Επιστολή – απάντηση σε άρθρο σχετικά με την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου


Είναι άλλο πράγμα να γράφει κανείς ξεκάθαρα και να βγάζει ένα συμπέρασμα και άλλο πράγμα να έχει προαποφασίσει το συμπέρασμα και μετά να γράφει. Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο του κ. Αθανάσιου Βαμβίνη στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα» σχετικά με τη διαμάχη μεταξύ του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου και της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου. Είναι ένα στρατευμένο κείμενο που έχει ως μοναδικό σκοπό να δείξει το «κακό» μοναστήρι. Επειδή, κύριε Βαμβίνη, μάλλον ανήκω στους «θεολογικά ευαισθητοποιημένους και γνωρίζοντες», τους οποίους θεωρείτε ικανούς να κατανοήσουν ότι «το πρόβλημα είναι βαθιά εκκλησιολογικό και η πηγή του πνευματική», έχω να σας κάνω ορισμένες παρατηρήσεις.

Α) Ενοχλείστε από το συνεδριακό κέντρο, τη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας, το ραδιοφωνικό σταθμό και τις άλλες δραστηριότητες του μοναστηριού που, κατά τη γνώμη σας, οδηγούν στον ακτιβισμό και σε ένα νέο τύπο μοναχισμού που «απέχει πολύ από τον μοναχισμό της ορθόδοξης παράδοσης και της ησυχίας».

- Πριν από 20 ημέρες έγινε ένα συνέδριο για το μοναχισμό σε ένα μοναστήρι στη Γουμένισσα, στο οποίο συμμετείχαν εκπρόσωποι από μοναστήρια, από το Άγιο Όρος, καθηγητές Πανεπιστημίου και έστειλαν χαιρετισμούς δυο μητροπολίτες. Να το καταδικάσουμε;

- Στην Κρήτη, όπου ζω και εργάζομαι, υπάρχει το γυναικείο μοναστήρι της Παναγίας Καλυβιανής που φιλοξενεί πάνω από 100 ορφανά και άπορα κορίτσια και δεκάδες ανήμπορες και ηλικιωμένες γυναίκες; Να διώξουμε τα παιδιά και τις γυναίκες για να μη χαλάνε την ησυχία των καλογριών; Μήπως οι μοναχές κινούνται από άκρατο ακτιβισμό;

- Να κατηγορήσουμε τα μοναστήρια (και του Αγίου Όρους) που καλλιεργούν περιβόλια και κήπους, ώστε να είναι αυτάρκεις οι Πατέρες και να μπορούν να προσφέρουν φιλοξενία και φαγητό στους προσκυνητές; Ή να κατηγορήσουμε μόνο την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου για τη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας;

- Ποια ακριβώς είναι η διαφορά της διάδοσης του λόγου του Θεού μέσα από ένα ραδιοφωνικό σταθμό από τη διάδοση μέσα από βιβλία για τα οποία μάλιστα εισπράττεται και χρηματικό αντίτιμο, ώστε να καταδικάζουμε το πρώτο και να επαινούμε το δεύτερο;

- Τα μοναστήρια στο Βυζάντιο ήταν πρωτοπόρα και αρκετά από αυτά είχαν νοσηλευτικά ιδρύματα. Προφανώς, το γνωρίζουμε και από τις αναφορές επί του θέματος του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου. Πώς ασκούσαν την ησυχία (όπως εσείς την φαντάζεστε, κύριε Βαμβίνη) οι μοναχοί ανάμεσα σε τραύματα, κραυγές, πόνο και δυστυχία; Εάν δεν υπήρχε η Μονή Στουδίου με τη σχολή αντιγραφέων, γνωρίζετε πόσο φτωχότεροι θα ήμασταν σε αρχαία κείμενα; Η αντιγραφή κειμένων του Αριστοφάνη και των αρχαίων τραγωδιών από τους μοναχούς είναι συμβατή με «τον μοναχισμό της ορθόδοξης παράδοσης και της ησυχίας»;

