Δημόσιο σχολείο και Πανελλήνιες εξετάσεις


Σου γράφω ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο Λύκειο, αφού πρώτα υπηρέτησα τέσσερα χρόνια σε ιδιωτικό Λύκειο της Αθήνας και έχοντας συνάμα γνωρίσει καλά τη φροντιστηριακή λογική της εκπαίδευσης.
Συχνά πυκνά εμφανίζονται στα Μ.Μ.Ε. αναλύσεις για το πόσο επιβαρύνεται η κάθε οικογένεια που έχει παιδί στη Γ΄ Λυκείου από τα φροντιστήριά του. Τα νούμερα εντυπωσιακά, το συμπέρασμα για την έλλειψη της δωρεάν παιδείας μόνιμο.
Πέρα όμως από τα νούμερα, υπάρχουν ουσιαστικά ερωτήματα, τα οποία συχνά κρύβουμε κάτω από το χαλάκι επειδή χαλάνε λίγο τις καρδιές μας. Για πόσο ακόμη; Το «θηρίο» της παραπαιδείας είναι κάτι χειροπιαστό και όχι μία υπερβατική κατάρα.
- Οι καθηγητές δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.Με ποιο κριτήριο βγάζεις αυτό το συμπέρασμα; Και αν όντως ισχύει, τι έκανες εσύ γι’ αυτό; Αντέδρασες; Κινητοποιήθηκε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ή παραμένει διακοσμητικό στοιχείο; Πήγες στο σχολείο για να απαιτήσεις στρίμωγμα του παιδιού σου; Πήγες να διαμαρτυρηθείς για τους παραφουσκωμένους βαθμούς που πήρε στο Α΄ τετράμηνο με το φόβο μήπως γράψει καλύτερα στις Πανελλήνιες; Μάλλον διαλαλούσες με καμάρι ότι «η Μαρία μου έβγαλε 19,4. Σίγουρη την έχουμε την ιατρική». Μήπως σε λίγο θα πας πλασματικά χαρτάκια γιατρών για να δικαιολογήσεις τις απουσίες του παιδιού σου (έως 115, μην ξεχαστείς…) επειδή τάχα ήταν άρρωστο για το σχολείο, αλλά υγιέστατο για το φροντιστήριο;
- Δυστυχώς, έτσι είναι ο δημόσιος τομέας.Ο εκπαιδευτικός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ που βάζει σφραγίδες και ταξινομεί χαρτιά, αλλά εργάζεται πάνω στο μυαλό, το χαρακτήρα και την ψυχή του παιδιού σου!! Οφείλεις να τον στηρίζεις και να απαιτείς από αυτόν. Βλέπεις αίσθημα ηττοπάθειας, απογοήτευσης ή βολέματος; Αντί να κουνάς το κεφάλι, μήπως θα έπρεπε να συμβάλεις ώστε να ξεπεραστεί; Θα σου πω και μια λέξη που την αποτάσσονται ορισμένοι θεσμικοί, αδικαιολόγητα και με αστεία επιχειρήματα: Αξιολόγηση!! Οφείλεις να την απαιτήσεις ώστε να μπει στα σχολεία ως μοχλός ανάδειξης προβλημάτων και επίλυσής τους, με βασικό της άξονα την αυτοαξιολόγηση.
