Το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας….



Δεν ζούσα στη δικτατορία ούτε στο Πολυτεχνείο. Δεν είχα γεννηθεί ακόμη. Εκ φύσεως βέβαια, σιχαίνομαι την καταπίεση, τη λογοκρισία και το φασισμό. Και έχω και μια εκνευριστική τάση να πηγαίνω κόντρα. 
Επομένως, εάν ζούσα τότε, μάλλον θα ήμουν αντίθετος με τη δικτατορία. Και γράφω "μάλλον" γιατί πάντα υπάρχουν και τα αποτελέσματα του πειράματος Μίλγκραμ. Δεν το λέω για να το παίξω τσάμπα μάγκας. Δεν έχω κάτι να κερδίσω. Ούτε σύνταξη αντιστασιακού διεκδικώ, ούτε θέση βουλευτή σε «προοδευτικό κόμμα».
Πριν από λίγα χρόνια ήμουν παρών σε μια συζήτηση "αντιστασιακών" της Επταετίας. Είχα ψαρώσει από το ηρωικό ιδεώδες που ξεδιπλωνόταν μπροστά μου. Μέχρι που με βρήκε παράμερα ένας ηλικιωμένος κύριος (ο πιο λιγομίλητος στην αρένα με τα θηρία) και μου είπε εμπιστευτικά: "Μην πιστεύεις κανέναν. Όλοι βολεμένοι ήταν....".

Η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι η χαρά της μυθικής Αριστεράς. Αυτής, η οποία στις επετείους της 28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτίου ξεθεμελιώνει (...και καλά....) ιστορικούς μύθους. Εδώ φτιάχνει τους δικούς της και γαυγίζει εάν πάς κοντά. Τα highlights των αριστερ(ιστικ)ών μύθων είναι τα παρακάτω:
α) Όλοι οι αντιστασιακοί ήταν μόνο Αριστεροί (οργανωμένοι και κομματικοποιημένοι) και όλοι οι Αριστεροί ήταν μόνο αντιστασιακοί. Και μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα να υπερηφανεύονται. Τα αριστερά κόμματα του σήμερα, οι συνιστώσες και οι εφαπτόμενες είναι η μόνη φυσική συνέχεια των ιδεών και του αγωνιστικού φρονήματος του Πολυτεχνείου. Μόνο αυτοί δικαιούνται να βγάζουν λόγους, να κάνουν πορείες και να διακόπτουν όποια εκδήλωση μνήμης δεν γουστάρουν.
β) Κανείς δεν εξαργύρωσε τον (πραγματικό ή πλασματικό) αγώνα του. Πληροφορίες ότι κάποιοι δεν ήταν ούτε στους παραδρόμους του Πολυτεχνείου και ότι μετά φάγανε με χρυσά κουτάλια στην υγεία των κορόιδων είναι σκευωρίες. Κανείς τους δεν έγινε υπουργός της μίζας, επίτροπος "όπου φυσάει ο άνεμος πάω" και υψηλόμισθο στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Προσωπικά, μου αρέσουν οι επέτειοι. Τις θεωρώ κομβικά σημεία. Σαν να σταματάς κάπου σε μια διαδρομή καθημερινότητας και ρουτίνας για να πάρεις ένα μήνυμα, μια εικόνα, ένα άρωμα που σε οδηγεί κάπου διαφορετικά από το μέσο όρο και από την εναλλαγή συνηθειών. Μου αρέσει το συναίσθημα και η ιδεολογία των επετείων. Έτσι και με την επέτειο του Πολυτεχνείου. Προτιμώ να κρατήσω την αγωνιστικότητα, τις ιδέες και το αίτημα για ελεύθερη σκέψη και ζωή που πηγάζει από εκεί, χωρίς να ψάχνω να τις συνδέσω με επώνυμους κομματικούς εκπροσώπους τους. Μου αρέσει το σύνθημα "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία", κυρίως γιατί ακόμη δεν έχει εκπληρωθεί. Έχουμε κι εμείς κάτι για να αγωνιζόμαστε. 
Θα ήθελα πραγματικά κάποια στιγμή να προστατεύσουμε τις επετείους. Όχι για έναν ανέξοδο ρομαντισμό. Αλλά για την τροφοδοσία μας ως ατόμων και ως λαού. Να τις προστατεύσουμε. Και από αυτούς που τις μηδενίζουν και από αυτούς που τις αρμέγουν.