- Όταν φέρνετε στο νου σας την προσφορά των μοναστηριών κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, πώς την αξιολογείτε; Τι σχέση μπορεί να έχει με «τον μοναχισμό της ορθόδοξης παράδοσης και της ησυχίας», όπως τον κατανοείτε εσείς, η ίδρυση θορυβωδών σχολείων, το διασπαστικό καταφύγιο κυνηγημένων και φτωχών και η αποθήκευση φονικών όπλων μέσα στα μοναστήρια;

- Ο σύγχρονος γέροντας Πορφύριος πώς ακριβώς ζούσε «τον μοναχισμό της ορθόδοξης παράδοσης και της ησυχίας», όπως τον εννοείτε εσείς, στο κέντρο των Αθηνών, στην πλατεία Ομονοίας;

- Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η ησυχία και το νόημα του μοναχισμού εξαρτάται κυρίως από το εάν και κατά πόσο μετέχει κανείς στην ορθόδοξη πνευματικότητα. Δεν νομίζω να γνωρίζετε τόσο καλά τους Πατέρες της Ιεράς Μονής ώστε να μην τους δίνετε πιστοποιητικά μοναχικής γνησιότητας.

Β) Το ότι η «προβολή του έργου και η διαρκής σχέση με τον κόσμο ανοίγει πόρτες στην κενοδοξία» είναι απόλυτα σωστό, κύριε Βαμβίνη, αλλά δεν αποτελεί κίνδυνο μόνο για τους μοναχούς, αλλά και για εσάς και για μένα. Ξέρετε πόση κενοδοξία εισπράττει κανείς βλέποντας πόσα βιβλία έχει γράψει και έχοντας εισπράξει επαινετικά σχόλια για αυτά; Μην πάει το μυαλό σας αλλού. Για τον εαυτό μου μιλάω που την ώρα που γράφω αυτή την επιστολή έχω δίπλα μου ένα βιβλίο που εξέδωσα και θέλω να γράψω κι άλλο.

Άραγε, οι μητροπολίτες που αποτελούν την Ιερά Σύνοδο δεν κινδυνεύουν από την κενοδοξία; Εάν κάποιοι είναι κενόδοξοι, τι επίπτωση έχει αυτό στις αποφάσεις της; Μήπως ακόμη να ρίχνατε μια ματιά στο Γεροντικό για να διαβάσετε για αρκετούς κενόδοξους μοναχούς στα βάθη της ερήμου και για αγίους ανθρώπους (κληρικούς και λαϊκούς) που εργάζονταν στον κόσμο; Δεν είναι μόνο «η πολιτεία του μοναχού ασυμβίβαστη με την αυτοπροβολή», αλλά και η δική μας. Η αλήθεια είναι ότι το κείμενό σας έχει ωραίες πνευματικές συμβουλές. Όχι όμως μόνο για τους άλλους.

Και θα ήθελα κάποια στιγμή να μου απαντήσετε και σε ένα ερώτημα που με βασανίζει. Οι μητροπολίτες δεν είναι και μοναχοί; Μήπως να ρίχνατε μια ματιά στους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και σε όσα έχουν θεσπίσει οι άγιοι Πατέρες για τον τρόπο εκλογής και για τη βιωτή των μητροπολιτών;

Γ) Μας λέτε ότι «παρατηρείται μία επιδίωξη δημιουργίας φαραωνικών κτισμάτων και επιβλητικών κτιρίων, που είναι επιζήμια όχι μόνο για τους μοναχούς, αλλά και για όλους τους κληρικούς, οποιουδήποτε βαθμού. Τα κριτήρια για το αν τα έργα είναι εκκλησιαστικά ή φαραωνικά τα έχουν θέσει οι άγιοι Πατέρες και τα ερμηνεύει η Εκκλησία», αλλά δεν μας τα λέτε ποια είναι αυτά τα κριτήρια για να τα μάθουμε και εμείς οι μη γνωρίζοντες. Και ερωτώ: Μήπως αναφέρεστε στους ναούς του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα, του Αγίου Παντελεήμονα στην Αθήνα και του Αγίου Γερασίμου στην Κεφαλονιά, που είναι όντως τεράστιοι; Τα μητροπολιτικά μέγαρα εμπίπτουν στην κατηγορία των φαραωνικών κτισμάτων; Προφανώς, θα μάθατε ότι δεν θα πληρωθεί και κανείς φόρος για αυτά τα κτίρια σαν κι αυτόν που θα πληρώσουμε εσείς κι εγώ για κάθε ένα τετραγωνικό του σπιτιού μας.