- Το δημόσιο σχολείο δεν έχει καλή εικόνα.Αν εννοείς την εικόνα που δίνουν προς τα έξω κάποιοι επαγγελματίες συνδικαλιστές, έχεις δίκιο. Αλλά δεν είναι αυτό που βλέπεις το δημόσιο σχολείο, αλλά μια καρικατούρα. Η πολεμική αντιπαράθεση με όλους και για όλα, το μόνιμο «όχι», οι τεχνητές εντάσεις για κομματικά οφέλη, η αντίδραση ή το λούφαγμα ανάλογα με το αν κυβερνάμε εμείς ή οι άλλοι, τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα δημιουργούν απέχθεια και στην πλειοψηφία των εκπαιδευτικών. Ευτυχώς, και σε αρκετούς συνδικαλιστές.
- Πώς θα περάσει το παιδί χωρίς φροντιστήρια;Θα μετέτρεπα το ερώτημα «πώς θα περάσει το παιδί χωρίς διαρκή συστηματική μελέτη»; Έχεις την εντύπωση ότι στο σχολείο ή στα φροντιστηριακά μαθήματα γίνονται μαγικά; Εάν το πέρασμα του παιδιού σου από τα θρανία έως τώρα θύμιζε χαλαρή βόλτα στο πάρκο, τι νομίζεις ότι θα γίνει στη Γ΄ Λυκείου; Τι θα προλάβει να κάνει; Να καλύψει τα απύθμενα κενά ή να αφομοιώσει τις νέες γνώσεις; Εσύ ως γονιός ασχολήθηκες με τη σχολική πορεία του παιδιού σου από το νηπιαγωγείο ακόμη; Του συμπαραστάθηκες σε μαθησιακό επίπεδο όλα αυτά τα χρόνια μέχρι να φτάσει στη Γ΄ Λυκείου; Είσαι σε θέση να γνωρίζεις αν χρειάζεται κάποια εξωσχολική στήριξη;
- Εάν δεν πληρώσεις δεν μαθαίνεις.Αυτό το επιχείρημα ως κατάλοιπο ραγιαδισμού είναι από τα πλέον αστεία της νεοελληνικής μας μιζέριας. Αντιλαμβάνεσαι πως ίσως πληρώνεις αδρά ανθρώπους που από πλευράς παιδαγωγικής και επιστημονικής κατάρτισης υστερούν έναντι του καθηγητή του παιδιού σου στο δημόσιο σχολείο; Είσαι σε θέση να αξιολογήσεις σωστά τα εφόδια που παρέχονται στο παιδί σου από τους καθηγητές του δωρεάν; Αρκετοί από τους καθηγητές του δημοσίου σχολείου εργάζονταν φροντιστηριακά πριν διοριστούν. Τότε ήταν καλοί και τώρα χάλασαν; Κατανοείς ότι ορισμένοι κινδυνολογούν και παραφουσκώνουν τα πράγματα, συντηρώντας έτσι ένα μύθο γύρω από τις Πανελλήνιες εξετάσεις που σε αυτούς φουσκώνει τις τσέπες και σε σένα και το παιδί σου προκαλεί πανικό; Γνωρίζεις ότι η πληθώρα των μαθημάτων συχνά προκαλεί σύγχυση και υπερβολική κόπωση στο παιδί σου και είναι ανούσια καθώς δεν περισσεύει χρόνος για αφομοίωση της ύλης; Αντιλαμβάνεσαι εάν το παιδί σου πραγματικά ενδιαφέρεται για το Φροντιστήριο ή για την καφετέρια και το σουβλατζίδικο που υπάρχουν γύρω απ’ αυτό;

