεται για περισσότερα σχετικά με την ιστορία των μαθητικών παρελάσεων:
    https://argolikivivliothiki.gr/2013/10/22/parelasi/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αναίρεση των αντιστόρητων θέσεων της κυρίας Μ. Ρεπούση:
    http://ellinikahoaxes.gr/2017/03/24/childrens-parade-march-25th/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παναγιώτη, προσυπογράφω το κείμενο σου! Υποστήριξα βέβαια στο παρελθόν, την κατάργηση των παρελάσεων αλλά για ένα διαφορετικό λόγο: Ήταν τραγικό πολλές φορές το βίωμα των παρελάσεων... Βαριεστημένα και σκυθρωπά πρόσωπα που αποκάλυπταν το της αγγαρείας το έργον! Ξετσιπωτιά στο ντύσιμο -αποκαλυπτική της αδυναμίας συνειδητοποίησης της στιγμής! Κοπάνες με φθηνες δικαιολογίες κατά τη μέρα της παρέλασης! Να μην αναφέρω τις προσπάθειες που καταβάλαμε τις προηγούμενες μέρες για να πείσουμε τα όσα παιδιά, τελικά, δήλωσαν συμμετοχή (μιλάμε στα όρια της παράκλησης!!!). Δεν διαπίστωσα ποτέ κανέναν κίνδυνο εθνικισμού! Απορώ με αυτούς που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο! Βίωσα όμως την απαξίωση, τον ωχαδερφισμό, το δημοσιουπαλληλίκι, την ξιπασιά και την άρνηση αποδοχής της εθνικής ταυτότητας από τον Νεοέλληνα, σε όλο της το μεγαλείο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Προσυπογράφω στο κειμενό σου!Οχι γιατί επειδή η φύση μου έχει μια επικρατή μιλιταριστική πλευρά!Δεν μου άρεσε ποτέ αυτή η νοοτροπία του στρατού.Δεν βρήκα τιποτα μιλιταριστικό στις παρελάσεις που σαν παιδί συμμετείχα.Από την προσωπική μου εμπειρία,από τα μαθητικά μου χρόνια,θυμάμαι τις επετείους αυτές σαν την μόνη χρονική περιόδο μέσα σε μία σχολική χρονιά, που ζωντάνευε τόσο η περηφάνια μου, η συγκίνηση και η αγάπη για ένα λαό που αν και μικρός και αριθμητικά αδύναμος,είχε την ατέλειωτη ψυχή για να μην παραδίνεται...Ήταν τότε που όλες αυτές οι ιστορίες που μου έλεγε ο παππούς μου ,γίνονταν απόλυτη πραγματικότητα κι όχι μια σειρά από λέξεις σε ένα κομμάτι χαρτί.Γινόταν κομμάτι της ιστορίας της οικογένειάς μου και όλης της πατρίδας μου.
    Η αναγνωση των πραγμάτων είναι αυτή που ο καθένας μας κάνει.Αν θέλουμε να δώσουμε εθνικιστική διάσταση, εμείς θα το έχουμε κάνει!Αν θέλουμε να είναι ευκαιρία για ιστορική μνήμη ,για να κρατήσουμε τους τελευταίους ζωντανούς κρίκους με το παρελθόν του έθνους μας ,πάλι στο δικό μας χερι είναι. ΄Αλλωστε νομίζω ο σοβαρότερος κίνδυνος που καραδοκεί στη συγκεκριμένη διαδικασία δεν είναι η μεγαλοποιήση αλλά η απαξίωση.Νομίζω μόνο προς τα εκεί έχουμε να δουλέψουμε ως γονείς και εσείς ως εκπαιδευτικοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι ωραίο σχόλιο!!! Συμφωνώ απόλυτα. Κόντρα στην φασιστική επιβολή της διαστρέβλωσης ως της μόνης αλήθειας, ας εργαστούμε όλοι. Για τα αυτονόητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. http://arxon.gr/2018/03/%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b5%ce%bb%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac/#disqus_thread

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…