Δ) Μας λέτε ότι «γενικότερα παρατηρείται μια νοοτροπία αμφισβήτησης των λόγων και των αποφάσεων που προέρχονται από την Εκκλησία και ειδικότερα από την Ιερά Σύνοδο. Υποβαθμίζεται ο ρόλος της και χαρακτηρίζονται οι αποφάσεις της ως αποτέλεσμα μυστικών διαβουλεύσεων μεταξύ ομάδων Ιεραρχών που κάνουν συμφωνίες και ανταλλαγές». Σας παραπέμπω σε συνεντεύξεις μητροπολιτών οι οποίοι παραδέχονται όλα τα παραπάνω και λένε και περισσότερα. Κι όχι μόνο αυτό. Αλλά αναφέρονται και στη λεγόμενη εκκλησιαστική δικαιοσύνη. Τι περισσότερο να γράψω εγώ; Ιδιαιτέρως αναφέρω τα λόγια του νυν Αρχιεπισκόπου Αθηνών επί λέξει: «Επί 40 χρόνια ζούμε στον τραγικό απολογισμό τέτοιων επιλογών και είδαμε την εμπιστοσύνη των πιστών μας να κλονίζεται. Κλονίζεται από τις ίντριγκες και τις μεθοδεύσεις μας. Τα υποστηριζόμενα εκ μέρους μας ότι δήθεν το Άγιον Πνεύμα λειτουργεί μέσα από αυτούς τους τρόπους είναι λόγια αποενοχοποίησης» («Ορθόδοξος Τύπος», 1-11-2002). Και αλλού, προς τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο: «Οι οποίοι (Αρχιερείς), πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, προτίμησαν την προσβολή της δικαιοσύνης και την περιφρόνησιν της αληθείας.... Πως μπορούν Αρχιερείς να αναπαύονται τώρα και χωρίς τύψεις να ποιμαίνουν χριστιανούς πολίτες και να προσεδρεύουν στο θυσιαστήριον του Ιησού Χριστού...; Στην Ιεραρχία δυστυχώς συνεχίζουν να υπάρχουν Ιεράρχες που προδίδουν την ιερή αποστολή τους υπηρετώντας ανθρώπινες σκοπιμότητες». («Ορθόδοξος Τύπος» 25-6-2004). Αυτά έλεγε τότε ο νυν Αρχιεπίσκοπος. Τι λέτε τώρα εσείς, κ. Βαμβίνη;

Χαρακτηρίζετε την τάση αμφισβήτησης ως «μια προτεσταντική νοοτροπία». Από την άλλη πλευρά, φαντάζομαι πως συμφωνείτε ότι η απόδοση του αλαθήτου στους επισκόπους είναι η επισφράγιση της παπικής νοοτροπίας και του άκρατου δεσποτισμού. Μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι δεν έχετε ούτε μια αναφορά στο λαό του Θεού, όταν αναφέρεστε στην Εκκλησία. Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε πως ο λαός είναι ο θεματοφύλακας της αλήθειας στην Εκκλησία. Κάθε κριτική, αντίρρηση και διαφωνία εκ μέρους του λαού, των μοναχών και των κληρικών είναι οπωσδήποτε υποτίμηση του συνοδικού θεσμού και προτεσταντικού τύπου αντίδραση; Ρίξτε μια ματιά στην εκκλησιαστική ιστορία για να δείτε πώς αποφάσεις συνόδων και επισκόπων πήγαν στο καλάθι των αχρήστων επειδή ο πιστός λαός σωστά και ορθόδοξα αντέδρασε σε αυτές.