Υ.Γ. Το άρθρο αυτό είναι ελάχιστη ένδειξη τιμής και ευχαριστίας στη νηπιαγωγό μου, τους δασκάλους και τους καθηγητές μου που συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε να περάσω στο Πανεπιστήμιο στη σχολή της επιλογής μου, χωρίς να χρειαστώ ούτε μία ώρα φροντιστήριο (1993 – Γ΄ Δέσμη).

Σχόλια

  1. Mάλιστα... Φυσικά και θα συμφωνήσω και γω με όλα αυτά, τα έχω ζήσει από πρώτο χέρι και ως μαθήτρια και ως καθηγήτρια αργότερα.

    Ως μαθήτρια, ούσα τέκνο πολύτεκνης και φτωχής οικογένειας, δεν τέθηκε ποτέ θέμα να πάω φροντιστήριο. Αφενός γιατί πάντα διάβαζα μόνη μου κι αφετέρου γιατί δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα.

    Στην Γ'Λυκείου (Γ'δέσμη) είχα μια φιλόλογο στα Αρχαία (βασικό μάθημα, παρακαλώ), η οποία όχι μόνο τα'χε ξεχάσει, αλλά δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια να διαβάσει και να προετοιμαστεί λιγάκι... Και καλά, όλους τους άλλους δεν τους ένοιαζε, επειδή πήγαιναν φροντιστήριο. Εγώ όμως που ποτέ μου δεν πήγα φροντιστήριο; (Εκτός από τα ξενόγλωσσα, στα οποία επίσης δεν θα πήγαινα αν υπήρχαν ξένες γλώσσες τότε στο Δημοτικό.)

    Το έχω παράπονο από 'κείνη την κατά τ'άλλα συμπαθή καθηγήτρια... (Και δυστυχώς δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση.) Ούτε πρόσθετη διδακτική στήριξη ούτε τίποτα. Με μέτριο διάβασμα και πολύ χαλαρή, πήγα να δώσω πανελλαδικές. Και τα πήγα άριστα.

    Ευτυχώς που δεν πήγα τελικά φροντιστήριο, γιατί θα πίστωνα ίσως σ'αυτό την επιτυχία εκείνη, πράγμα που γίνεται σήμερα απ'τους περισσότερους. Ακριβώς όπως το λες, θαρρείς και γίνονται μαγικά! Πώς μπορούμε να μη βλέπουμε την πραγματικότητα;

    Ως καθηγήτρια και ειδικά πέρσι που έκανα ΠΔΣ, ήμουν αποφασισμένη να προσφέρω όσο περισσότερα μπορούσα στα παιδιά αυτά, στων οποίων τη θέση κάποτε βρέθηκα και γω, χωρίς να υπολογίσω χρόνο, κόπο ή χρήματα και υπό πολύ δύσκολες συνθήκες... (Σημειωτέον ότι είμαι ακόμη απλήρωτη.) Και το έκανα. Γιατί ήθελα να αποδείξω πρώτα σε μένα, ότι μπορώ να κάνω τη διαφορά.

    Σαν εμένα είναι πολλοί βέβαια, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, όχι αρκετοί.

    Δεν ξέρω γιατί, βλέπω πάντως μεγάλη απογοήτευση από δασκάλους και καθηγητές... Λίγοι έχουν πλέον την όρεξη να τα δώσουν όλα. Δεν τους κατηγορώ κι εγώ απογοητεύομαι πολύ συχνά και δεν τα δίνω πάντα όλα. Αλλά κάνω συχνά την αυτοκριτική μου και νομίζω ότι αυτό είναι το κλειδί.

    Όταν κάνει ο καθένας μας την αυτοκριτική του, δεν έχει να φοβηθεί καμία αξιολόγηση. Είμαι υπέρ της φυσικά, αρκεί να γίνεται με τον σωστό τρόπο, απ'τους σωστούς ανθρώπους για τους σωστούς λόγους. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρη για το αν θα γίνει αυτό ποτέ στην Ελλάδα.

    Ίσως αυτή πάντως να'ναι μια καλή αρχή...
    Έφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Kαι για να μη θεωρηθεί ότι κατηγορώ το δημόσιο σχολείο με την αναφορά μου σε 'κείνη τη φιλόλογο, θα αναφέρω και την περίπτωση μιας άλλης φιλολόγου στο ίδιο Λύκειο... Η οποία μάλιστα δεν επέλεξε να κάνει Αρχαία στη Γ'δέσμη, αν και είχε τα φόντα.

    Δεν μπορώ να ξέρω αν εξαρχής μπορούσε να ανταπεξέλθει γνωστικά στις απαιτήσεις των Αρχαίων δέσμης, το σίγουρο πάντως είναι ένα και το συζητούσαμε μεταξύ μας οι μαθητές.

    Η συγκεκριμένη διάβαζε πολύ. Μελετούσε στο σπίτι της, γιατί τους είχε πει, ότι δεν θα συγχωρούσε τον εαυτό της εάν της έκαναν μια ερώτηση οι μαθητές της και δεν μπορούσε να την απαντήσει. Κι απ'ό,τι μάθαινα, ήταν πάντα κατατοπιστική στις απαντήσεις της και προετοιμασμένη επαρκώς για το μάθημά της...