Σχόλια

  1. Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
    πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
    και πώς σε θένε…

    Έχε το νου σου στο παιδί,
    κλείσε την πόρτα με κλειδί
    ψέματα λένε...

    Πώς φτάσαμε ως εδώ; Μάλλον φταίει, εκτός απ' την κακοδιοίκηση της χώρας μας και το ότι σταματήσαμε να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε...
    Σαν αύριο, πριν χρόνια, κάποιοι αγωνιστήκαν για την δημοκρατία, για τον άνθρωπο για έναν καλύτερο κόσμο! Γιατί οι τελευταίες, ιδιαίτερα, μέρες προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι αυτοί οι αγώνες ήταν μάταιοι, αφού δεν είμαστε ελεύθεροι πραγματικά;
    Περίπου 38 χρόνια πέρασαν απ' την εξέγερση αυτή, και το περίεργο είναι ότι μέσα σ' αυτούς που εξεγείρονταν, τότε, και προσπαθούσαν να αποκαταστήσουν την δημοκρατία ήταν κι αυτοί που σήμερα καταπατούν την δική μας ελευθερία! Απορώ λοιπόν, τι τους άλλαξε τόσο; Γιατί ξέχασαν να είναι άνθρωποι και γίνονται οι πιο αδίστακτοι, ανέντιμοι και πουλημένοι δικτάτορες; Πού πήγαν τα "πιστεύω" τους;!
    Η ψευτοδημοκρατία της εποχής μας ελλοχεύει περισσότερους κινδύνους από μια στυγνή δικτατορία, η οποία τουλάχιστον θα είναι ειλικρινής, θα λέει καθαρά " δεν είστε ελεύθεροι"!
    Αύριο σ' όλη την Ελλάδα πολλές εκδηλώσεις θα γίνουν, προς τιμήν όλων αυτών των αγώνων , μα ουσιαστικά τίποτα δεν θα γίνει! Παρόλο που η εποχή μας απαιτεί να αγωνιστούμε, εμείς περιμένουμε απλά τις ήμερες- επετείους, όπου θα "γιορτάσουμε" και θα "τιμήσουμε" το παρελθόν μας, μόνο για καθησυχάσουμε στον εαυτό μας ότι ακόμα παραμένουμε άνθρωποι και όχι άβουλα πλάσματα, ότι έχουμε αξίες, ιδανικά, αισθήματα αγωνιστικότητας κτλ.
    Η πολιτική κατάσταση της χώρας μας δεν αξίζει ούτε καν σχολιασμό, το μόνο που θα θελα να πω είναι ότι όσο κι αν το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα τους πάντα θα μπορούμε να αγωνιζόμαστε για να αλλάξουν τα πράγματα. Τουλάχιστον το δικαίωμα της ελπίδας, της σκέψης, του προβληματισμού και του αγώνα δεν μπορεί καμία μορφή εξουσίας να μας το στερήσει! Πρέπει να καταλάβουμε, λοιπόν, ότι έχουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης κι εμείς, αφού επιτρέπουμε να μας ορίζουν χωρίς να έχουν το δικαίωμα!

    Υπερασπίσου το παιδί
    γιατί αν γλιτώσει το παιδί
    υπάρχει ελπίδα...

    Πάντα θα ελπίζω σε κάτι καλύτερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχεις απόλυτο δίκιο. Και εννοείται ότι πάντα θα ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Αυτό μάλιστα είναι και η μόνη διέξοδος από όλες τις κρίσεις. Οι ελπίδες κυρίως των νέων ανθρώπων που θα γίνουν σκέψεις, ιδέες, πράξεις και ορμή και θα παρασύρουν την "κόπρον του Αυγεία" που έχει στρογγυλοκαθίσει στη ζωή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι η χαρά της μυθικής Αριστεράς. Αυτής, η οποία στις επετείους της 28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτίου ξεθεμελιώνει (...και καλά....) ιστορικούς μύθους. Εδώ φτιάχνει τους δικούς της και γαυγίζει εάν πάς κοντά."

    Τι αλήθεια είπες Παναγιώτη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι μια από τις αιτίες, Μιχάλη, που ο κόσμος γυρίζει την πλάτη. Επίσης, οι "κύριοι" έχουν ντουντούκα για τα λάθη της θεσμικής Εκκλησίας, αλλά ούτε ψίθυρο για αξιόλογες αντιστασιακές χριστιανικές φωνές.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…