Ε) Επικαλείστε την εκφώνηση από τη Θεία Λειτουργία: «ν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, το ρχιεπισκόπου μν... ν χάρισαι τας γίαις σου κκλησίαις ν ερήν, σον, ντιμον, γι μακροημερεύοντα κα ρθοτομοντα τν λόγον τς σς ληθείας.» Το νόημα του κειμένου σας είναι ότι ο επίσκοπος είναι εξ ορισμού έντιμος και ορθοτόμος της αλήθειας. Όχι, κύριε Βαμβίνη. Όπως δεν είναι και εξ ορισμού υγιής. Ένας φιλόλογος θα σας έλεγε ότι το «ορθοτομούντα» είναι τελική μετοχή που συνδέεται με το ρήμα «χάρισαι». Το νόημα της εκφώνησης είναι η προσευχή του λαού να παρέχει ο Κύριος τη χάρη Του στον επίσκοπό του ώστε αυτός να είναι έντιμος και να ορθοτομεί το λόγο της αλήθειας. Δυστυχώς, κύριε Βαμβίνη, στη διάρκεια της εκκλησιαστικής ζωής, κάποιοι επίσκοποι κατέληξαν αιρετικοί, καταχραστές και ματαιόδοξοι. Κι αυτό συνέβη γιατί η χάρη του Θεού δεν ενεργεί μαγικά, αλλά απαιτείται η προαίρεση και η ενεργή αποδοχή μας.

Εσείς θεωρείτε ότι η Ιερά Σύνοδος εξ ορισμού είναι «αυτή που ορθοτομεί το λόγο της αληθείας». Απορώ μόνο για ποιο λόγο κάποιες σύνοδοι επισκόπων στο παρελθόν χαρακτηρίστηκαν ληστρικές και αιρετικές. Θα ήθελα επίσης να μου πείτε πώς αντιμετωπίζονται ακόμη και σήμερα οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας (1967-1974).

Στ) Θεωρείτε αυτονόητο ότι «στην περίπτωση της Ι. Μ. Μεταμορφώσεως η ορθοτόμηση αυτή και η αποκατάσταση της αλήθειας» ανήκει στην Ιερά Σύνοδο και ότι «έχει επιχειρηθεί ουκ ολίγες φορές, αλλά το αλάθητο της Ι. Μονής είναι πάνω από κάθε Σύνοδο, κάθε Αρχιεπίσκοπο και κάθε Ιεράρχη». Προφανώς, για εσάς κάθε προσπάθεια για απολογία και για παρουσίαση της άλλης πλευράς είναι αποβλητέα και καταδικαστέα και χαρακτηρίζεται ειρωνικά ως «αλάθητο». Έχετε κάθε δικαίωμα να υποστηρίζετε την άποψή σας. Εύχομαι μόνο να μην αδικηθείτε στη ζωή σας από την «εκκλησιαστική δικαιοσύνη», όπως προφανώς κάποιοι από τους αναγνώστες αυτής της επιστολής. Σε κάθε περίπτωση, η τελική δικαίωση όλων μας έχει εσχατολογικό χαρακτήρα. Προσωπικά, τρέμω στην πιθανότητα να μου πει ο Κριτής του κόσμου ότι αδίκησα και διαστρέβλωσα.

Έρρωσθε.

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Θεολόγος καθηγητής, M. Phil.