    Και έγινε κάτι που είναι πραγματικά μαγικό όταν συμβαίνει: κέρδισε τον σεβασμό μας! Για τον σωστό λόγο. Τον σεβασμό των μαθητών.

    Πολλές φορές την έχω φέρει έκτοτε στον νου μου.

    Νομίζω ότι ΟΛΟΙ μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Δεν υπάρχουν τόσο πολλές διάνοιες, υπάρχουν ωστόσο πολλοί που μέσα από τη δουλειά τους μπορούν να καταφέρουν απίστευτα πράγματα. Ακούμε κατά καιρούς κάποια λίγα σχολεία ανά την Ελλάδα, στα οποία αναδεικνύεται το έργο αυτών των καθηγητών και δασκάλων. Και πρώτοι απ'όλους τους στηρίζουν οι ίδιοι οι γονείς.

    Μας κόβουν τα πόδια όλα όσα συμβαίνουν, ειδικά στην Παιδεία, το ξέρω, δεν είμαι από άλλο πλανήτη.
    Ας κάνει ο καθένας μας ό,τι μπορεί καλύτερο όμως. Τότε θα μας πάρουν στα σοβαρά και οι γονείς και όλη η κοινωνία. Τότε θα πάρουν μια ιδέα για το τι θα πει δάσκαλος, καθηγητής και θα εκτιμήσουν την προσφορά μας.
    Έφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σωστά όλα... Το μεγαλύτερό μου πρόβλημα παιδιά είναι η μοναξιά του σχοινοβάτη... Είμαι φιλόλογος γαλλικής γλώσσας, κάθε χρόνο σε άλλο σχολείο, σε αναζήτηση ωρών, σε αναζήτηση μαθητών, σε αναζήτηση αντικειμένου. Κατέθεσα και τα πτυχιοδιπλώματα μουσικής από ωδείο που κατέχω, μπας και συμπληρώσω ως κλ. ΤΕ 16 (οι ωδειακών προδιαγραφών καθηγητές μουσικής που δεν τελείωσαν ΑΕΙ). Τίποτε. Μου δόθηκε 3 χρόνια συνεχώς το μάθημα της ιστορίας. Το λάτρεψα. Κάθομαι και μελετώ ατελείωτες ώρες, προσφέρω ό,τι έχω στην ψυχή και το μυαλό μου, όμως έρχονται οι φιλόλογοι, άλλοι αδίκως (οι γενικοί αρχαιονεοελληνιστές, φιλοσοφικοψυχολόγοι), άλλοι δικαίως (οι απόφοιτοι ιστορίας - αρχαιολογίας) και διαμαρτύρονται, αμφισβητώντας με ακόμη και για τις ώρες που παίρνω για συμπλήρωση. Φτωχόπαιδο ήμουν ως μαθητής, από πολύτεκνη οικογένεια, φροντιστήριο γαλλικών έκανα επειδή από τη β' γυμνασίου δεν τα κατάφερνα με την δασκάλα του γυμνασίου μου (ημιθανής γραία, ημιμαθής έως αμαθής, με προτεταμένο το δασκαλίστικο δάχτυλό της, εν αφασία τελούσα). Άλλο φροντιστήριο πήγα στην Γ' Λυκείου (αρχαία - λατινικά). Δεν πέρασα φιλολογία ή νομική γιατί έγραψα χάλια (για τα δεδομένα του 1988) στην έκθεση. Ως καθηγητής δημόσιου σχολείου, έχω να θυμάμαι το γυμνάσιο και το ενιαίο λύκειο Δικαίων βορείου Έβρου, όπου πρωτοδιορίστηκα με δέσμευση δυσποσίτου. Χάρη και στους καλούς μου διευθυντές, έκανα πολλές ώρες ενισχυτικής αλλά και πρόσθετης διδακτικής στήριξης. Δυο μαθητές μου, ω του θαύματος και της ω της δύναμης του δημόσιου σχολείου, πέτυχαν στο Β1 του κρατικού πιστοποιητικού γλωσσομάθειας. Έκτοτε (2005), αυτό το έργο το ξανάδα μόνο σε εξωσχολικό ιδιαίτερο μάθημα, όπου δωρεάν, παρέδιδα μαθήματα σ' ένα άλλο φτωχόπαιδο, γόνο οικοδόμου και πωλήτριας, που σπουδάζοντας νομική, έβαλε ρότα για δημόσιο διεθνές δίκαιο και έτσι πριν λίγους μήνες πέτυχε στο Γ1 του ΚΠΓ. Από τη δουλειά μου στο σχολείο, παίρνω μόνο πίκρες, ή συμβατικά αδιάφορες συμπεριφορές... Σαν από αντίδραση, άρχισα τα τελευταία 4 