Το χρυσό αυγό




Για τη Χρυσή Αυγή πρωτάκουσα όταν ήμουν φοιτητής στην Αθήνα. Για την ακρίβεια είχε πέσει το μάτι μου στο σύνθημα ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ γραμμένο σε τοίχους. Τις περισσότερες φορές είχαν προλάβει κάποιοι άλλοι και είχαν κυρτώσει από πάνω τα δυο Η των λέξεων και αυτό που διάβαζε κανείς ήταν «ΧΡΥΣΑ ΑΥΓΑ». Είναι προφανές ότι μέχρι πριν από λίγο καιρό, κανείς δεν ασχολιόταν σοβαρά με δαύτη. Εγώ ο ίδιος τότε υποψιαζόμουν ότι είναι ρομαντικό σύνθημα ονειροπόλων εφήβων. Πώς λέμε ροδοκόκκινο δειλινό, πορτοκαλί αποσπερίδα, ασημένιο φεγγαρόφωτο…
Μπήκε δυναμικά στην πολιτική και κοινωνική ζωή, αλλά η άφιξή της είχε προαναγγελθεί σε όσους λαμβάνουν τα μηνύματα. Οι άλλοι εκπλήσσονται, βρίζουν, καταριούνται στο διαδίκτυο και με φασιστική λογική κατακεραυνώνουν αυτούς που κατηγορούν για φασίστες. Ερμηνεύουν το εκλογικό 7% και το σχεδόν μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής στην έκφραση του λανθάνοντος φασισμού που (…και καλά….) πάντα διακατείχε σημαντική μερίδα του ελληνικού λαού. Μη φας… έχουμε γλαρόσουπα!
Η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής κινείται στον άξονα δύο λογικών: η μία είναι πως «εάν δεν πέσει λίγο ξύλο στη Βουλή δεν καταλαβαίνουν τα λαμόγια που μας κυβερνούν» και η άλλη είναι η ανησυχία τους για τα μεγάλα και αυξανόμενα εθνικά και κοινωνικά προβλήματα, με πιο σημαντικό αυτό της λαθρομετανάστευσης. Διάβασε παρακάτω και πες μου πού διαφωνείς:
α) Στο μεγαλύτερο μέρος της μεταπολιτευτικής περιόδου, η αρπαχτή έγινε επιστήμη, ο αθέμιτος πλουτισμός προβλήθηκε ως μαγκιά και το σύστημα βοηθούσε τους καρχαρίες. Την αποσύνθεση αυτής της κοινωνίας αντικρίζουμε όλοι οι  ψηφοφόροι του 2012. Μισό εκατομμύριο ψηφοφόροι νομίζουν πως τιμωρούν με αυτή την ψήφο τη λαμογιά της Πασοκονεοδημοκρατίας, όσους ξεπούλησαν τη γενιά του Πολυτεχνείου και τον μπάρμπα από την Κορώνη.
β) Όταν, ω αριστερέ της πλάκας, θεωρούσες αυτονόητο ότι θα κάψεις την ελληνική σημαία σε δημόσιο χώρο κι εσύ ιδεολόγε της κάλπικης δεκάρας έλεγες στα κανάλια ότι είναι απλά ένα πανί, προφανώς δεν σου περνούσε από το μυαλό ότι αυτό καταγράφεται στο θυμικό του μέσου Έλληνα. Στο ηδονιστικό σου παραλήρημα δεν φαντάστηκες ότι η βλακεία σου δίνει πάτημα σε κάποιους άλλους.
γ) Όταν, ω αγαπητή συνιστώσα, βρίζεις το στρατό και την αστυνομία, μιλάς για άνοιγμα των συνόρων, διακηρύσσεις ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, απαιτείς τη νομιμοποίηση όλων ανεξαιρέτως των μεταναστών και δεν λες κουβέντα για γεγονότα τύπου Πάτρας, να ξέρεις ότι η απέναντι αγκαλιά είναι πιο θελκτική για σημαντική μερίδα φιλήσυχων πολιτών.
δ) Όταν, ω Χριστιανέ, αντιμετωπίζεις με θυμηδία την είδηση ότι μέλη της Χρυσής Αυγής συνοδεύουν γεράκους και γριούλες της Πλατείας Βάθης και του Αγίου Παντελεήμονα μέχρι το απέναντι τραπεζικό ΑΤΜ και ότι τους πάνε φάρμακα και τα ψώνια τους στο σπίτι, τώρα μην εκπλήσσεσαι για την επικίνδυνη αφασία σου.
Ως πολίτης και εκπαιδευτικός θλίβομαι για την απήχηση των ιδεών της Χρυσής Αυγής, κυρίως στους νέους και στους μαθητές μου. Εξίσου όμως θλίβομαι για τις ανευθυνότητες των δήθεν αριστερών και για τα κροκοδείλια δάκρυα του δικομματισμού. Τελικά, υπάρχει μια κοινωνική και πολιτική αλήθεια αδυσώπητη: για την εκκόλαψη του αυγού του φιδιού, το τελευταίο που φταίει είναι …το ίδιο το φίδι!! Αυτό απλώς το γέννησε…  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…