Πτυχιούχος Ψυχολογίας

Σχόλια

  1. Δε θα μπω στις λεπτομέρειες, δεν γνωρίζω εξάλλου τι έγραψε ο Βαμβίνης! Γνωρίζω ωστόσο και το μοναστήρι αλλά και το μητροπολίτη (το μοναστήρι προσωπικά το μητροπολίτη όχι). Έχω λοιπόν να πω πως καλό είναι να μη βιαζόμαστε να σχολιάσουμε ειδικά άμα δε γνωρίζουμε πράγματα. Θα τολμήσω να πω πως το μοναστήρι έχει εξαιρετικές ψυχές που κανουν όμως ένα λάθος. Ξεφεύγουν από τη συγκεκριμένη εκκλησιαστική τάξη για χρόνια με ευθύνη ασφαλώς όσω ηγούνται κει. Υπάρχουν κι άτομα που διαχώρισαν τη θέση τους. Κρίμα να συμβαίνουν δυσάρεστα στον εκκλησιαστικό χώρο, τον τόσο πολύπαθο. Θα θεωρήσω πως ο μητροπολίτης έχει δίκιο κι όχι το μοναστήρι. Για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης. Ψάξτε λίγο τα πράγματα. Μπορεί ο συντάκτης να κανε λάθος στα επιχειρήματά του δε σημαίνει όμως αυτό πως είναι και σωστό το μοναστήρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Μπορεί ο συντάκτης να κανε λάθος στα επιχειρήματά του δε σημαίνει όμως αυτό πως είναι και σωστό το μοναστήρι."

    Μα πως ειναι δυνατον το μοναστηρι να κατηγορειται με συγκεκριμενα επιχειρηματα (που ειναι λαθος οπως γραφεις) και να βγαζουμε το συμπερασμα οτι το μοναστηρι εχει λαθος?
    και ποια ειναι αυτη η συγκεκριμενη εκκλησιαστικη ταξη απο την οποια ξεφευγουν και πρεπει να τους παρουμε το κεφαλι?? (εκκλησιαστικα και νομικα τους το παιρνουμε...)