χρόνια να αναλαμβάνω τις σχολικές γιορτές της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου (κάθε χρόνο και τις δυο). Είναι η μόνη δημιουργική διέξοδος που βρήκα... Το χειρότερο είναι που πέρσι και φέτος, μας δίνουν κρατικά βιβλία γαλλικών, τα οποία είναι ό,τι πιο άχρηστο και ακατάλληλο για διδασκαλία ξένης γλώσσας... Ό,τι πιο αναποτελεσματικό μπορεί να σκεφτεί κανείς... Κουράστηκα παιδιά... Και δουλεύω μόλις 11 χρόνια (9 συντάξιμα λόγω 5ετούς θητείας ως αναπληρωτή)... Το δημόσιο σχολείο, έχει δύναμη μόνο υπό Κ.Σ. . Κι αυτές οι Κ.Σ. λιγοστεύουν όλο και πιο συχνά... Κι όταν υπάρχουν οργανωτικά, πρέπει κατόπιν να αντιμετωπίσεις την προκατάληψη των μαθητών... "Γαλλικά στο σχολείο... ας γελάσω, η ώρα του παιδιού"... Κι όμως, το υπουργείο μας, θεσμοθέτησε και θεσμό αριστείας... Τέλος πάντων... Αγάπησα πολύ τις θεολογικές σπουδές (είμαι τελειόφοιτος Θεολογίας), τη μουσική και την ιστορία... Προσπαθώ να νικήσω και την προκατάληψη των συχνά αδιάφορων συναδελφισσών μου (η αβάσταχτη ελαφρότητα των ξενόγλωσσων τσακίζει κόκκαλα). Ξεκίνησα πρότζεκτ, με κινηματογραφικές ταινίες ("Τα παιδιά της χορωδίας"). Άλλη προκατάληψη εκεί... Με τραγουδάκια και ταινίες θα μάθουν γράμματα τα παιδιά, και δη ξένη γλώσσα; Έχω μεράκι να ξεκινήσω μεταπτυχιακές σπουδές, πάνω στο έργο ανθρώπων που μου έμαθαν γράμματα... Η γαλλόφωνοι ρώσοι θεολόγοι της διασποράς της σχολής του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι καθώς και ο μέγας Χρήστος Γιανναράς, είναι στα ενδιαφέροντά μου... Ο Θεός βοηθός... Η αξιολόγηση κρύβει παγίδες αλλά είναι η μόνη μας ελπίδα τελικά. Καλά κουράγια σε όλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΩΣ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΩΝ -ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΦΟΙΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ -ΜΑΘΗΤΕΥΣΑ -ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΙΑΒΑΣΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ -ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΝ-ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ..-ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ -ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΟΜΑΔΙΚΑ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ -ΑΡΑ..ΟΤΑΝ Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΕΧΕΙ ΟΡΕΞΗ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ .ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ-ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΝ - Η ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣΑΜΕ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΓΑΛΛΙΚΑ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ Η ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΤΥΧΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΤΗΝ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ....ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΧΕΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…