    Αγγελος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άκου, αγαπητέ μου, Άγγελε.
    Είθισται στην εκκλησία οι μονές να υπάγονται διοικητικά στον κάθε τοπικό επίσκοπο. Αυτό σημαίνει πως δίνουν λογαριασμό για όλα! Μα για όλα. Οικονομικά, πνευματικά, ζητάν άδεια για διάφορα ζητήματα. Από αυτά εξαιρούνται τα ησυχαστήρια. Για την ώρα τουλάχιστον.
    Το συγκεκριμένο μοναστήρι έχει καλά παιδιά ως μοναχούς. Το γνωρίζω και γνωρίζω κι αρκετούς από κει. Όταν λέω καλά παιδιά εννοώ ως προς την ποιότητά τους. Τα βαθύτερα του είναι τους τα αγνοώ και δεν θα μιλήσω γι αυτά. Συστηματικά οι υπεύθυνοι της μονής, για λόγους που αυτοί γνωρίζουν, αποφάσισαν να αυτονομηθούν ως προς τα παραπάνω. Πέρασαν από κει πολλοί επίσκοποι αλλά με κανένα δε συνεργάστηκαν καλά και με όλους ήρθαν σε τριβές. Δυστυχώς. Με τον συγκεκριμένο επίσκοπο, που δεν τον γνωρίζω προσωπικά, ξεκίνησαν θετικά αλλά τα πράγματα φτάσανε σε αυτό το σημείο. Ο απλός λαός λέει το εξής σοφό: μονός καυγάς δε γίνεται. Συμφωνώ και πιστεύω πως κι ο επίσκοπος θα έκανε τα λάθη του τα διαδικαστικά. Πλην όμως το μοναστήρι του όφειλε υπακοή. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν είσαι σε επαφή με άτομα από κει. Προσωπικά ζω μακριά από χρόνια αλλά είμαι σε θέση να γνωρίζω. Λυπάμαι για όσα γίναν κι εύχομαι να έρθουν σε μετάνοια. Μόνο, από όσο γνωρίζω, ένας μοναχός διαχώρισε τη θέση του και ακολουθεί το δρόμο της υπακοής μετά από χρόνια παρουσίας στο μοναστήρι. Τα πράγματα δεν είναι απλά κι εύχομαι να δείξει ο Θεός και να φωτίσει να επανέλθουν σε κοινωνία με την εκκλησία. Γιατί αν σε επιτίμιο παραβούν, δίκαια ή άδικα δοσμένο, τον κανόνα που τους επιβλήθηκε αντιλαμβάνεσαι ποιός έχει το λάθος.
    Δεν θα ήθελα να επανέλθω. Σου επαναλαμβάνω πως εύχομαι να φωτίσει ο Θεός και να δώσει λύσεις προς την κατεύθυνση της σωτηρίας των ψυχών των ανθρώπων.
    Όσο για τα λάθος επιχειρήματα...αναφερόμουν στο συντάκτη που μπορεί να αγνοεί πράγματα κι όχι στα τεκταινόμενα κει κάτω. Αν δεν τα ξέρεις μην παίρνεις θέση. Καμία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμε 8:40 μ.μ., προσπαθώ ως συντάκτης του άρθρου να σου απαντήσω αλλά ομολογώ ότι σκοντάφτω πάνω σε ασάφειες και γενικόλογα. Παρόλα αυτά, θα ήθελα ειλικρινά να γνώριζα ποια πράγματα μπορεί να αγνοώ.
    Το κείμενο δεν αποσκοπεί στο να δοθεί λύση στο θέμα που όπως σωστά επισημαίνεις είναι δύσκολο, αλλά να προσφέρει μια θεολογική βάση προβληματισμού. Κυρίως ως απάντηση σε ένα άρθρο προκατειλημμένο.
    Γράφεις "πως κι ο επίσκοπος θα έκανε τα λάθη του τα διαδικαστικά. Πλην όμως το μοναστήρι του όφειλε υπακοή" και μιλάς για μετάνοια από τους μοναχούς. Σε ρωτώ λοιπόν, εάν όντως ο επίσκοπος έκανε τα λάθη του, δεν οφείλει και ο ίδιος μετάνοια; Εάν όχι, σε ποια θεολογική βάση στηρίζεις κάτι τέτοιο;
    "Αν σε επιτίμιο παραβούν, δίκαια ή άδικα δοσμένο, τον κανόνα που τους επιβλήθηκε" ποιος έχει το λάθος εάν το επιτίμιο είναι άδικα δοσμένο;
    Για μένα το θέμα είναι βαθύτερο και δεν έχει μόνο τοπικό χαρακτήρα, αλλά κυρίως θεολογικό.
    Η υπακοή, η μετάνοια και η υπομονή είναι αρετές που οφείλουμε να επιδιώκουμε όλοι από τον απλό πιστό έως τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Το μόνο που δεν επιτρέπεται να γίνονται είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για διοικητικές ατασθαλίες και θεολογικές παραβάσεις από όποιον κι αν προέρχονται, κληρικό ή λαϊκό, μοναχό ή επίσκοπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ μου, ως πρόσωπο δε με αφορά ιδιαίτερα το θέμα. Μετάνοια οφείλουμε όλοι!! Για πολλά ζητήματα κι είναι υποχρέωση του κάθε χριστιανού όποια θέση κι αν κατέχει να αναγνωρίζει τα λάθη του. Αυτό είναι σαφές. Δε χωρά επ αυτού αμφισβήτηση. Να σου πω ένα λάθος, κατ εμέ φυσικά, του τοπικού επισκόπου. Πριν χρόνια σε ομιλία δημόσια κατακεραύνωσε κι ήταν απαξιωτικός για τους μοναχούς!! Αυτό φυσικά δεν βοήθησε στην συμφιλίωση. Αν μετανόησε γι αυτό, αν το βρήκε λάθος σε βάθος χρόνου, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Αφορά εξάλλου τον ίδιο κι όχι εμένα. Γνωρίζω όμως και γνωρίζεις πως ο κάθε ένας οφείλει να υπακούει στην προισταμένη του αρχή. Εγώ στην υπηρεσία μου, κι εσύ κι όλοι. Απειθείς μία φορά, δύο φορές κάποια στιγμή έρχεται η κύρωση. Τις ποινές τις επέβαλε η σύνοδος! Τι λές δεν είναι υποχρεωμένοι να υπακούσουν; Η υπακοή είναι κυρίαρχη έννοια μέσα στην εκκλησία! Μην το αμφισβητούμε κι αυτό. Στην προκειμένη περίπτωση το θέμα έχει ξεφύγει από χρόνια προς διάφορες κατευθύνσεις. Δεν θέλω να μπω ξανά στη συζήτηση αυτή. Όμως για μένα ανοίγουν πάρα πολλά θεολογικά ζητήματα μέσα από όλο αυτό.
    Ένα είναι οι γέροντες που ηγούνται κι ηγουμενεύουν και καθοδηγούν ψυχές κι ένα άλλο τι εκκλησία έχουμε σήμερα και ποια θα έπρεπε να είναι( τι επιδράσεις έχει δεχτεί κι αν είναι εκκλησία πραγματική ή πολλές φορές πίσω από ράσα κρύβονται άλλου είδους επιδιώξεις. Μην ξεχνάμε το εμπαθές του ανθρώπου γενικά).
    Επειδή όμως όλα αυτά τα θέματα δεν είναι απλά και δεν εξαντλούνται σε διαλόγους ηλεκτρονικούς και κυρίως με άτομα που δεν γνωρίζονται καθόλου, θα προτιμούσα να μην επανέλθω.
    Η προσωπική μου άποψη είναι ξεκάθαρη. Από κει και πέρα εύχομαι το καλύτερο για όλους και χαίρομαι που δεν είμαι στη δυσάρεστη θέση της μιας ή της άλλης πλευράς.
    Το τέλειο δεν υπάρχει, η καλή διάθεση είναι αυτή που κάνει τη διαφορά θετικά ή αρνητικά. Εδώ δεν ξέρω αν υπήρξε αυτή η καλή διάθεση ή αν υπήρξε ένας πόλεμος εξουσίας. Τυχαίο όμως δεν είναι καθόλου που το μοναστήρι ΠΑΝΤΑ είχε προβλήματα με τον κάθε επίσκοπο.
    Καλό απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μπορώ λοιπον να πληροφορηθώ τι προβληματα ειχε με τον Δαμασκηνό και τον Νικόδημο?
    αδελφε μπλεκεις την υπακοη με την υποταγη η οποία δεν συνάδει με την ορθόδοξη παράδοση μας.Μπορώ λοιπον να πληροφορηθω γιατι πριν μερικα χρονια οταν ο Οικουμενικός πατριαρχης επεχειρησε να εμπλακει στα εσωτερικα του Αγιου Ορους σηκωθηκε μπαϊρακι απο τους εκει μοναχους και εγινε ο κακος χαμος, αναγκαζοντας τον να υπαναχωρησει?
    θεωρεις οτι ο,τιδηποτε γινεται σε ενα μοναστηρι πρεπει να εχει εγκριση απο τον επισκοπο?αγνοεις την εννοια του αυτοδιοικητου των μοναστηριων. Ο επισκοπος ΔΕΝ ειναι προϊστάμενος όπως το εννοείς και οπως νομιζει ο περισσοτερος κοσμος. Και σε μενα που ειμαι λαϊκος ο επισκοπος ειναι πνευματικος πατερας και οφειλω υπακοη. σε τι ομως? στα οικονομικα μου? στο τι θα ψηφισω? στο επαγγελμα που θα κανω? Οπως βλεπεις χρησιμοποιωντας την υπακοη ως υποταγη μπορει να υπαρχουν εξαιρετικα επικινδυνες παρεμβασεις. Αλλά και υποταγη να οφειλεις, θα εκανες ποτε κατι παρανομο αν στο ζητουσε η υπηρεσια σου, ακομη και αν ησουν σιγουρος οτι τελικα τα παντα θα κουκουλωνονταν?
    Στη συγκεκριμενη περιπτωση για να βγουν ασφαλη συμπερασματα καλο ειναι να καθισει κανεις συγκεκριμενα και να δει σε τι ακριβως θεματα ζητηθηκε "υπακοη" απο τη αρχη των προβληματων..και τοτε να ξαναμιλησουμε. η αοριστολογια δεν βοηθα.

    Αγγελος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…